Heimilisblaðið - 01.08.1939, Page 3

Frá íslenzku hátídinni 17. júní
á Heimssýningunni í IVew York
Eftir clr. Stefán Einarsson prófessor í Baltimore
Fyrir löngu hafði eg ætlað mér að vera viðstaddur íslendingadaginn í sýn-
ingarskála íslands á Heimssýningunui 17. júní. Eg hafði að vísu séð skálann og
sýninguna í svip 3. maí, þegar krónprinshjónin íslensk-dönsku voru á ferðinni og
Yilhjálmur Þór hauð þeim til morgunverðar fyrir liönd íslensku sýningarnefndar-
innar. En þá var þar fátt íslendinga: ekki aðrir en starfsmenn sýningaruefndarinn-
ar, auk þeirra fáu, sem hoðið var í morgunverðinn. Þó var eg þá svo heppinn að
liitta gamlan kunningja: Jón Þorleifsson málara og kunni liann frá mörgu að segja
um skreytingu skálans og erfiðleika þá sem íslendingar áttu við að stríða til þess
að geta opnað jafnskjótt og raun varð á, strax um leið og Heimssýningin var opnuð.
Þótt íslendingar hafi hvergi kvartað undan þeim erfiðleikum sem rétt er, þá hafa
Amerísk blöð ekki farið 1 launkofa með ójafnað þann sem sýningaraðilar, jafnt
útlendir og innlendir, hafa orðið fyrir af hálfu verkamanua í New York. En nóg
um það.
Að fara til New York fyrir ókunuuga í sínum eigin híl þykir flestum glæfra-
ferð. Að vísu liljóta menn sem húa í borgunum á austurströnd Ameríku að venjast
umferðinni. Þeir sem húa í Baltimore vita vel, hvað ferðamanna-straumurinn á
páskunum til Washington þýðir. Með það í liuga er ekki glæsilegt að hugsa til New
York, stærstu borgar heimsins og ferðamanna-straumsins til Heimssýningarinnar.
Þar við bætast sögur um full hótel, á uppsprengdu verði. Það munar flesta um það
að þurfa að leggja út frá 4—8 dollurum yfir nóttina fyrir húsnæðið eitt, einkum
ef menn vilja dvelja nokkra daga til að átta sig á Heimssýningunni.
Svo maður er ekki alveg áhyggjulaus þegar komið er í nánd við borgar-
flæmið. En áhyggjurnar eru ástæðulausar. New York horga-hverfið hefir fyrir löngu
ráðið úr þeim vandræðum, sem hlutu að mæta ferðamönnum er ætluðu að aka
gegnum borgina. Þeir hafa lyft þjóðveginum upp á geysi-miklar og langar brýr og
þeir hafa grafið Iiann undir hálsa og ár, svo að langferðamaðurinn ekur óhindrað
alla leið inn í lijarta New York borgar: Manhattan, þar sem skýsköfurnar gnæfa
við liimin. Annars er innreiðin að suðaustan í New-York horg einhver hin óglæsi-
legasta sem hugsast getur. Vegurinn liggur þar hátt yfir horgunum Newark, Jersey
City en þær standa á marfletju sem utanbygðar er þakin rusli og skarni úr bæjun-
um, en þar er alelda þegar rökkva tekur af ruslbrennslunni, hvers eldur ekki
slokknar fremur lieldur en eldarnir í Gehenna utan Jerúsaiemsborgar. Og sjálfar
letju-borgirnir eru alt annað en fýsilegar yfir að líta, og að koma þaðan inn til