Heimilisblaðið - 01.03.1940, Blaðsíða 12

48
HEIMILISBLAÐIÐ
sprottnar af hatri sambæjarmanna henn-
ar við hana.
Þegar Kepler frétti, þessi ótíðindi, þá fór
hann af skyndingu heim til ættlands síns
(Wiirtemburg) og tók að sér að verja mál
hennar og sparaði hvorki tíma né fyrir-
höfn til þess, og fyrir frábært atfylgi hans
var henni móti vonum allra slept, óhegndri.
Alla hina æg'ilegu rannsókn og pyndingar-
hótanir bar hún með óskelfdum hug og
játaði engar sakir á s,ig. En ekki lifði hún
nema fáa mánuði eftir þessa prísund (d.
13. apríl 1622). Hið eirðarlausa skap henn-
ar og taumlausa tunga olli því, að hún var
svona óviusæl og varð fyrir þessum ósköp-
um.
Árið 1629 urðu miklar trúarbragðadeil-
ur og uppþot í Linz; fór Kepler þá að til-
laðan Wallensteins, yfirhershöfðingja keis-
arans alfari til bæjarins Sagan í Slesíu
með fjölskyldu sína. Keisari hafði vísað
honum til Wallensteins og hjá honum átti
hann að fá það fé, sem keisari átti hon-
um vangoldið. Wallenstein tók honum vin-
samlega, en peninga fékk hann enga; Wall-
enstein þurfti sjálfur á öllu sínu fé að
halda, sakir ófriðarins, en gerði Kepler í
hugnunarskyni kost á kennaraembætti við
háskóla í Rostock; en því boði hafnaði Kep-
ler; vildi heldur fá gegnt réttmætri kröfu
sinni. Var það eigi minna en 12000 flórín-
ur (eða gyllini) sem þeir keisari og Wall-
enstein héldu fyrir honum.
1 Sagan gaf Kepler sig við því að láta
prenta dagbækur sínar og gefa út forsagn-
ir um fyrirgang jarðstjarnanna fyrir sól
á komandi árum; reiknaði hann út, að
Merkúríus gengi fyrir sól 7. nóv. 1631; at-
hugaði, frakkneski stjörnufræðingurinn
Gassendi það síðar í París og stóð það
heima. Var það í fyrsta sinn, sem athug-
aður hafði verið gangur jarðstjörnu fyrir
sól. Venus sagði hann að gengi fyrir sól
6. des'. á sama ári og stóð það líka heima,
þótt eigi sæist það í Vestur-Evrópu, því
að það gerðist á næturþeli.
Það er síðast frá Kepler að segja, aö
Horgunstörf vorgofunnor.
Úr hafrekkju vorgolan fagnandi fer;
til flugs yfir sæflötinn lyftir hún sér.
Við þokuna segir hún: Svífðu nú brott!
Við seglskipaflotann: Er leiðið ei gott?
Hún þýtur sem elding um gróandi grund
og guðar á ljórann um rismálastund:
Stíg, bóndi, úr rekkju! Sjá, röðullinn hlær
og runnurinn ilmar, en túnið þitt grær.
Þá laut hún að blómi, er blaðskrautið fól,
og byrgt var í skugga af sandorpnum hól:
ó, blómið smáa, lyft blaðkrónu hátt.
Send blómilminn fljótt út í vorloftið blátt!
Þá bar hana að sofandi söngfugl á grein,
er sóiin í fegurstu heiðríkju skein:
Hvað dvelur þig, söngvari?
Hörpunnar hljóm
vill heyra hvert einasta nývaknað blóm.
Er ómaði söngur og angaði rós
af áhuga starfaði halur og drós
og skip runnu liðlega sólstöfuð sund —
þá sofnaði vorgolan hádegisblund.
V. Sn.
hann tókst ferð á hendur til Regensburg
til þe,ss að bera fjárheimtumál sitt upp
fyrir ríkisþinginu. Alla þá ferð fór hann
ríðandi; en hann þoldi eigi ferðavolkið og
illar viðtökur þingsins, og fékk ákaft köldu-
kast, er leiddi hann til bana 15. nóv. 1630.
Kepler var jarðsettur í St. Péturs-kirkju,-
garði í Regensburg. Seinna (1803) var hon-
um reistur minnisvarði á sama stað og
var á hann letruð grafskrift sú á latínu,
er hann hafði sett sér sjálfur:
Mensus eram cælos, nunc terræ metior
umbras; mens ceolestis erat, carporis
umbra jacet. (Þ. e. Ég er búinn að mæla
himnana.; nú mæli ég skugga jarðar
(fylgsna); hugur minn leitaði hæða, en
skuggi. líkama míns; liggur hér).
Niðurl.