Heimilisblaðið - 01.06.1939, Page 22

114
HEIMILISBLAÐIÐ
hvað hálfum mánuði og' bað þá bíða aft-
urkomu minnar. Til Englands kom ég i
morgun. Og' jafn&kjótt sem ég varð þess
vís, að þú varst á lífi og' gat spurt uppi
heimiljsfang' þitt -— ég fann það í bók, sem
heitir: »Hver er hver?« — þá kom ég
hingað«.
»Hvers vegna komstu nú eiginlega til
mín? Hvað vilt þú, aðl ég skuli gera?«
spurði prófessorinn.
»Eg kem til þín, Hig'gs, af því ég' veit
hvílíkan hug þú hefir á öllum fornmenjum.
Og og ég kom af því, að mig fýsti að gefa
þér fyrsitum og' fremstum tækifæri til að
vercla auðugur maður, og' ekki einungis það
heldur líka stórfrægur af því að finna nin-
ar undursamlegustu fornmenjar«.
»Og' þá fórstu ekki í geitarhús að biðja
þér ullar«, drundi í Iiiggs.
»Og það sem ég vil fá þig til að gera«,
sagðS ég ennfremur, »það er að þú bendir
mér á einhvern, sem kann að fara með
sprengiefni og vill takast. á hendur að
sprengja Fung-guðinn í loft: upp.
»Já, hægur vandi er nú það, aðl minnsta
kos:ti«, sagði prófessorinn og benti á Orme
höfuðsmann með pípumunnstykkinu.
»Hann er útlærður mannvirkjameistari,
hann er hermaðúr og ágætis efnafræðing-
ur. Par að auki kann hann arabisku, þvi
að hann er alinn upp í Egiptalandi — aí
þessu sérðu, að hann er einmitt rétti maó-
urinn til aðl inna þetta viðvik af hendi fyr-
ir þig«.
Ég hugsaði mig nú um litla stund, og
þá fann ég það á mér, að ég þorði að treysta
honum og spurði:
»Viljið þér, Orme höfuðsmaður, takast
þetta á hendur, ef okkur semur um skil-
málana«.
Orme svaraði og roðnaðli lítið eitt vio:
»1 gær hefði ég áreiðanlega sagt nei. I dag
svara ég því til að minnsta kosti, að ég
vilji hugsa um það — það er að skilja, ef
Higgs verður með og þér getið frætt ;nig
um, ýmislegt. En ég vil vekja athygli á
því, að ég er ekki annað en viðvaningur í
þessum þremur greinum, sem prófessorinn
nefndi, nema hvaðl ég hefi nokkra reynslu
í einni þeirra«.
»Væri það óviðeigandi, Orme, að spyrja,
hvernig horfur yðar og fyrirætlanir hafa
getað breyzt svona gagnstaðlega á einum
sólarhring? «
»Nei, alls eigi ótilhlýðilegt; en það er
dálítið sárt að svara spurningunni«, svar-
aði Orme aftur og roðnaði að nýju, og nú
heldur meira en áðúr. »Annars er bezt að
vera hreinskilinn, svo að ég segi eins og
er, þrátt fyrir allt. I gær hélt ég, að ég
myndi erfa auð mikinn eftir frænda minn;
hann varð hættulgea veikur og þess, vegna
kom ég fyrr heim frá Suður-Afríku, en ég
hafði annars hugsaðl mér. Ég hefi sem só
verið alinn upp í þeirri trú, að ég vairi
erfingi hans. En í dag barst mér sú fregn,
að hann hefði kvænst með leynd konu, sem
var langt fyrir neðlan hann. að mannvirð-
ingu og að þau hefðu átt barn. saman, sem
erfir auðvitað allt saman, þar sem hann
hafði enga erfðaskrá gert fyrir dauða. sinn.
En þetta er nú ekki allt. og sumt. I gær
hélt ég að ég væri harðtrúlofaður; en í
dag hafa mér líka brugðist vonir í því efni.
Sú stúlka, sem vildi gefast erfingja Ant-
hony Ormes«, sagoi hann, beiskum rómi,
»vill nú ekki lengur giftast Oliver Orrne,
því að allar eigur hans ná ekki 100,Cn0
krónum að upphæð. Jæja, það er nú, ef
til vill, ekki vert að ámæla henni né ætt-
ingjum hennar fyrir þetta, þar s.em þeir
munu hafa augastað á öðtum betri ráða-
hag. Að minnsta kosti hefir þessi ákvörð-
un hennar gert mér hægra fyrir að
ákvarða. sjálfan mig um þetta«.
Að svo mæltu reis hann, á fætur og gekk
inn í hinn enda stofunnar.
»Hrakleg saga er þetta«, sagði Higgs i
hljóði, »viðbjóðsleg framkoma.«.
Síðan rausaðti hann lengi um þessa
nefndu stúlku, um ættingja hennar og Ant-
hony Orme, hinn látna útgerðarstjóra, og
það allt með því orðalagi, að ekki væri
hlustandi á þá sögu sem heimilislestur. Ber-