Heimilisblaðið - 01.10.1939, Page 35
HEIMILISBLAÐIÐ
199
Hringur drottningarinnar af Saba
Skáldsaga eftir H. Rider Haggard
3. kap.
Prófessorinn fer á veidar.
Af öllu því, sem bar til á svaðilför vorri
yfir eyðimörkina allt til þess er vér lögð-
um lei,ðina, um skóginn og slétturnar um-
hverfis Múr, þá er ekki nema einn atburð-
ur, sem þörf er að greina frá.
Þegar við komum til Assouan lágu þar
fyrir okkur bréf og ýmiskonar símskeyti
til Orme Löfuðsmanns. Þetta sýndi hann
mér nú ailt, er við vorum orðnir aldavipir.
Þessi skeyti og bréfið flutti honum þau tíð-
indi, að barnið, sem frændi hans hafði eft-
ir si,g látið með leynd, hefði skyndilega
orðið sjúkt og væri nú dáið úr einhverj-
um barnasjúkdómi. Nú var hann þá aft-
ur orðinn erfingi að hinum mikla auði, sem
hann hugði, að sér væri, tapaður, þar sem
ekkjunni var aðeins tryggð lífrenta af þeim
auði og ekki annað. Ég óskaði honum til
hamingju og sagði, -að þetta væri víst sama
sem að við fengjum ekki að njóta þeirrar
ánægju að hafa hann með okkur ti,I Múr.
»Hvers vegna?« spurði hann. »Ég sagði,
að ég ætlaði að vera með ykkur, enda ætla
ég að efna orð mín með það. Ég er þegar
búinn að skrifa undir samninginn okkar
um það«.
»Auðvitað«, svaraði ég, »en aðstæðurn-
ar geta breytt því líka. Við getum sagt
sem svo, að hugdjarfur og athafnamikil]
maður og af góðum ættum, en efnalaus,
sé ekki lengur hæfur til að verða slíkur
hamingjuhrólfur. Láttu þér einungis, til
hugar koma, hvað það þýðir, að maður af
slíku bergi brotinn sem þú og sömu gáf-
um og manngöfgi gæddur, að hreppa slíkt
happ á unga aldri. Þar sem þú hefir alla
þessa yfirburði, þá gæti ekkert orðið þér
til fyrirstöðu á Englandi. Þú gætir orðið
þjóðþingsmaður, og tekið þátt í aö stjórna,
lapdi og ríki, Þú gætir orðið lávaiður, ef
þú bara vildiy, þú getur fengið hvaða kvon-
fang sem þú vi.lt, prinsessur, að kónga-
blóðinu einu fráskildu. I fám orðum sagt,
Þú þarft svo undur lítið fyrir þvi að haf'a,
að komast til hinna mestu metoröa. Þú
ættir ekki að fleygja öðru eins, hnossi. frá
þér, og falia í staðinn, ef til vih, í bar-
daga við villimenn«.
»Og ég veit ekki«, svaraði hann, ;ég
hefi aidrei lagt mikinn hug á þessar gullnu
vonir, sem þú svo kallar — fremd og fé.
Ég grét ekki auöipn, þó að ég missti hann.
Og nú, þegar hann hefir hrunið í skaut
mér, þá syng ég ekki. Og hvað sem öðro
líður, þá fer ég með þér. Þú getur ekki
komið í veg fyrir, að ég haldi mig að samn-
ingnum. En þar sem mér hefir nú áskotn-
ast svo mikill auður til arfleiðslu, þá er
víst bezt, að ég láti það verða fyrsta verk-
ið mitt að semja erfðaskrá og sendi hana
síðan heim með póstinum. En annarg leið-
ist mér það fram úr öllu hófi«.
Rétt í þessu kom prófessorinn inn og
með honum arabiskur kaupmanns-garmur:
var han.n að reyna að fá keyptar nokkrar
fornmenjar hjá honum. Og er hann var
búinn að vísa Arabanum á bug, þá sagði,
Higgs okkur, hvað gerzt; hafði. Og hvernig
sem hann svo annars kann að vera í hinu
smávægilega, þá er hann þó ósérplæginn.
þegar um eitthvað stórvægilegt er að ræða,
og því sagði hann óðara, að hann, væri mér
sammála, Honum fannst Orme ætti, undir
þessum kringumstæðum að slíta samfélagi
við okkur sín vegna sjálfs cg hverfa heim
aftur.
»Þú getur sparað þér ákafann, vinur
rninn góður«, mælti höfuðsmaður, »af þess-
ari ástæðu, a.f því ekki er um neina aðra
að ræða«, og fleygði bréfi til hans þvert
yfir borðið. Þetta bréf fékk ég svo að lesa.
Það var frá ungri hefðarstúlku, sem bann
hafði verið trúlofaður, og síðan svikið hann,