Heimilisblaðið - 01.06.1939, Page 23
HEIMILISBLAÐIÐ
115
sögli Higgs er alkunn meðl þeim vmum
hans, fornfræðingunum, svo hér er ekki
þörf á að segja fleiri sögur um þá bersögli,
»En, Adams, ég skil ekki almennilega«,
sagði hann háttl, er hann sá Orme vera á
leiðinni til þeirra aftur, »hver þinn tilgang-
ur eiginlega er með því að stinga upp á
þessu viði okkur. Það viljum við auðvitað
báðir gjarnan vita«.
»Ég er hræddur um, að mér hafi ekki
tekist að gera nógu Ijósa grein fyrir því,
sem ég vil. Ég hélt nú annars, að ég hefði
sagt það skilmerkilega, aðl tílgangur minn
væri það eitt, að reyna að frelsa son minn,
ef hann er enn á lífi. Og það hygg ég hann
sé. Higgs, settu þig nú í mín spor. Hugs-
aðu þér, að; þú ættir ekkert eða engan um
að hugsa, nema einkabarnið þitt, og að því
barni hefðu villimenn stolið frá þér. Hugs-
aðtu þér svo, að þú allt í einu heyrðir rödd
hans óma þér við eyra eftir margra ára
leit, sæir andlit. hans, sem nú er orðið and-
lit fullorðins manns, og þú hefir þráð ár-
um saman — sem þú hefðir viljað gefa
þúsund líf fyrir, ef þú hefðir fengið tíma
til að hugsa, þig um. Og svo réðist að þér
ofstækismenn gólandi og eltu þig og þá
væri úti um hugrekki þitt og kærleika; all-
ar þínar göfugustu tilfinningar drukknuöu
í hinni upphaflegustu eðlishvöt þinni, sem
aðteins kveður þessum eina rómi: Bjargaðu
lífi þínu! Hugsaðu þér svo að þessi heigull
hafi bjargast. og náð öryggi fáeinar milur
frá þeim syni, sem hann hafði stokkið frá
tíl að 'forðla; lífi sínu. En væri samt sem
áður ófær til að komast í samband viö
•hann vegna þess, að þeir, sem hann hefir
leitað hælis hjá, eru heiglar líka«.
»Jæja«, sagðS Higgs, »ég er búinn að
gera, mér grein fyrir þessum voðakröggum
þínum. En ef þú heldur, að þú þurfir að
álasa þér sjálfum fyrir þetta. allt, þá get
ég ekki verið þér samdóma. Syni þínum
hefði lítið lið verið að því, þó að höfuð-
ið hefði verið höggvið af þér og ef til vill
af syni þínum líka«.
»Vissulega veit ég það«, svaraði ég. »Ég
hefi nú svo lengi búið yfir þessu, og það
Sitendur svo fyrir mér, að ég hafi gert, mér
skömm með því að breyta eins og ég
breytti. En svo opnaðist mér leiði út úr
þe&su. Þessi kona, Wálda Nagasta, cða
Maqueda, sem líka hefir búið yfir sínum
vandkvæðum hefir gert mér kost, án sam-
þykkis ráðherra sinna, að því e,r ég bezt
veit. Hjálpaðiu mér, sagði hún og þá skal
ég frelsa son þinn. Ég get borgað þér a!
an greiðann og þeim mönnum, sem þú verð-
ur að hafa með þér.
Ég syaraði, að! engin von væri til þess,
þar sem enginn myndi trúa. sögu minni.
En þá dró hún hringinn af hendi sér, sem
hún ba.r til merkis um tignarstöðu sína
og sýndi mér ríkisinnsiglið — það er hring-
urinn, Higgs, sem þú hefir stungið í vasa
þinn. Og hún sagði: »Konurnar af minní
ætt hafa borið! þennan hring síða.n á dög-
um Maqueda, drottningarinnar af Saba.
Ef tíl eru lærðir menn í landi þínu, þá
munu þeir geta lesið nafnið á honum og
sjá, að ég fer með satt. mál. Tak hann og
haf hann. að jartein. Haf þú líka með þér
gnægtir gulls, svo að þú getir keypt þér
þessi efni sem hafa eld í s,ér fólginn og
geta varpað fjöllum í loft upp, eins og þú
minntist á. Og hafðu með þér menn, sem
kunna, að fara með þessi efni, en ekki fleiri
en tvo eða, þrjá, af því við getum ekki flutt
fleiri yfir eyðimörkina. Og komdu svo aft-
ur til að frelsa son þinn og mig«.
»Nú er öll sagan sögð, Higgs. Vilt þú
nú takast á hendur þetta erindi, eoá á ég
að snúa mér til annara? Þú verður að vera
fljótui að ákvarða þig um það, því að ég
má er.gum tíma, eyðía tíl ónýtis,, ef ég á að
komast. til Mur aftur, áður en regntím-
inn byrjar.
»Hefir þú nokkuð á þér af gulli því, sem
þú talar um?« spurði prófessorinn.
Ég dró þá skinnpyngju upp úr frakka-
vasa mínum og helti nokkrum gullpening-
um á borðio. Prófessorinn skoðaði þá
grandgæfilega.
Hring-myntir«, sagði hann óðara. »Þeir