Heimilisblaðið - 01.07.1940, Blaðsíða 43

HEIMILISBLAÐIÐ
143
sæ lijá Orme og upp frá þeim degi bráð-
batnaöi honum. Höfuðskelin var alveg
óbrákuð, það var bara sterkur heilahrist-
ingur, sem hitasóttinni olli.
Meðan hann var á batavegi vitjaði Maq-
ueda hans margsinnis, eða ég gæti eins
sagt, að hún hefði allt af komið síðdegis
og litið til hans, Auðvitað var hirðsiða-
blær fullkcminn á vitjunum hennar. Þaö
er að skilja: hún hafði ávallt margar þern-
ur að föruneyti, líflækni sinn og einn eða
tvo skrifara og þjóna.
En er Oliver var fluttur inn i móttöku-
sal mikinn hérna um daginn, þar sem hirð-
fólkið varð að standa í fremri enda sals-
ins, meðan hún ræddi við hann í hinum
enda salsins, þá fóru heimsóknir hennar
að verða einkaheimsóknir í einu og öllu,
nema hvað við, Kvik og ég, vorum við-
staddir. En við vorum nú heldur ekki
ávallt viðstaddir, eftir það er Oliver var
úr allri hættu. Við riðum oft út, Kvik og
ég, og könnuðum þá Múr o^g umhverfi
hennar.
Einhver kann að spyrja um hvað þau
hafa rætt. um á þessum samfundum. Því
einu hefi ég þar til að svara, að það var
almennt umtalsefni að svo miklu leyti sem
ég hlýddi á það; um stjórnmálin í Múr og
hinn stöðuga ófrið við Funganna, En þaö
getur iíka hafa verið eitthvað annað, sem
ég heyrði ekki, því að seinna komst ég að
því af hendingu, að hann var áskynja um
mörg einkamál Maquedu, sem hann gat
ekki haft frá neinum öðrum en henni
sjálfri.
Og' þegar ég hafði einu sinni orð á því
við hann, að það væri ef til vill ekki hyggi-
legt af honum, ungum manni í hans stöðu,
að komast í svona náin kynni við hiria
líonunglegu drottningu yfir svo einangruð-
um þjóðflakki, eins og Abatíar væru, þá
svaraði hann glaðlega. að það gerði þá ekk-
ert til. Auðvitað gæti hún samkvæmt fornu
lögmáli gifst einhverjum úr hópi ættmanna
sinna. Og þá gæti ekkert flækjumál orðið
úr því. Ég spurði þá, hver mundi vera hinn
hamingjusami af þeim frændum hennar,
sem ég hefði séð.
»Enginn þeirrax<, svaraöi hann. »Það er
haft fyrir satt, að hún sé opinberlega trú-
lofuð -Jósúa, hinum digra, frænda sínum;
en ég þarf varla að geta þess, að það er
bara til málamynda, sem hún lætur sem
svo sé, til þess að geta bægt hinum frá sér«.
»Einmitt«, svaraði ég. »Mér þætti gam-
an að vita, hvoa’t Jósúa teldi það aðeins
til málamyndar gert?«
»Veit ekki, hvað hann gerir og ég læt
mér það alveg á sama standa«, sagði hann
geispandi. »Ég' veit það eittv að svona
standa sakirnar og að skjaldbaka sú hefir
ekki meiri von um að verða maður Maq-
uedu, en því að eignast keisaradrottning-
una í Kína. En til þess að hætta nú þess-
um umræðum um hjúskaparmál, þá sný
ég' mér að öðru mikilvægara, segðu mér,
hefir þú nokkuð frétt af Hig'gs og' syni
þínum?« *
»Það er hægra fyrir þig, Orme, en mig,
að komast inn í leyndarmál ríkisins«, sagði
ég dálítið háðslega, er mér var farið að
sárna hvert stefndi með sambandið milli
hans og Maquedu. »Hvað hefir þú frétt
af þeim«.
»Jú, ég hefi í raun réttri frétt talsvert.
Ég veit ekki, hvaðan Maqueda hefir það,
en hún segir að þeir séu báðir heilir á húfi
og vel með þá farið. Aðeins að Barung,
vinur vor, haldi nú ekki orð sín um þaö,
að fórna veslings gamla Hig'gs að fjórtán
dögum liðnum. Auðvitað verðum við að
reyna á einhvern hátt að koma í veg fyrir
það, þó að það svo kosti okkur lífið. Þú
mátt um fram allt ekki halda, að ég hafi
algerlega snúist um sjálfan mig, allan
þennan tíma, Jiví að það hefi ég ekki gert;
það er aðeins þetta, að ég get engin ráð
fundið, sem duga, honum til frelsis«.
»Já, hvað eig'um við þá til bragðs. að taka,
Oí'me? Ég hefi ekki ymprað á þessu við
þig, meðan þú varst í lamasessi. En nú
er þú ert kominn til heilsu aftur, þá verð-
um við að taka ákvörðun«.
»Ég' veit það, ég veit. það, já«, svaraði
Orme alvarlei'a. »Og ég' fullvissa þig' um
það, að heldur gef ég mig sjálfan Barung
á vald, heldur en ég' láti Higgs deyja þar
einn síns liðs. Og' geti ég ekki frelsað hann,
þá vil ég líða með ho.num eða fyrir hann.
Heyrðu, á morgun á að halda mikla ráð-
stefnu hjá Maquedu. Þangað verðum við
aö koma; því hefir aðeins verið frestað,
þangað td ég væri orðinn nógu frískur. Á
þennan fund er ]x)rparinn hann Shadrach
kallaður til yfirheyrslu, og mun, held ég,
verða dæmdur til dauða. Sömuleiðis verð-
um við að skila hring drcttningarinnar af
Saba, sem Maqueda lánaði þér. Jæja, við
þetta tækifæri fáum við, ef til vill, eitt eða
annað að vita, eða að minnsta kosti ráða
eitthvað af <.