Heimilisblaðið - 01.01.1945, Blaðsíða 18

18
HEIMILISBLAÐIÐ
hálfhrædda með þessu mikla, gráa skeggi og úfna hári.
Mér fannst eitthvað draugalegt við hann, er við sátum
þarna og töiuðumst við í rökkrinu.
— Donald gamli tilheyrir þeim tímum, þegar Indí-
ánamir flettu höfuðleðrinu af mönnum lifandi, og óslit-
in lest hálfdauðra manna lá frá Summit til Klondike,
ungfrú Standish. — Þér munuð hitta marga slíka menn
í Alaska. Og þeir muna. Þér getið séð það á þeim, að
minningar þessara liðnu tíma víkja ekki frá þeim.
Hún laut höfði og starði út á sjóinn. — En Alan
Holt? Þér þekkið hann vel?
— Fáir menn þekkja hann vel. Hann tilheyrir Alaska,
og stundum finnst mér hann enn þá fjarlægari en fjöll-
in. En ég þekki liann. Allir Alaskamenn þekkja Alan
Holt. Hann á hreindýraland liandan Endicott-fjallanna,
og hann sækir veiðarnar alltaf upp á reginöræfi.
— Hann hlýtur að vera mikið hraustmenni.
— Alaska elur upp lietjur, ungfrú Standisli.
— Og drengilega menn, menn, sem hægt er að treysta
og trúa.
— Já.
— Það er víst satt, sagði hún og hló við. — Ég hef
aldrei séð Alaska fyrr, en þó er eitthvað við þessi fjöll,
sem mér finnst ég kannast við og liafa þekkt lengi.
Mér finnst þau bjóða mig velkomna — mér finnst eins
og ég sé að koma heim. Alan Holt er hamingjusamur
maður. Ég vildi eiga lieiina í Alaska.
— Og þér eruð?
— Ameríkani, botnaði hún fyrir liann, og það var
kaldhæðni í rödd hennar. — Ég er fávíst og vesælt af-
kvæmi þeirrar miklu deiglu. En nú er ég að fara norð-
ur til þess að læra.
— Eingöngu til þess, ungfrú Standish?
Spurning hans, eðlileg og blátt áfram, krafðist svars.
Andlit hans, markað af sól og vindi hinna mörgu ára,
lýsti viðkvæmni og kvíða, er hann leit beint í augu
hennar.
— Ég verð að bera fram þessa spurningu, sagði hann.
— Það er skylda mín sem skipstjóri á þessu skipi, og
eins og faðir. Er það ekki eittlivað, sem yður langar til
að segja mér — í trúnaði, ef þér viljið það lieldur.
Sem snöggvast var liún á báðum áttum, en svo liristi
hún höfuðið. — Nei, það er ekkert, Rifle skipstjóri.
— Og þó — þó komuð þér um borð með þessum
hætti, hélt hann áfram. — Ég verð að segja, að það
var mjög óvenjulegt — án farseðils og án farangurs —.
— Þér gleymið handtöskunni, sagði hún áminnandi.
sjúklingunum batni því fyrr, sem þeir
eru ókunnugri tónlist. Það hefur trufl-
andi áhrif á sjúklinginn, ef hann reyn-
ir að liugsa urn tónlistina.
Áður hefur hljómlist verið notuð í
sama tilgangi. Það var við Jolins Hop-
kins-sjúkrahúsið í Baltimore í Banda-
ríkjunum. En þar er sú aðferð höfð,
að sjúklingarnir eru látnir hlusta í hóp-
um á grammófónleik.
VESTAN HAFS er nú hafin fram-
leiðsla á greviefninu demerol, er
kemur í stað morfíns. Lyf þetta var fyrst
framleitt í Þýzkalandi, og gáfu þýzkir
vísindamenn því þetta nafn. Það hefur
svipuð áhrif á mannslíkamann og mor-
fín, og fylgir því einnig sú hætta, að
menn venjist á það, eins og önnur
nautnalyf.
EINHVER allra dáðasti maður Ame-
ríku um þessar mundir er söngv-
arinn Frank Sinatra. Stappar hrifning sú,
sem hann hefur vakið með söng sín-
um, nærri fullkonmu æði, og verður Sin-
atra ávallt að hafa lögreglu sér til vernd-
ar, hvenær sein hann lætur sjá sig á
almannafæri.
Rödd Sinatra er mjúk og hjartnæm,
en þó karlmaimleg og þróttmikil. Hún
er einkennilega dáleiðsluhrífandi og hef-
ur scrstaklega sterk áhrif á ungar og
næmgeðja stúlkur, ekki sízt kornungar
telpur. Áheyrendur hans valda oft hin-
um mestu erfiðleikum með þvi að neita
að yfirgefa leikhúsin, þegar hann hefur
lokið söng sínum. Krefjast þeir þess þá,
að hann haldi áfram að syngja. Og vit-
að er um unga konu, sem sótti 56 söng-
skennntanir Sinatra hverja á eftir ann-
arri, en það jafngildir því, að hún hefði
setið í átta sólarhringa samfleytt og
hlustað á rödd þessa átrúnaðargoðs síns.
Frank Sinatra vinnur sér inn stórfé
árlega með söng sinuni í útvarp, inn á
hljómplötur, á næturskemmtistöðum og
með leik í kvikmyndum og á leikhúsum.
Eru árstekjur hans taldar nema um 1
millj. og 250 þús. dollurum. Hann er
kvæntur maður og margra barna faðir.
Heimilislíf hans er hið ánægjulegasta
og hann umgengst fáa. I einkalífi sínu
er þessi dáði maður vingjarnlegur og
hlédrægur og forðast að umgangast hina