Heimilisblaðið - 01.11.1940, Blaðsíða 22
190
HEIMILISBLAÐIÐ
hjá yður«. Kristur sjálfur gerðist fátækur
vor vegna og bauð sérstaklega að boða
fagnaðarerindið fátækum og í heilagri ritn-
ingu eru þeir oft sagðir sælir, sem fátæk-
ir eru. Það ætti því ekki að veitast erfitt
að sætta sig við fátæktina, því að sá kross
knýr aðeins til enn meira bænaákalls og
þakkargerðar«.
Rosenkranz virtist að vikna við þessi ein-
lægu og einföldu orð unga mannsins, og
hann kannaðist við, að hann væri aðeins
veikur byrjandi sjálfur í þeim efnum.
»Einurð yðar, herra Neumark«, mælti
sendiherrann, »skýrir fyrir mér orð Drcitt-
ins, um að erfitt sé fyrir ríkan mann að
komast í himnaríki, en við höfum ef tii
vill tækifæri til að tala, nánar saman um
þetta efni síðar. — Mér hefir verið sagt,
að þér hafið lesið lögvísindi. Haldið þér
að þér séuð fær um að semja ritgerðir,
sem krefjast þekkingar á réttarsögu ríkja
og þjóða og reynslu í ástandi hins bcrgara-
lega lífs?«
Neumark kvaðst skyldi reyna það.
Rosenkranz tók þá nokkur skjöl upp úr
skrifborði sínu. »Hérna, ungi vinur. Lesið
þessi rit yfir, og munuð þér þá finna, hvaða
skýringu Oxenstierna greifi ós,kar að fá.
I öðrum bréfum munuð þér finna það', sem
mér hefir tekist að koma í verk. Ég óska
svo að kanslaranum verði send skýrsla um
það allt. Ef að þér haldið að þér séuð fær
um að semja þessa skýrslu, skuluð þér setj-
ast hérna við skrifborðið mitt og ég skal
láta yður einan í næði. Hið eina sem ég
krefst af yður er, að þér þegið um allt, sem
ég læt yður vita. Eruð þér fús til þessa?«
»Já«, svaraði Neumark einarðlega.
»Það er gott«, mælti sendiherrann. »Þér
þurfið ekki að flýta yður neitt, ég skal
sjá um, að þér fáið eitthvað til að styrkja
þrótt yðar á. Þegar þér svo eruð búinn,
getið þér hringt á þjón minn, svo að hann
geti látið mig vita um það. Guð sé svo
með yður!« Að svoi mæltu gekk hann út,
en ungi maðurinn varð einn eftir inni.
Framh.
Hljóða bæn.
Hin hljóða bæn er hug.sun,
sem himins leitar til
og blandast líkt og Ijásblœr
við lágvært undirsj/il.
1 táli lífs og trega
er tárið vængjablak,
í blí'ð'U' bjartra vona
er brosið fjaðratak.
Hin hijóða bæn er lirifning
og heilagleikans múl.
og tilbeiðsla og tjáning
um trúarlnjrsta sál.
Á bylgjum Ijóss hún liður
með Ijúfra tóna hljóm
um geislaríka geyma,
í Guðs síns helgidóm..
Hin hljóö bcen er habmijóð
og hróp uon frið' á jörð,
um Ijós í lífsins myrkri —
og lof og þakkargjörð.
Með kenningum og krafti
og kærleik Meistarans
hún ber oss himins blessun
og boðorð skaparans.
3. des. 1939.
María Rögnvaldsdó/t tir
frá Réttarholti.
Stýr mínum fæti.
Stýr mínum fæti, hug og hönd,
heilagi Jesú blíði.
Öðum styttist að æfiströnd
og endi lífsins stríði.
Ö, breið þú faðminn móti mér
og miskunn veit mér þína,
til hjálpar annað ekkert er,
þá æfistundir dvína.
G. P.