Heimilisblaðið - 01.03.1945, Side 13

53
HEIMILISBLAÐIÐ
titian
Frli. af bls. 45.
borg og 8ettist til borðs með ríkum og vold-
ugum. Frá Róm ferðaðist liann til hirðar
arls V. í Augsborg. Hann fór yfir Alpana
|Ul1 hávetur og náði áfangastaðnum heill
eilsu þrátt fyrir ferðavolkið. Melancthon,
®em staddur var í Augsborg um þetta leyti
íefur einlivers staðar skrifað aðdáunar-
ýsingu, blandna öfund, um þennan Metú-
®alem listanna, sem ekkert gat grandað,
^vorki æskuglöp, svallsöm manndómsár, stór-
'eizlur, vetrarferðalög, vín eða víf, né
^töðug og þrotlaus vinna. Ferðalag, fleiri
undruð kílómetra langa leið um ófærðir í
vetrarhörkum hafði engin áhrif á þennan
Samla þorpara, meðan frægð og aðdáun biðu
>ans við leiðarenda. Eftir misserisdvöl í Augs-
org5 sneri hann aftur til liallar sinnar og
settist þar að fyrir fullt og allt.
1 "l111 attrætt Félt liann áfram að mála hina
° tu Venusi með sömu ótrúlegu nautninni
1 æsku, og ekki urðu þær lakari eftir því
fe.ni Fann eltist. Og í rauninni náði hann
atin* þroska síns í túlkun kvenlioldsins í
? 1 simii, þótt ótrúlegt megi virðast. Dísir
essar láu vanalega fremst í myndum hans,
teð yndisþokka, sem fær mann til að standa
^°ndinni. I hægri livílu halla þær höfðinu
e luktum augunum, en á bak við eru vana-
la^ ^entaurar drykkju í skógprýddu lands-
aO- I'annig málaði hann hundruð mynda.
.nn endalaus gleðisöngur um ástina, sem
þg1 ^Íéé'níiði þótt aldurinn færðist yfir, og
j ?ar Vanalegir menn voru gengnir til hinztu
um Titian aldrei lyft gleðibikarn-
ærra. Hin tuttugu síðustu sumur ævi
u^ns Voru í engu frábrugðin þeim sem á
1 ‘an voru gengin. Hann safnaði peningum
e sömu græðginni og áður og innheimti
höflne^ ®ömu nákvæmninni. Og hið elligráa
0 u hans bevgði sig með sömu auðmýkt
°8 smjaðri sem fyrr.
sí ^a8Ínn vann hann stöðugt við trönur
jalílr' v kvöldin hélt hann veizlur sem stóðu
íram a nætur. Við þessi heinAoð voru
Sa . tlnn Sansovino, sagnfræðingurinn
„emito °8 hinn „guðdómlegi Aretino, fastir
gt lr aHt gamlir menn orðnir. Þeir drukku
r vín og gutu ástaraugum til ungu stúlkn-
anna, sem fóru fram hjá höllinni. Þeir orktu
sonnetur og ræddu um listir, drukku hver
öðrum til. Þeir voru þrjú gömul börn, sem
neituðu að hátta þegar aðrir héldu hátíðina.
1 einni slíkri veizlu var Aretino í sérstak-
lega góðu skapi. Hann hélt glymjandi ræðu
yfir borðum, þar sem hann var í forsæti, og
hnittyrðin flugu af vörum hans. Það var
langt liðið af nóttu, veðrið kalt og stillt, hann
segir síðustu fyndnina og deyr síðan skyndi-
lega með hlátur á vör. Hvílíkur endir fyrir
mann af hans sauðahúsi!
Titian átti nú aðeins einn náinn vin eftir
og það var Sansovino, byggingameistarinn.
Báðir voru þeir yfir nírætt og neituðu að
gefast upp fyrir Elli. Þeir þráðu æsku og
aftur æsku. Þeir tóku sér langar gönguferðir
og voru ákveðnir í því að láta ekki
bugast. Þeir fóru seint að sofa. Ræddu
um lífið og ástina og reyndu eftir megni að
hylja elliþreytuna. Þá var það dag nokkurn að
Sansovino þagnaði fyrir fullt og allt og Titi-
an mátti fara einn I gönguferðirnar, þó ekki
alveg einn, því að stundum var hann í fylgd
með dóttur sinni Lavinu. Fólkið á götunum
veik fyrir honum, gráhærðum öldungnum,
sem klæddur var í skinnkyrtil og með svarta
liúfu á höfði. Hann gat alveg eins hafa verið
einvaldi eða jafnvel goð.
Titian var nú orðin óhemju auðugur, samt
minkuðu aldrei gírugheitin. Og í sama tón
og fátækur listamaður, sem berst á móti sulti,
skrifar liann til Filippusar Spánarkonungs:
„í öllum bænum, sendið mér peningana,
svo að ég geti lokið í friði þeim fáu dög-
um, sem ég á eftir lifað---------ég neyðist
til að kasta mér að fótum míns hæstvirta
kaþólska konungs og biðja mildilega að hann
bindi enda á ógæfu mína“.
Það kom samt ekki í hlut Filippusar, held-
ur plágunnar að reka enda á „ógæfu“ Titi-
ans. Árið 1575 geysaði drepsótt í Feneyjum.
Fólkið dó í þúsunda tali, líkvagnarnir fóru
í röðum um götur borgarinnar. Hugsuninni
um dauðann skaut upp í hug Titians og hann
tók að undirbúa jarðarför sína. Hann fór til
munka nokkurra af Fransikusarreglunni og
tjáði þeim að hann vildi mála fyrir þá helgi-
mynd af hverju sem þeir kysu, gegn því
að þeir sæu að öllu leyti um og stæðust kostn-
aðinn af jarðarför hans. Tilboðinu Var tek-