Heimilisblaðið - 01.06.1945, Blaðsíða 5

HEIMILISBLAÐIÐ
105
koma, eiga þar eins skamma við-
dvöl og unnt er, og fleiri en tvö
eða þrjú skip sjást þar aldrei sam-
tíinis. 1 þessu þorpi eru fáein
timburhús, tvö af þeim eign Knudt-
zons, og álíka margir moldarkofar.
^arna hlaut ég góðar viðtökur hjá
Sívertsen,*) faktor Knudtzons, og
Sat látið fara vel um mig eftir
þetta þreytandi ferðalag.
Daginn eftir beið mín löng ferð,
minnsta kosti átta mílna reið
01 Reykjavíkur, og lá meginliluti
leiðarinnar um hraUnbreiður.
I’reytt og lerkuð náði ég til
Reykjavíkur um kvöldið og átti
varla aðra ósk en leggjast sem fyrst
til hvíldar. Þessa þrjá daga liafði
farið tuttugu og fimm mílna**)
Vegalengd og þolað kulda og regn
°S storm. Mér til undrunar höfðu
Vegirnir yfirleitt reynzt greiðfærir,
P°tt sums staðar væru mjög mikl-
ar torfærur.
Eu allir erfiðleikarnir og öll
úþægindin gleymdist eftir einnar
Uætur góða livíld, en endurminn-
^ugin um hið stórfenglega landslag,
aem borið hafði fyrir augu mín,
x u á hinn bóginn í huga mínum
mun aldrei gleymast mér, meðan
hfi.
íslenzk kona í hversdagsbúningi. (Myndin er frá miöri 19 öld.)
eg
leiðangur.
Veður liélzt gott, og ég afréð að nota sem
ezt tímann, sem ég átti eftir. Vegalengdin
hl Reykholts er liér um bil eitt liundrað og
jujatíu þýzkar mílur, og það var ólijákvæmi-
egt að þæta við mig öðrum liesti til skipta,
Uieðfram vegna þess, sem ég varð að flytja
Uteð mér, rúðbrauð, ost, kaffi, sykur og sæng-
en aðallega til þess að geta daglega
? ^P1 um fararskjóta, þar eð einhesta er ekki
lægt að fara svo langa leið.
. ^amli fylgdarmaðurinn minn gat ekki far-
1 þessa ferð með mér, því að hann var leið-
) Hér mun vera átt við Hans Anton Sívertsen,
°**r80n ®jarna riddara Sívertsen. — Þýð.
) Hér er átt við þýzka mílu, eins og ávallt í frá-
s°gn frúarinnar. — Þýð.
inni ókunnugur, en mínir góðu vinir, Knudt-
zon og Bernhöft, voru svo ástúðlegir að út-
vega mér annan. Var þó ekki hlaupið að því
að finna ábyggilegan mann, sem kynni dönsku
og væri hæfur til þessa. Loks hafðist þó upp
á hæfum bónda, sem var fús til þess að fylgja
mér. Átti liann sjálfur að leggja sér til hest
til skiptanna.
16. júní skyldi lagt- af stað í ferðina. Hiim
nýi förunautur minn reyndist heldur illa þeg-
ar í uppliafi viðkynningarinnar. Reiðtygjum
hans hafði verið tjaslað saman morguninn,
sem leggja átti af stað, og einliesta kom hann
á vettvang í stað þess, að svo hafði verið um
samið, að hann hefði liest til skiptanna. Hann
staðhæfði þó, að hann ætlaði að kaupa hest
undir eins og við værum komin það langt frá
höfuðstaðnum, að hann gæti fengið hest með
viðhlítandi verði. Mig grunaði, að þetta væru
undanbrögð, og sú varð raunin. Góðan hest
gat liann hvergi fengið, og vesalings klárinn