Heimilisblaðið - 01.01.1945, Blaðsíða 26

26
HEIMILISBLAÐIÐ
undanfarinna nátta. Hvað skyldi nú til bragðs
taka? „Gott og vel“, sagði Giorgione, „við
ættum að þakka Guði fyrir, að við fengum
tækifæri til að yfirgefa þessa skonsu“. „Yfir-
gefa“, andmælti Titian. „Okkur hefur ver-
ið kastað út. Við eigum ekki túskilding til“-
„Oh — bíddu við“, sagði Giorgione. „Ein-
hvemtíma munum við mála fyrir konunga og
keisara“. „Það er náttúrlega ágætt, en livern-
ig eigum við að ná í matarbita í dag“, svaraði
Titian. „I dag hugsa ég mér, að byrja lista-
feril minn með því að mála unnustu mína,
ungu stúlkuna, sem ég náði í, á hinu ógæfu-
sama skemmtiferðalagi okkar, sem unga og
fagra Venusi“. — „Þá held ég að ég verði
að mála niína kærustu líka“, sagði Titian.
Á einhvern hátt tókst þeim að afla sér
eittlivað lítils háttar af peningum. Þeir tóku
á leigu smálierbergi, sem sneri á móti aðal-
sýki borgarinnar. Giorgione var litaskáldið,
sem kannaði án afláts víngarð ástarinnar.
Fyrir honum lá aðeins að vera fyrirliði, en
Titian fylgdi á eftir. Giorgione söng og lék
sig inn á knæpurnar og krafðist kryddmestu
réttanna af borðum að hætti sællífismanna.
Titian reyndi án afláts að stæla Giorgione
í ástarbralli lians sem og í lislinni. Og sann-
arlega tókst honum það.
Giorgione var yngsti málarinn í Feneyjum
og við hann voru tengdar glæsilegar vonir.
Fáir liöfðu áður kunnað að meta töfra sólar-
lagsins í Feneyjum fyrr en Giorgione sá það
og málaði. Fáir höfðu nokkru sinni rann-
sakað hina mildu skugga landslagsins í kring
með litdökkum hæðardrögum sínum og veð-
urbörðum klettum, fyrr en Giorgione hafði
með snilli og gáfu sinni numið það á lér-
eftið. Þessi ungi maður hafði tæknigáfu og
liugmyndaheim hinna fornu grísku meistara.
Hinar nöktu konur er livíldu við hlið hirð-
anna á enginu í myndum hans voru endur-
vaktar gyðjur Aþenu eftir 16 alda livíld. Þessi
ungi og gleðikæri maður var skilgetið af-
kvæmi Venusar, sem fæðzt hafði af tilviljun
inn í liinn kristna heim, og fótum lians kraup
Titian fullur aðdáunar og virðingar.
III.
Þessum lieiðna guði og nemanda hans
tókst skjótt að útvega næga vinnu sér til
lífsviðurværis. Þeir fengu fyrsta stóra tilboð-
ið, þegar feneysk stórverzlun liafði eyðilagzt
af eldi og var endurbyggð. Veraldlegar sem
kirkjulegar byggingar á þessum tímum voru
..skreyttar með veggmyndum. Titian og Giorg-
ione fengu atvinnu bjá verzlun þessari. Titi-
an vann mest að verkinu, en Giorgione lagði
á ráðin og hirti kaupið. Hami naut í ríkum
mæli aðdáunar og hamingjuóska vina sinna,
en nefndi varla á nafn aðstoð Titians. Eftir
því sem verkinu miðaði áfram kulnaði vin-
skapur þeirra. Kuldinn óx smátt og smátt
upp í það að verða fullur fjandskap-
ur, er batt enda á vináttu þeirra og þótt
einkennilegt megi virðast var það ekki vegna
reiði Titians, heldur afbrýðisemi Giorgione.
Hann gat ekki þolað það að verða eftirbát-
ur neins. Hann tók að gera sér grein fyrir
því að Titian var í þann veginn að yfirstíga
hann í listinni og þó sérstaklega í litameð-
ferðinni, en það var dauðahögg fyrir metn-
að hans. Giorgione lokaði sig inni í herbergi
sínu svo dögum skipti og vildi ekki heyra
Titian eða sjá. Ruglaður yfir þessum breyt-
ingum á háttum Giorgiones og þar sem liann
skildi enn minna ástæðuna fyrir því, yfirgaf
Titian að lokum Feneyjar, til þess að halda
áfram á braut sinni, einn. Giorgiane sneri
sér aftur að hinu svallsama næturlífi sínu,
til að gleyma ógæfu sinni. Að lokum, úttaug-
aður af gjálífi og mistökum, dó hann 32 ára
gamall.
IV.
Árin liðu. Á ferðum sínum kom Titian
ineðal annars til Padua og þá lieimboð Luigi
Comaro. Luigi þessi hafði lifað villtu og
stjórnlausu lífi allt fram að 45. aldursári,
en skyndilega lagt taumhald á ástríð-
ur sínar. Þar sem hann sat í höll sinni
áttræður öldungurinn, sagði hann Titian frá
sinnaskiptum sínum. „Til að lialda mér lík-
amlega og andlega hraustum, sonur sæll,
borða ég 4 pund af mat á dag og drekk 5
lítra af víni“, sagði þessi gamli refur með
djöfullegu glotti. Hann lifði í heila öld
og skrifaði skopleiki 85 ára gamall. —
Á endurreisnartímabilinu var fjöldi slíkra
ættarliöfðingja, er vissu livernig ætti að lifa
í vellystingum pragtuglega en samt að lifa
lengi. — Titian liafði um þessar mundir náð
hátindí þroska síns og nú var hann liylltur