Heimilisblaðið - 01.03.1945, Síða 11

HEIMILISBLAÐIÐ
51
Hanu var kvennagull í þeirri merkingu, sem heimurinn
leggur í það orð. Hann dáðist að konum á einn sérstaka
°g hlédræga hátt, og harin var reiðubúirirt til þfesS að
^erjast fyrir þær óg vérja þaér óg hættá lífi sínu tií þéss,
ef nauðsyn krafði; Ög tilfinningar hans vorii Btferkar
°g íieilbrigð ar; RiddarartiennSka hans óg drenglyndi var
hiótað í skauti fjallanna og hinnar frjálsu náttúru, og
'ar allt annars eðlis en sú uppgerða riddaramennska,
sem menning fjölmennisins elur. Hin mörgu ár í ein-
verunni höfðu sett mark sitt- á hann. Menn, sem verið
höfðu langdvölum hér norður frá, skildu framkomu
líans. En það var fátítt, að konur skildu hana. Þó leit-
uðu þaer ósjálfrátt til hans, þegar vanda bar að höndum.
Hann var gæddur ríkari og þroskaðri kímnigáfu en
Hestir aðrir. Fjöllin höfðu kennt honum að hlæja í þögn.
Hjá honum þýddi bros eins mikið og skellihlátur ann-
arra, og hann gat haft hið mesta gaman af því, sem fyrir
har, þótt ekki bærðist dráttur í andliti hans. En hros
hans var þó ekki ætíð merki um kátínu í huga. Stund-
Uln tjáði það aðrar og þyngri hugsanir betur en nokk-
Ur orð.
hegar þau höfðu gengið stundarkom um þilfarið, var
Alan farinn að taka eftir því, að það var eitthvað
ailægjulegt og seiðandi við4>að, sem var að gerast. Hönd
eunar hélt nú traustu taki um handlegg lians, og hún
gekk svo nærri honum, að hann fann ilminn af hári
^eunar, þegar hann leit á liana. Hann fann, að nálægð
unar og hið mjúka tak um handlegginn setti hug
hans úr jafnvægi.
Þetta er ekki svo afleitt, sagði hann djarflega.
^æja, átti ég ekki að segja yður eitthvað, ungfrú
tandish. Hann fann að hún kipptist ofurlítið við.
~~ Hélduð þér kannski, að ég væri dálítið hættuleg?
' Ef til vill. Ég skil ekki kvenfólk. Ég veit, að kon-
Urnar eru eitt af fegurstu sköpunarverkum guðs, samt
8em áður læt ég mig þær ekki miklu skipta. En þér------.
Hun kinkaði kolli til samþykkis. — Þér emð hugul-
sainur, en það þýðir ekki fyrir yður að halda því fram,
a eg sé öðruvísi en aðrar. Ég er það ekki. Allar kon-
Ur eru eins.
Getur verið, en þó greiða þær ekki allar hárið eins.
Þykir yður mitt fallegt?
Mjög fallegt.
TT
aitn var forviða á þessari viðurkenningu sinni. Svo
Vloa, að liann blés frá sér reykjarmekki eins og í
niótniadaskyni.
Þau Voru komin aftur inn í reyksalinn. Nome var
| Fyrir 85 árum j
SKAMMDEGISÞANKAR.
„Ef það þykir etunduni ástæða til um
sumarsólstöður, þegar dagar eru lengst-
ir, veður mildast og vegir beztir í Iandi
voru, að kvarta um samgönguleysi, fjör-
leysi og fréttaleysi, hvað mun þá ekki
mega segja um þennan tíma árs, þegar
skammdegisþunginn ríkir yfir oss hvajl
tilfinnanlegast. Þar situr hver sem hann
er kominn, hvert heimilið er eins og
veröld út af fyrir sig; vér sitjum þar
inni kyrrir og þögulir eins og í varð-
haldi, en veturinn stendur fyrir dyrutn
úti eins og fangavörður. Allar hafnir
eru tómar, ekkert sézt hafskipið. Sjáv-
arbændur hafa hvolft útvegnum, sitja
við hantpvinnu sína inni á palli og eru
að búa sig undir vertíðina. Sveitabónd-
inn hyggur að kindurn sínum, hvernig
þær þrífist, gefur hey á garða og mokar
frá húsunt. Prestar og sýslumenn brjóta
heilann yfir nýúrsskýrslum. Kaupmenn-
irnir sitja yfir reikningum sínum, sem
bráðum ganga yfir land allt, eins og
haglél eða skæðadrífa, og færa sumunt
lítinn fagnaðarboðskap.
En hvað sem nú þessu líður, þá er
það satt, að vetrartíminn er ekki góður
viðfangs blaðamönnum á íslandi. Yerst
er ferða- og samgönguleysið. Hvenær
mun sá dagur renna yfir þetta land, að
ból fáist á því? Aldrei verður oss frant-
fara auðið, nema vegir batni og sam-
göngur greiðist.-----“
íslendingur, 12. jan. 1861.
„VERZLUN ... LÍTIL OG ÓHÆG ..
„Verzlun hefur verið heldur lítil og
óhæg, allt er fremur dýrt, bæði innlend
vara og útlend. Ull og tólg er ekki til
hér syðra, svo að teljandi sé, en Skaft-
fellingar, sem helzt hefðu átt að hafa
þá vöruna, hafa farið í langflesta lagi
út í Vestinannaeyjar, því að þaðan
spurðist hæst verð á landvöru, og enda
lægst verð á útlendri vöru í móti. Fisk-
ur er hér talsvert minni til en í fyrra,
því að vetrarvertíðin reyndist í lakara
lagi .... Ekki gengur það greitt að fá
fast verðlag á fiskinn. Kaupmenn liafa
boðið 18 rd. fyrir skpp. af söltuðum
fiski, en bændur verið tregir að trúa því,