Heimilisblaðið - 01.01.1945, Blaðsíða 11

heimilisblaðið

eru á vetrum hafðar í vesaldarlegunr skúma-
skotum í kotunum sjálfum eða kumböldum
rétt hjá þeim. Hrossin em látin skarka úti
árið um kring og sjá fvrir sér sjálf. Eigend-
urnir moka kannski stundum snjóinn af smá-
bletti til þess að hjálpa vesalings skepnun-
urn að ná í sinuna og mosann undir hjarn-
inu, og síðan stækka þær blettinn með lióf-
unum. Það er auðvelt að ímynda sér, hve
tnjög þessi kjör hljóta að herða hestana, en
bitt er harla furðulegt, að þeir skuli bjarg-
ast vetrarlangt á slíku fóðri og haldið þreki
sxnu og þoli óskertu vor- og sumarmánuðina.
Þeir snerta ekki hafra, þótt' þeim séu boðn-
ir þeir, og lítið er þeim gefið um liey.
MATARÆÐf.
Ég vildi óska þess, að mér hefði veitzl
jafn auðvelt að venjast liinu sérkennilega
tnataræði á íslandi og liinum löngu dögum.
Kona vinar míns, bakarans, var afbragðs mat-
reiðslukona á þá vísu, sem gerðist í hennar
landi. En til allrar óliamingju var maturinn
svo gerólíkur öllu því, sent ég hafði áður átt
að venjast, og hið eina, sem mér fannst reglu-
lega gott af öllu því, sem hún bar mér, var
morgunkaffið hennar ljúffenga og rjóminn.
Hinn mesti sælkeri hefði ekki getað neitt að
því fundið. Slíkt kaffi lief ég hvergi fengið
síðan eg fór af íslandi, og ég myndi hafa
liaft gaman af því, ef ég hefði getað gefið
sumum hinum ágætu liúsmæðrum í Yínar-
borg að bragða á því með mér. Rjóminn var
svo þykkur, að ég hélt fyrst, að Jiann hlyti
að vera súr. Smjörið, sem strokkað er úr ís-
lenzku kúa- og sauðamjólkinni, er ekki eins
girnilegt. Það er livítt eins og svínafeiti, enda
þótt það sé venjulega ljúffengt og bragðgott.
AlJ>ýðu manna finnst J>að ekki nægjanlega
bragðmikið og blandar saman við það Jýsi,
sem er mikið notað við matargerð á Islandi.
Bændunum finnst það hin mesta munaðar-
vara, og ofl er * J)ess neytt í stórum stíl
.óblandað.
Að liádegisverðinum gazt mér miður vel.