Heimilisblaðið - 01.01.1940, Blaðsíða 11

HEIMILISBLAÐIÐ
9
annars vegna strjálbýlis og fámennis, svo
að stundum hefir litið dauflega, og nærri
því dauðalega út.
En nú er eins og hann sé enn. og aftui
að lifna við og hressast, og tekin að hugsa
hærra upp og lengra fram til starfa. Hefir
hann nú hér stofnað sér sitt eigið sjálf-
stætt og óháð húsnæði til samfunda og
framtíðarstarfs og ráðagerða, og meðlimir
hans lagt, til þess. mikið fé og erfiði, ef
miðað er vi,ð efnahag þeirra og aðstæður.
Allt er þetta vel og duglega gert, já, fall-
egt og lofsvert og vænlegt, svo sannarlega
sem tilgangurinn, viljinn og viðleitnin fara
í stefnu Kristsandans.
En kæru ungmennafélagar, piltar og
stúlkur, nú ætla ég að segja ykkur sögu,
sem þið reyndar kunnið öll eins vel og ég:
Sú var tíðin — Fortíðin, að þetta hús var
stofnað á þessum stað, með talsverðri, fyr-
irhöfn, af feðrum ykkar og mæðrum, ein-
göngu í þeim tilgangi, að »fleyta í því rjóm-
ann.« ofan af nýmjólk heimilanna, eða ná
kjarnanum úr helztu og beztu afurðum
þeirra, og gera hann enn þá arðbærari en
áður.
Og þetta tókst; það blessaðist og bar til-
ætlaðan árangur. En svo breyttust tím-
ar og kringumstæður, og þetta nytjastaif
lagðist niður, ég held, því miður, og húsið
stóð autt og arðlaust eftir, þar til þið nú
hafið umbætt það og búið til nota fyrir
ungmennafélagsskapinn ykkar.
Minnist. þess þá nú, og munið alla stund,
einkum þó ætíð er þið komið hér saman,
í þessu Fortíðar og Nútíðarhúsi, sem í senn
er bæði gamalt og nýtt, að þið sjálf, hvert
og ejtt, eruð í líkingu talað, rjóminn, kjarn-
inn frá hoimilum ykkar; dýrmætasta, kær-
asta og vonafyllsta framleiðslan af kær-
leikssamlífi og starfi föður og móður; og
að þau því fegin vilja vita ykkur í ung-
mennafélagsskapnum í því trausti, að í
honum og með honum verði enn. meir og'
betur unnið úr ykkur; enn meir og betur
rækt og ræktað, eflt og ávaxtað allt það
gott og fagurt og uppbyggijegt, sem í og
með hverju einu ykkar býr; en sori og
óhreinindi tínd frá og sökkt í fossinn hérna,
Minnist alls þessa ætíð, er þið safnist
hér saman, og kappkostið, hvert. eitt, að
ungmennafélagsskapur ykkar hér, beri
jafnan »með sóma réttnefni«, ykkur sjálf-
um, heimijum ykkar, feðrum og mæðrum,
sveitar og safnaðarsystkinum til heilla,
gleði og sóma, og þar með þá einnig ætt-
jörð og þjóð allri í Nútíð og Framtíð.
Til þess, að svo megi verða, veit og kann
ég ekkert ráð vænna, og engan veg viss-
ari en þann, að þetta, og hvert. annað »Ung-
mennafélag«, gerist og sé alveg jafnframt,
i raun og veru »kristi]egt félag ungra
manna og kvenna«, enda þótt ekki gangi
undir því nafni, og fylgi því, svo sem bezt
má, ferli og fordæmi Jólagestsins. góða.
allt frá bernsku hans og til upprisu hans;
fylgi honnm í trú og breytni, hvar og hve-
nær sem er, og hvað sem að hendi ber. Því
að slíkt. er leið til lífs og láns í sannasta
skijningi, til að efla þá beztu kosti, sem til
eru í sjálfum manni og öðrum, og jafnvel
vinna gull úr grjóti. Kæru ungmennafélag-
ar, piltar og stúlkur; ef þið farið þessa. leið-
ina, þá náið þið tilgangi félags ykkar, og
eignist hlut í fegurð og farsæld Nútíðar
og Framtíðar. Þá munuð þjð halda þessu
húsi og umhverfi hreinu frá öllu slarki og
ósóma^ en safna. hér fegurð og þokka. Þá
munu piltarnir elska og virða og varðveita
sem heilagan dóm, heilbrigðan og sannan
manndóm sinn og stúlkurnar alveg eins og
ei síður hreinan og saklausan kvendóm og
meydóm sinn til flekklausrar og farsæll-
ar sambúðar vjð hreinan og sannan elsk-
anda sinn á sínum tíma; þá mun líka veit-
ast næg karlmennska, þrek og þrautgæði
til að líða og stríða það sem verður að vera;
en líka mörg og mikil lausn frá synd og
sorg og neyð, sem annars vofir yfir. —
Að lokum vil ég biðja. með skáldinu:
»Vak þú yfir hreysi og höllum
horf í náð á landsins bú,
hjálpa, faðir, hjónum öllum
helga þau í dyggð og trú.