Heimilisblaðið - 01.03.1940, Blaðsíða 3

29. árg. Marz—apríl 1940 3.—4. blað
¥
Margir spyrja nú: Hvar verður
Verdun þeirrar styrjaldar, sem nú
geysar? Verður hún á Frakklandi,
Þýzkalandi, eða einhversstaðar
annarsstaðar?
Það var um kvöld snemma í ágúst-
mánuði. Við ókum fyrst um enda-
lausa.r sléttur, sem liggja fyrir aust-
an París. og vorum komnir svo langt
austur á við, að við vorum komnir
inn í hæðir þær, sem liggja norður
eftir í áttina til Belgíu og austur
á við, allt. að landamærum Þýzka-
lands.
1 suðurhlíðum hæða þessa.ra sló-
um við landtjöldum. Það var á reglu-
lega friðsælum og inndælum stað í
útjaðri á kjarrskógi. Þar sem við
ókum síðast tókum við eftir fer-
hyrndum reitum, er vaxnir voru.
nýjum skógi innan um gamlan og
kvistóttan furuskóg, sem annars
klæddi þessa ávölu ása. Nokkrum
hundruðum metra, þaðan sem við
áðum hittum við fyrir samskonar
plantekrur. Við veginn lá einn af
þessum sérkennilegu bóndabæjum á
Norður-Frakklandi; þar eru húsin
byggð eins og kastalar kringum völl-
inn (túnið) cg utan um allan bú-
garðinn lágu gullgulir hveitiakrar
með svignandi kornstöngum.
Að morgni fengum við að vita, að
skotið hafði verið á þennan búgarð
á styrjaldartímanum, en íbúarnir
ekki þurft að hverfa þaðan. Við
Vígvöllurinn við Verdun á Frakklandi er frægasti víg- |
völlur frá heimsstyrjöldinni 1914—1918. Þar féll hátt j
á aðra milljón manna, Síðastliðið suinai voru liðin ■
25 ár síðan sú heimsstyrjöld hófst, og þess vegna ;
riljuðu ýmsir ferðalangar, sem um Frakkland ferðuð- j
ust, upp fyrir sér minningarnar frá Verdun. Norð- |
maður einn, Erling Imset að nafni, sagði frá slikum j
minningum í norsku jólariti um síðastliðin jól. Og er j
það grein hans, sem birtist hér í íslenzkri þýðingu. j
Stœrsta minningarhöllin og hluti af grafreitnum á Dánarhœð.
Eitt stœista minningarmerkið, sem reist hefir verið til heiðurs
þeim mörgu, sem létu líf sitt við Verdun. Á stalli þess, en
það á að tákna dauðann, eru rituð einkunarorð franska
hersins: »ILS N’ONT PAS PASSE• (Enginn skal homast
hér fram hjá).