Heimilisblaðið - 01.10.1939, Blaðsíða 7

H E T M I L I S B L A ÐI Ð
171
foringi í ráðinu og var gerður major í
júlí 1918.
Eftir stríðið liafði stjórnin mikil not af
hinuin snjöllu skipulagshæfileikum hans.
Arið 1928 varð hann deildarstjóri í
landvarnaráðuneytinu og þá var leiðin
opin að æðstu embættum hersins. Arið
1931 var hann gerður umsjónarmaður
stórskotaliðsins. Þegar nazistar komust til
valda 1933 og Blomherg varð landvarna-
ráðherra, var Brauehitsch í sambandi við
hið nýja skipulag hersins, gerður að fyr-
irliða 1. herdeildar, sem frá því í gamla-
daga hafði haft aðsetur í Königsberg.
Hér hafði hann fyrirtaks færi á að
kynna sér fyrirfram þá herferð til Pól-
lands, sem hann stjórnar nú. Það var undir
hans stjórn að byrjað var að gera vígin
í Austur-Prússlandi árin 1933 —1935. Eins
hefir hann nú síðustu daga stjórnað at-
lögunni á hendur Pólverjum, samkvæmt
þeirri reynzlu, sem hann þá ávann sér á
þessum slóðum.
Hann var ákafur forvígísmaður þeirrar
hernaðarstefnu, sem gerði Þýzkaland jafn-
vel á friðartímum að hreyfaniegum her-
húðum það er algerlega rangt að nokkur
átök hafi orðið með honum og nazista-
flokknum, en álit hans er eigi að síður,
að hið þýzka landvarnarvald sé ríki í
ríkinu, og t. d. nær verksvið Göhhels
útbreiðslumálaráðherra ekki inn fyrir hlið
hermannaskálanna.
Að síðustu má fullyrða að von Brau-
chitscli hefir framúrskarandi hernaðar-
gáfur. Nú hefur hann fengið tækifæri til
þess að sýna það á alvörustund.
Takmark sitt hefir hann ákveðið í ræðu,
sem hann flutti fyrir ungum þýzkum
liðsforingum í Tannenbergí júlí síðastliðu-
um. Hann aðvaraði þá Pólverja með
hvössum orðum gegn *þeim misgripum,
sem hermaður rekur naumast af sér með
orðum*.
Nú eru það vopnin sem tala. Pólland
er 390 þús ferkílóm. að stærð. Tii sam-
anburðar skal þess getið að án Austurrík-
LÆKNISFERÐ
SMÁSÁGÁ í L3ÓÐUM.
Tileinkað hjónunum Jónasi lækni Kristjánssyni
og i’rú Hansínu Benediktsdóttur, við líurtför þeirra
úr Skagafirði haustið 1938.
INNGAN GSORÐ.
Ég keni og varpa vinarkveðju lilýrri
á vegu ykkar, göfgu læknishjón.
Ég veit, að aðrir velja myndir dýrri
og vildi fegin liafa greypt þær skýrri,
því ljóðið mitt er svipur einn hjá sjón.
En gjarnan flyt ég kveðju mína og minna
og inömmu — og þakka fyrir unnin störf.
— Svo lifið heil. — Þið bafið nógu að sinna,
því hrausta og sjúka alstaðar má finna,
sem hafa fyrir leiðarljósin þörf.
Með vinsamlegri kveðju. Höf.
I.
I haðstofunni litlu, þar lágt er undir súð
og léleg veggjaklæðning, og fátt un myndaskrúð,
í fátæklegri rekkju, við yl-lítinn arn,
ein aðþrengd hnýpir móðir, með sárveikt kjöltubarn.
»0, harnið mitt, þú svitnar og andar ótt og títt
hve opnar skrælna varir og liörund bleikju-hvítt.
þinn svipur verður daufur en augun undra skær,
á enni standa dropar, og hjartað órótt slær«.
»Þó fönnin liggi í sköflum og frostið híti kinn,
þá fór hann pabbi í morgun að sækja læknirinn.
Þó úti geysi hríðin svo ægilega dimm,
þeir ættu að fara að koma, því senn er klukkan fimm.
O, lífið mitt, þú titrar, og kveinkar, kippist til,
nú kólnar litla hendin og fótinn skortir yl.
Æ, Guð minn! Það er dauðinn, nú lokast — lokast hrá
og litla hlessað hjartað er nærri hætt að slá«.
II.
Hófadynur heyrist, hnegg og spark og læti,
upp er hrundið hurðu, hratt, og stappað fæti.
Börn, sem hrygg í huga, hafa framrni kveðið,
lirópa: »Hann er kominn, hans er ei lengur heðið«
is og Bæheims er Þýzkaland 470 þús.
fer.km. að stærð.
Það hefir verið getið um Maginot-línu
Póllands. Hvaða þýðingu hún hefir, getur
enginn sagt í dag, ekki einu sinni þessir
tveir menn, sem leiða nú saman heri sína,
og njóta báðir trausts þjóða sinna.