Heimilisblaðið - 01.09.1945, Síða 12
172
HEIMILISBLAÐl^
Þórður Jónsson frá Eyrarbakka:
FERÐ TIL KKÝSUVÍKUR
17ÆRI LESARI!
"■ Ég get liugsað mér, að þú segir við sjálf-
an þig — kamiski líka uppliatt — að nóg
sé komið af skrifum um Krýsuvík, að ó])arft
sé Jiar við að bæta. En ég er nú á annarri
skoðun. Þess vegna tek ég mér nú pemia í
hönd, en lofa því um leið að vera ósköp fá-
orður, líka vegna þess að langar blaða- og
tímaritsgreinar eru mínir verstu óvinir.
★
Fyrir stuttu síðan komu til mín tveir vin-
ir mínir, þeir bræðurnir Baldur og Sigurð-
ur prentarar, synir Jóns Helgasonar prent-
smiðjueiganda. Þeir voru að leggja upp í
skemmtiferð til Krýsuvíkur og buðu mér að
koma með. Fyrir mig var vissulega vandi
velboðnu að neita. Ég var liálf lasinn og lítt
fær til ferðalaga. lÉg bafði margbeitið })ví
að fara til Krýsuvíkur undir eins og þangað
væri komin bílfær vegur, og nú er því lang-
þráðu marki náð, marki allra sannra fram-
faramanna, en jafnframt liræðilegur þyrnir
í augum allra afturlialdsafla Suðurlands. Hafi
þeir allir þökk fyrir, sem unnið liafa að því
þjóðjmfamáli.
Eftir lítils liáttar atbugun á lieilsu minni
stóðst ég ekki freistinguna og settist upp í
bílinn lijá þeim bræðrum og sá um leið
og ég settist í dúnmjúkt sæti bílsins, að ég
lireinlega var dauðans matur, ef ég gæti
ekki setið þar Jienna stutta spöl til Krýsu-
víkur.
Eftir að bafa gengið vel frá öllu, er til-
beyrði þessu ferðalagi, var ekið sem leið
liggur suður Hafnarfjarðarveg, og suður á
hinn nýja Krýsuvíkurveg.
Leiðinlegt að geta ekki komið við í liinu
fagra Hellisgerði. En tíminn leyfði ekki
slíkan „lúxus“, })ví að áliðið var dags. En
fyrirheitna landið, Krýsuvík, varð að meta
mest af öllu.
Hinn nýji Krýsuvíkurvegur er einbver fal-
legasti ag bezt gerði vegur, sem ég hef séð.
Að þeirri vegabyggingu liafa áreiðanlega
unnið þeir menn, sem verkinu voru vaxinr'
Vegkantar og uppfylling á jafn ósléttu land1
eru snilldarverk. Það er ekki sök þeirra, se)l1
lilaðið bafa þennan fallega veg, þótt baö®
sé með sama miðaldalaginu og aðrir vegir’
sem lagðir liafa verið á landi bér síðustu ara
tugina, að engin leið er nútíma flutningat*bj
um að mætast á þeim nema á vissum stöð'u111
— útskolunt svonefndum — þar sem hver
verður að bíða eftir öðrum. Sjá allir, livers11
ramgallað slíkt fyrirkomulag er.
Það er skiljanlegt, að allt á þetta að vera
til sparnaðar. En það vita þeir, sem við vega
lagningar liafa unnið, að vegkantarnir efU
víðast bvar langdýrasti bluti vegarins, °p
minnstu munar, ef efni til uppfyllingar
til staðarins, bvort vegurinn er nokkriu11
sentimetrum breiðari.
Þetta fyrirkomulag á liinimi nýju vegu111'
sem liér er drepið á, er áreiðanlegd Otfá
vafasöm búhyggindi. Næstu kynslóðir nlUlI*
ekki sætta sig við svona vegi með sífellt stæ ,
andi flutningatæki, og endirinn verður 8®’
að óhjákvæmilegt verður að endurbygSJ1
alla þessa vegi, og það jafnvel áður en *alJ®
um líður.
er
Eins og tekið var fram í uppliafi, be
töluvert verið skrifað nú á seinni áruiu
Krýsuvík. Um nytsemi Krýsuvíkurvegar 6
samgöngubót til austurliéraðanna skn ‘ ^
bezt og rækilegast Árni Eylands í bit,f .
fyrra í Alþýðublaðið. Einnig skrifaði
Óla blaðamaður um staðinn Krýsuvík 1
bók Morgunblaðsins fyrir nokkruni arl, ,
sömuleiðis birtist í blaðinu „Reykjanes^
fyrra mjög fróðleg grein um ICrýsuvík °g .
grenni, en því miður hef ég gleynit níl
liöfundar. Og síðast en ekki sízt niá ne 1 ^
rit Geirs Gígja um rannsóknir bans á K
arvatm.
uiu
Það er ekkert undarlegt, þótt niönU ^
verði tíðrætt um Krýsuvík. Mönnum er J f
að Krýsuvík á sína sögu engu síður en a