Heimilisblaðið - 01.08.1939, Qupperneq 30

162
HEIMILISBLAÐIÐ
Kristur og mannleg þjáning.
Mennirni.r ámæla. Guði fyrir það, að hann
hefir skapað veröld, þar sem mætt getur
synd og þjáning. En jafnframt því að vér
hugleiðum, hversu það þjáiy oss a.ð lifa og
starfa í slíkum heimi, skulum vér ekki
gleyma því, hvað það þjáir Guð, og hefir
þjáð lutnn. Ef Guð hefði skapað veröld,
þar sem engir möguleikar voru fyrir synd
og þjáningu, þá hefðu mennirnir ekki ver-
ið valfrjáis.a.r verur, með hæfileika til að
kjósa og hafna. Vér hefðum orðið leikbrúð-
ur en ekki, persónulega.r verur, vélar en
ekki manneskjur. Þess vegna valdi Guð
hina stórkostlegu áhættu, að skapa siðferði-
legar verur, með möguleika til ills og góðs.
Og kærleikanum var ekki annaö ætlandi.
Mannlegir foreldrar leiða börn inn í heim-
inn, enda þó þa;u eigi það á hættu, að börn-
in. villist í veröldinni og leiði sorg og þján-
i,ng- yfir hjörtu þeirra, jafnvel sprengi þau.
En engu að síður: foreldrarnir taka á sig
þessa áhættu. Ástin getur ekki annað.
Þannig hefir Guð tekið á sig- áhættuna að
skapa veröldina, til þess, á sama augna-
bliki, skyldi hjarta hans springa. Um þetta
er kross Krists hið talandi vitni. Við aköp-
unina, tók Guð á sig áhættuna, og á kross-
inum viðurkenndi, hann það og tók á sig
ábyrgðina.. Hann vildi taka á sig fali
mannsættarinnar. Sköpunin átti að verða
að endursköpun. Á bak við sársauka og'
þ,jáni,ng mannlífsins slær voldugt og kær-
leiksríkt hjarta.
(Or bók Stanley Jones: Kristur og mann-
leg þjáning).
Uppeldi barna.
Hreinshilm. Ef börnum verður eitthvað
á, eru þau oft hrædd og hikandi við að
segja sannleikann (sbr. söguna um öxina
hans Georgs litla Washington og perutré
föður hans). Foreldrar og fræðarar verða
um fram allt að stappa stálinu í börnin
•ad vera hreinskilin, og börnunum verður
•a.ð skiljast það, að þeir, sem eru að ala
þau upp, vilja þeim eingöngu það bezta.
Menn verða ætíð að krefjast. þess að börn-
in viðurkenni sérhverja yfirsjón og skilji
í hverju hún liggur — en láta þau ekki
komast upp með að fegra hana. með ósönn-
um eða hálfum afsökunum (eins og Eva
gerði með eplið). Og þegar börnin hafa við-
urkennt. og skilið yfirsjónina, fljótræðið,
vanmáttinn o. a. frv., ber að sýna þeim
mildi, samúð og skilning og væga. refsingu.
Smátt. og smátt má svo taka þéttara í
- taumana. En það má heldur ekki kref jast
meira af börnum, en efni standa til, að
öðrum kosti verður afleiðingin sú, a.ð börn-
in leita uppi aila hugsanlega felustaði og
fíkjuviðarblöð, til þess að skýla. sér fyrir
ósanngirni og hörku, og á þann hátt hafa
næsta, mörg börn verið flæmd inn á hin-
ar villugjörnu krókaleiðir lyginnar og
óhreinskilninnar.
Taktu barnið í faðm þér (eins og faðir
litl’a. Georgs og faðir glataða sonarins, og
vinur ræningjans á krossinum) þegar það
játar hreinskilnislega yfirsjón sína. —
Gleymdu, yfirsjónum þess, þegar það fer
að þrá siðferðilega lífsvenjubreytingu, og
hjálpaðu því til að verða gott barn, hrein-
skilið og göfugt.
Stirð í hnjánum.
Eiginkona manns nokkurs, sem bjó í
nánd við Stokkhólm, heyrði hann eitt sinn
vera. að tala um þaðí, að aUt. sem þau ættu,
yrði nú að selja á nauðungauppboði, af
því að hann hefði gengið í ábyrgð fyrir
allstórri fjárupphæð fyrir einn kunningja
sinn, án hennar vitundar.
Konan varð svo ofsareið, er hún heyrði
þetta, að hún yfirgaf mann sinn og heim-
ili og rauk af stað til Stokkhólms.
Fyrir handleiðslu Drottins kom hún um
kvöldið þangað, sem verið var að halda
samkomu til styrktar og gleði fátæku fólki.
Var hún þá bæði orðin sárhungruð og að
fram komin af þreytu. Henni var tekiö
þarna með kostum og kynjum, og þegar