Heimilisblaðið - 01.06.1939, Blaðsíða 27
HEIMILISBLAÐIÐ
119
VIÐ GULLFOSS.
Hingað fór ég, fegurð og trgn að skoða,
fossins ég liorfi nú á tryllta bo&a;
fegirm vild’ eg mál lians mega skilja,
en mér er aðeins leyft: að þrá og vilja.
Feginn vild’ eg losn’ úr líkamsböndmn,
örlitla stund og kynnast undralöndum
þeim, sem að fossins feiknarómur frœðir ■—
fertgi nokkuð skilið; livað hann rceðir.
Hvar er slíkan hörpúslátt að heyra,
liver kvað' slíkri röddu Ijóð í eyra?
Hvar er slíka feikn og tign að finna,
hvar cr eigin »sjálfið« krafta minnu?
Feikna kraftur, titrar trausta bjargið,
tcepast getur staðist þunga fargið;
luitt i loft upp stígur örsmár úði,
er ofan í gljúfrið steypist fossinn prúðv,
Nú skín sól, og elfar þimga alda
ybium móti breiðir faðminn kalcla.
Sjá Ijós-bandið í fossins feikna bárum
og friðarbogann Ijóma í úðans tárum.
Aldaraðir, engi veit hve lengi,
Elfarbúimi lék á hörpustrengi,
álltaf nýr, en sáféllt sama myndin;
þér sál mín, aidrei gleymir, tignarlindin.
1 því stœrsta, eins í ldniu smcesta,
orð er skráð um smiðinn nváttar licesta.
Allt hami skóp og allt lians vilja lýtur,
allt því honum lofgjörð færa- hlýtur.
Einar Sigurfinnsson.
á hvað, svo ekkert yrði eftir af hópnum.
Ég- tók svarta vininn minn upp í fang'ið
og' þakkaöi honum vel fyrir sitt afrek.
Þetta voru allar kindurnar sem vöntuðu,
og eftir tímalengdinni hefir hann án ei'a
sótt þær vestur fyrir Núpinn, líklega alia
leið að Jökulsá.
Mér er óhætt að fullyrða að Lappi fckk
góðan kvöldverð, þegar heim kom.
B. Halldórsson.
Fegursti dýrgripur hafsins
Periwna þekktu Kínverjar fyrir 4009 ár-
um. Þeir trúðu því, að perlan væri kroft-
ugur töfragripur, sem verndað gæti eig-
endur hennar fyrir hverskonar óhöppum.
Rauðskinnarnir í Ameríku þekktu perluna
löngu áður en Norðurálfumenn námu þar
lönd. Til Norðurálfu barst hún frá Egipta-
landi á dögum Alexanders mikla. Á einni
herferð sinni komst hann alla, leið austur
að Persaflóa, en sá flói hefir lengi verið
frægur af perluveiðum. Þaðan barst peri-
an til Grikklands og Italíu. Rómverskir
aðalsmenn festu þær á kápur sínar og á
meðalkafla sverða. sinna. Höfðingjarnir
gáfu þær unnustum sínum rómverskum;
og embætta gátu þeir aflað sér með perlu-
gjöfum til konu af höfðingjaættum.
Nú eru perluveiðar mest stundaðar úti
fyrir Venezuela, Japan, Ceylon, Nýja-Sjá-
landi og ströndum Ástralíu; en hinar feg'-
urstu veiðast þó enn í Persaflóanum. Þær
eru sendar til Bömbay á Indlandi. Gular
og óreglulegar perlur fara tíl Indlands, hin-
ar svo nefndu sáðperlur til Kína og hinar
hvítustu og óbreyttusitu til Norðurálfu.
Perlurækt vorra daga stafar frá Japönun-
um: Mikimóto og Ikeda. Hraðræktun á perl-
um hefir verið sett á stofn til að geta full-
nægt eftírspurninni. En sagt er, að Miki-
móto hafi iðrað þess að hann beitti nokk-
urn tíma slíkri rányrkju og gerði perhi-
myndunina að: iðnaðargrein. Af því stafe.r
það, ef til vill, að hann gerir svo ráð fyrir
í erfðaskrá sinni, að við dauðja hans skuli
fórna perluguðinum 1 milljón perlna með
því að brenna. þær.
Frægasta perla heimsins er »La Peile-
grina«; er það fullyrt, að hún sé maki perlu
þeirrar, sem Kleopatra drottning leysti upp
í víni. Hin rússneska furstafrú Yussopoff,
á nú Pellegrina. Einu sinni var hún í eigu
Medicia,-ættarinnar og hinnar frakknesku
konungsættar. Feril hennar má rekja langt
aftur í miðaldir. I fyrra var hún sýnd á
sýningu rússneskra skartgripa í Lundún-