Heimilisblaðið - 01.10.1939, Qupperneq 21

HBIMILISBLAÐIÐ
185
Þorgeir hér á staðnum stóð,
er stórmálið var rætt
hann mælti, loks: »Sé lögum skipt,
er líka friðnum hætt«.
Og lýðurinn við trúnni tók
og tryggði friðarhnoss,
og yfir rústum hörgs og hofs
var helgur reistur kross.
Hérna eflist þor og þrek
og þroski í hug og sál —
hingað þjóðin legg'i leið
ef leysa’ á vandamál.
Söm er enn, þá vatnsins vídd
og virkisbjörgin há,
svipur lands er samur enn
og' söm er Hrafnagjá.
Á Heiðarbrún.
Hér af brúnum heiða háum
hugur sjón til austurs ber.
Þar skarta fjöll í feldi bláum
og flest eru þau, kunnug mér;
þar sér í fjarska á »skalla« skína
und skýjaslæðu jökulsvell,
þar sé ég heimahaga mína,
rnitt. háa, kæra Vörðufell.
Áð á Laugarclalsvöllum.
Hér er slétt og grösug gruna,
gott að æja litla stund,
tindar halda um völljnn vörð,
vörð um gróðurríkan svörð.
Allt er vafið unaðs ró,
öllu nóttin hvíldir bjó;
grösugri í gTÓðurlaut
gjarða-valur hvíldar naut.
AUt er kyrrt og allt er hljótt,
yndislega sumarnótt,
aftanroðans bjarta blys
bráðum kyssir sólar-ris.
Laugardalur.
I bjarkahlíða svásum sal
sér nú yfir Laugardal,
skín, á vötnin víð og tær,
vellir, hlíð og engi, grær.
Þarna gnæfir höll, ein hátt
við hlýjan reit mót sólar-átt,
tengir handa- og hugar-bands,
héraðsskóli Suðurlands.
Hingað sæki æskan ör
aukna þekking, kraft og fjör,
læri, að meta manndóms þrek
meir en fánýt tízkubrek.
Sveitin mín.
»Blessuð sértu, sveitin mín«,
sveipuð árdags geislaljóma;
fögur eru fjöllin þín, —
fegurð þína margir róma.
Unaðsrei.ti áttu bjarta,
ást ! hverju barns bíns hjarta.
Þú átt heiðar, hnjúk og tind,
háa fossa’ í þröngum giljum,
þú átt víða varma lind
og víða fisk í djúpum hyljum,
þú átt forna frægðar-staði,
og fjölþætt efni’ á sagnablaði,
Biskupstungur, bjarta sveit,
blessuð sólin við þér skíni;
sérhvert barn þitt, bæ og reit,
blessun Guðs og náðin krýni.
Eflist trú og drengskaps dáðin,
dafni kærleiks dýrsta náðin.
Heim.
Heim! 0, heim! hve hjartað fagnar mitt,
Heim! ó, heim! Ég lofa nafnið þitt,
sem leiddir mig um langa, farna, braut,
og lézt ei mæta villu, slys né þraut.
Af öllu góðu er allra bezt þó heima.
En elsku Guðs má sízt af öllu gleyma.
Einar Sigurfinnsson.