Heimilisblaðið - 01.11.1940, Blaðsíða 8

17ö
HEIMILISBLAÐIÐ
öðrum afviknum stöðum, en þess háttar á
víst að vera einkamál þeirra, sem þar voru
staddir, og verður því ekki nánar getið
hér, enda þótt ritstjóri blaðsins okkar ætti
stundum bágt með þegja yfir því.
Við héldum stöðugt í vesturátt, og þar
eð Þjóðverjar voru ekki komnir ennþá til
að sækja okkur, fóru menn smátt og smátt
að hætta, að óttast þá, og þar eð enginn
grunaði Breta um græzku, tóku menn að
reikna út, að við gætum náð heirn á
fimmtudaginn. Á mánudagskvöld stefnd-
um við rétt fyrir norðan Jan Mayen og
áttum einar 360 sjómílur ófarnar til eyj-
arinnar. En á þriðjudagsmorgun brá mörg-
um í brun; við stefndum nú til suðurs, og
hvernig gat því verið farið? Það kvisaðist
brátt, að við værum á leið til Bretlands,
og var þeim tíðindum tekið með óánægju
en stillingu.
Á þriðjudag og miðvikudag var lakara
í sjónum. Á miðvikudag sáust Shetlands-
eyjar. Höfðum við þá farið um 1300 mílur
vegar, nær allt af í dumbungsveðri, og
aldrei ,séð til lands, síðan skerin norðan
við Noreg hurfu í hafið. Þetta kvöld til-
kynnti skipstjóri, að við værum nú að halda
inn á hættulegt svæði, og hvatti alla til
að sofa í fötum og hafa björgunarbelti við
hendina. Munu sumir hafa haft á sér and-
vara þessa nótt, en ekkert skeði.
Á fimmtudagskvöldið þ. 10. okt. var Esju
lagt undan Papshólma við Orkneyjar, cg
lá hún þar, þar til birta tók á föstudags-
morgun. Var þá haldið inn til Kirkwal'l
og komið þangað um hádegisbil.
1 Kirkwall lág.um við, þar til á sunnu-
dagsmorgun. Þar fór fram skoðun vega-
bréfa, og voru menn spurðir um hagi sína.
Farangur var lítillega skoðaður.
Um kl. 7 á sunnudagsmorgun var svo
haldið af stað aftur og stefnt heimleiðis.
Var siglt um Pentlandsf jörð og vestur með
Skotlandi. Allan þenna morgun voru tund-
urspillir og kafbátur í fylgd með' skipinu,
en héldu sig í nokkurri fjarlægð,
Veður var gott basði á sunnuidag og
mánudag. Á mánudagskvöldið, sem gert
var ráð fyrir að yrði síðasta kvöldið um
borð, var venju fremur margt til skemmt-
u,nar, cg var að lokum þeim, sem bezt höfðu
dugað og ósérhlífnir lagt fram krafta sína
til að skemmta mönnum á leiðinni, þakkað
með ræðum og húrrahrópum.
Flestir gengu til hvílu þetta kvöld, en
aðrir voru á fótum og biðu þess, að land
risi úr sjó fyrir stafni. Skömmu eftir mið-
nætti skutu fannhvítir jöklar Fjallkonunn-
ar loks kollum sínum, glitrandi í tungls-
skininu, upp úr hafinu — við vorum allt
í einu komin heim.
Eg fór þá að tína saman föggur mínar
hægt og hugsandi, enda þótt ég vissi vel,
að við kæmum ekki í höfn, fyrr en undir
hádegið. Það var alveg það sama — bezt
að hafa föggurnar tilbúnar, þegar gengið
yrði á land. Mig grunaðd þá ekki, að ég
yrði að bíða nærri þrjá sólarhringa um
borð, úti á Reykjavíkurhöfn, eftir leyfi, til
þ.ess að mega snerta föðurland mitt meó
skósólum mínum.
Stefán B'jörnsson.
DÝRÐLEG JÓL.
Ljó'mar fögur sóina sál,
allt í guddónis geislunv vefur,
• Gíws dýrð birt þá Jesús hefur,
_ er fæddist liann um heilög jól.
Honurn lof og hósíannu
hljómi skcert frá hverri sál.
Freisaranum. fallinna manna
fagni atliöfn vor og mál.
Hersveitirnar himnum frá
frelsi eilíft ölliwm boða,
imihv&rfis þá Guðs dýrð roðar
— undur það er sœlt að sjá.
Syngið Guði lúmnar, heiinar
hjartans lof og þakkargjörð;
allir fagni •alheimsgeimar
einka-syni Guðs á jörð.
G. P.