Heimilisblaðið - 01.01.1940, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
5
helztu stjornufræðinga þeirra tíma, Tyge
Brahe í Danmörku og Galijeo Galilei á
Italíu, og kom honum það siðar að góðu
haldi, að því er Brahe snerti. — En þenn-
an bækling sinn felldi Kepler síðar sjálf-
ur úr gildi og þótti allt slíkt spásagnar-
vingl auvirðilegt.
II.
Nú fer alvara lífsins að færast nær
Kepler. —- Hann átti ekki að eyða æf-
inni til að skemmta lægstu fýsnum
hjátrúa alþýðu með lognum stjörnu-
spárn og spaklega, uppspunnum skröksög-
um. Hann var enn sem ófágaður gimsteinn;
Drottinn átti eftir að fága hann með marg-
víslegum þrengingum til þess að hann gæti
ljómað honum einum til dýrðar. —
Skömmu eftir það er Kepler fluttist til
Gratz, þá hét hann aðalsfrú einni frá Stei,-
ermark eiginorði; átti hún arfsvon, mikla.
Hún hafði eigi nema þrjá um tvítugt, en
hafði þó giftzt áður, en skilið við manninn.
Frændum koaiunnar þótti Kepler bresta
glögg skilríki fyrir því að hann væri af
aðalsbergi brotinn, svo að jafnræði væri
með þeim; varð hann þá að fara heim til
Weil og útvega skilríkin; samþykktu þeir
þá ráðahaginn og var brúðkaup þeirra hald-
ið 25. apríl 1597. Frúin hans hét. Barbara
von Mulech.
Ári, síðar tók Ferdínand erkihertogi í
Steiermark við stjórn erfðalanda sinna.
Skipaði hann þá svo fyrir, að allir lúthersk-
ir prestár og prófessorar skyldu vera, land-
rækir, eða, taka kaþólska trú að öðrum
kosti. Kepler hvarf þá óðara burt til landa-
mæra Ungverjaiands, því að heldur kaus
hann að ílýja land en gjörast trúskifting-
ur. En Kristmunkar nokkrir urðu honum
vinveittir í þessu útlegðarstandi hans og
fengu því á leið komið, að hann var kall-
aður heim aftur og settur í embætti sitt.
En þá brá svo við, að allir nemendurnir
hlupu úr skólanum; tóku þá aðalsmenn í
Steiermark að mögla yfir því, að þeir yrðu
að halda uppi kennara, sem enginn læri-
sveinn vildi, þýðast. Taldi Kepler sér þá
vænlegasta ráðið að leita fyrir sér um starf
annarsstaðar. —
Kepler fór þá fyrst heim til ættlands
síns. En þá var þess krafist þar, að hann
gengi skilmálalaust að ströngum trúarfoir-
mála, sem prófessorarnir í Tubingen höfðu
sett. En Kepler vildi ekki og féll hann þá
í ónáð kirkjunnar.
Nú átti Kepler úr vöndu að ráða og fól
hann þá Drottni málefni sitt. En í þeim
sömu svifum barst honum bréf frá Tyge
Brahe, bréfvini sínum; bauð Brahe hon-
um þar stöðu við stjörnuathugunarstöð
sína, þá er reist hafði verið nálægt borg-
inni Prag í Bæheimi. Átti Kepler að hjálpa
til að semja nýjar stjörnuskrár eða stjörnu-
töflur; hafði Rúðólfur keisari II. falio
Brahe það verk á hendur; áttu þær að bera
nafn keisara og vera reiknaðar út bæði
eftir gamla og nýja sólkerfinu. Tók Kepl-
er þessu boði, en sótti þó Brahe heim áð-
ur og dvaldi hjá honum fjóra mánuði.
Það mátti ekki seinna vera að Kepler
byðist þessi kostur, því að 7. ágúst 1600,
barst honum ákveðin skipun umi, að hann
skyldi hafa sig á burt úr Gratz. —
Og er hann hafði selt eignir konu sinnar
á leigu, þá flutti hann til Prag með fjöl-
skyldu sina 30. sept. 1600.
Ekki fór að öllu vel á með þeim Kepler
og Brahe í fyrstu, því að Brahe var hroka-
fullur og ofsafenginn í skapi, þótt góðgjarn
væri í aðra, röndina. Kepler var líka eink-
ar bráðgeðja að eðlisfari, svo að hér sló
tveimur hörðum steinum saman; jók það
mjög á þennan geðbrest, Kepler, að hann
hafði lengi gengið með hitasótt, sem or-
sakaðist af áhyggjum fyrir fjárþröng og
óstjórn á heimili hans, því að kona hans
kunni ekki að fara laglega með lítið.
Þeir Brahe áttu nú saman eina snarþa
deilu, en að henni lokinni slökuðu báðir
til og síðan varð sambúð þeirra hin ástúð-
legasta. En þeir áttu ekki lengi saman að
búa. Brahe dó sviplega 24. okt. 1601 og