Heimilisblaðið - 01.10.1939, Qupperneq 14

178
HEIMILISBLAÐIÐ
PERSNESKA TEPPIÐ kistoh cu>k
Ég hefi þá sannfæringu, að enginn ætti
að hafa viðskifti við konur. Sé maður
heiðarlegur gagnvart konu, féflettir hún,
en sé reynt að beita hana brögðum, kem-
ur hún svo lieiðarlega fram, að afleiðing-
in verður féfletting eftir sem áður.
Til að sanna þessa fullyrðingu ætla ég
að segja frá viðskiftum tveggja vina minna-
Þeir hafa áreiðanlega ekkert á móti því,
að ég segi frá atburðunum, því að nú
sitja þeir og teygja lopann í öðrum til-
gangi. Þetta voru raunar skrambi cniðug
viðskifti, svo að segja heiðarleg. En nú
hefst frásögnin.
Frú Milford var gift kona, með kringl-
ótt og brosleitt andlit. Hún bjó á Villa-
vej, Akasiugötu, einhversstaðar í London.
Einn góðan veðurdag stóð liún í dag-
stofunni sinni horfði á gólfteppið og
hristi höfuðið.
• Þaðer ákveðið», andvarpaði hún, »þess-
um andstyggilega blekbletti næ ég aldrei
burtu. Raunar er það orðið svo gauð-
slitið, að naumast er hægt að vera þekkt-
ur fyrir að nota það lengur. Ég þarf að
útvega mér annað nýtt«.
mannkyninu á stórvirki hins almáttuga
og algóða Guðs. Hann segir það sjálfur
og bætir svo við þessum orðum:
»Hver mun eigi er hann íhugar hið
dýrðlega skipulag alheimsbyggingarinnar,
sem guðdómleg speki stjómar, leiðast til
að dásama hinn almáttuga byggingar-
meistara alheimsins, hann, sem hin æðsta
sæla er í fólgin og alt það, sem gott er,
fullkomnast í. Því að ekki mundi sálma-
skáldið, innblásinn af Guði, segja hugs-
unarlítið:
»Eg fagna yfir handaverkum þínum
(Sálm. 92, 56), ef vér ekki fyrir þau
bærumst eins og á vængjum upp á við
til að hugleiða liin æðstu gæði*.
Þetta getur enginn sagt, nema sá, sem
Nokkrum stundum síðar sama daginn
var hringt við aðaldyrnar.
Frú Milford lauk upp.
Úti fyrir stóð hár maður brúnn á hör-
und. Hann hafði túrban á höfði og bar
eitthvað þykkt og þungt j fellingum á
liandleggjunum.
»Ég vil ekkert kaupa«, sagði frú Mil-
ford.
»Já, en frú — —«
»Ég kaupi aldrei af fólki sem flakkar
á milli liúsa«.
Dökkleiti maðurinn rétti sig upp lítið
eitt móðgaður.
»Ég er ekki venjulegur sölumaður«,
sagði bann virðulega. »Ég er Persi og sel
dýrmætar ábreiður fyrir litið verð. Lofið
mér að sýna yður«.
Við orðið ábreiður fór frú Milford að
sperra eyrun. Hún horfði á, þegar Pers-
inn rakti sundur teppið sitt og lagði það
að fótum hennar.
Teppið var ekki sérlega stórt, en það
var þykkt og aðalliturinn var dökk pur-
puragulur.
Inn í það var ofið á leyndardómsfullan
í lotningu lyftir augum sínum upp til
Guða.
Öll hin gömlu kerfi stjörnufræðing-
anna féllu úr gildi, er kerfi Kóperniks
kom fram. En ekki fann það þó náð
fyrir augum páfa. Árið 1822 var Koper-
nik reistur minnisvarði með þessari til-
hlýðilegu áletrun á latínu:
»Sta sol, ne moveare!*
(Sól, stattu kyrr!)
og annar minnisvarði í Thorn 1853. Al-
bert Torvaldsen gerði stórfelda höggmynd
af honum (1829) sem stendur í Kasimir-
höllinni í Varsjava, höfuðborg Póllands.
Pólverjar telja Kópernik til sona sinna,
þeirra sem frægastir eru.