Heimilisblaðið - 01.09.1945, Síða 20

180
HEIMILISBLAÐIP
höndina á handlegg Alane, er liann lauk sögu sinni,
og fann, að hver vöðvi var liarður 6em stál.
— Við þurfum að hafa tal af Rossland, þegar bát-
arnir koma aftur, sagði hann.
Hann ýtti Alan út úr dyrunum og lokaði þeim.
Alan tók ekki eftir því fyrr en hann var kóminn
inn í klefa sinn, að hann hélt enn á litla skónum í
hendinni. Hann lagði. hann á rúmið sitt og fór að klæða
sig. Það tók liann aðeins fáar mínútur. Síðan fór hann
aftur út á þilfarið og fann skipstjórann. Að hálftíma
liðnum kom fyrsti báturinn aftur, og nokkrum mínút-
um seinna annar og síðan hinn þriðji. Alan stóð einn
sér að baki fólksins, sem þyrptist út að borðstokkn-
um. Hann vissi hvaða fréttir þeir höfðu að færa. Hann
heyrði líka livað sagt var frá einum til annars — einskis
orðið varir. Hann gekk hægt burt. Hann vildi ekki
þurfa að Jiorfast í augu við fólkið, eða tala við það
eða lieyra livað það segði. Og um leið og hann gekk
burt leið stuna, þung og sár, yfir varir lians. Hann
varð að taka á því sem hann átti til, til þess að stilla
sig um að steyta hnefann út yfir hafið og skipa því að
skila Mary Standisli aftur, svo að hann gæti beðið
liana fyrirgefningar og lijálpað lienni.
Hann reikaði fram og aftur og vissi varla, livar hann
fór. Á fölu andlitinu sáust lítil merki um það hugar-
stríð, sem liann átti í, og augu lians voru köld og dauf-
leg. — Tilfinningalaus, mundi konan, sem liljóðaði,
líklega liafa sagt um liann. Og liún liefði liaft rétt fyr-
ir sér að nokkru leyti, því að tilfinningalíf lians lá í
einliverjum dvala.
Alan rankaði við sér, er liann sá, að tveir menn
stóðu við klefadyr Rosslands. Það voru þeir Rifle skip-
stjóri og Marston skipslæknir. Skipstjórinn var að
berja á liurðina, þegar Alan kom til þeirra. Svo reyndi
liann að opna, en hurðin var læst að innan.
— Ég get ekki vakið liann, sagði skipstjóri. — Og
ég sá liann ekki lieldur meðal farþeganna.
— Ekki ég heldur, svaraði Alan.
Skipstjórinn fitlaði við lyklakippu sína.
— Ég liygg, að þessar ástæður leyfi það, sagði hann
og stakk lykli, sem átti að ganga að öllum skrám skips-
ins, í skráargatið. — Nú, dyrunum er læst að innan,
°g lykillinn stendur í skránni, sagði liann, er hann
liafði reynt fyrir sér.
Hann knúði liurðina fast með krepptum linefanum,
unz lmúarnir voru orðnir rauðir, en innan dyra heyrð-
ist ekki liin minnsta lireyfing.
frumur. Næsta við'fangsefni, sein ráða
þarf frani úr, er að sjá egginu tyrit
nægilega miklu súrefni i ræktunarvökv-
anuin, til þess að það geti haldið ’áfram
að vaxa og skipta sér á eðlilegan hatt.
Virðast allar líkur benda til, að næsta
stórsigurs á þessum vettvangi sé ekki
ýkjalangt að bíða, þ. e. að vísindamönn-
uni verði kleift að frjóvga konuegg 1
tilraunaglösum sínum, láta þau þróas*
þar örugglega og skipta sér, unz þal1
liafa öðlazt þann þroska að þeim nieg1
koma fyrir í legi kvenna. Þegar þenn
áfanga er náð, verður hægt að uppfyJÞ
heitustu óskir margra barnlausra hjona,
þar sem svo er háttað, að frjóvgun get‘
ur ekki átt sér stað með venjulegutn
hætti. Hins vegar er þess engan vegiun
að vænta, að hægt verði að bæta ölluut
hjónum harnleysi, því orsakir þess eru
margvíslegar, svo sem alkunna er.
Er Shakespeare ekki
höfundurinn?
Um miðja síðustu öld kom snöggle®8
upp sá kvittur, að William Shakespear*'
væri ekki höfundur leiluita þeirra, sem
við hann eru kennd, heldur heimspek"
ingurinn Francis Bacon. Var þetta eink"
um rökstutt með því, að líking v!erl
með heimspekikenningum Bacons
ýmsum atriðum í leikritunum, svo °í
því, að Shakespeare hefði verið lllt
menntaður og naumast fær um að seiUJ11
þessi leikrit.
Nú er það talið nálega afsannað, a
Bacon sé höfundur leikritanna, eti n>'
sk-
að
skoðun kom fram í niálinu fyrir roi
um aldarfjórðungi síðan. Hún er stt,
William Stanlcy, sjötti jarlinn af Derky’
sé höfundur leikritanna. Upphafsniað*ir
þeirrar getgátu var franski bóknientit11
fræðingurinn prófessor Ahel Lefr8Uce-
Hafa ýmsir orðið til að styðja þessa g^j
gátu, þar á ineðal sænski lektorinn J-
Rohnström, sem varið hefur tniklt'Uj
tima til að rannsaka þetta mál og rd-1
um það stóra hók. Hann er Lefralice
þó ekki fullkonilega sannnála, en þyki-
þess fyrst og fremst fullviss, að Shake5
peare sé ekki höfundurinn. Hafi Jialljj
hvorki haft gáfur né menntun til 8
seinja þessi leikrit.
Því fer fjarri, að úr þessu ntáli s
skorið til nokkurrar lilítar, enda nt'1’
það naumast verða. Um Shakespear