Heimilisblaðið - 01.09.1945, Side 22

182
HEIMILISBLAÐIP
— Já, það hefur auðvitað verið karlmaður, sagði
Alan.
Nú heyrðu þeir, að Marston kom aftur og var ekki
einn síns liðs. Skipstjórinn tók a móti komumönnum
við tlyrnar. — Ég vil biðja alla óviðkomandi að fara
héðan, ságði liann. — Þetta er rannsóknarmál, og eng-
um til góðs að blanda sér í það. Komið til lcáetu
minnar eftir liálftíma, þá skal ég skýra eins og liægt
er frá málavöxtum.
Annar stýrimaður og féhirðir skipsins stóðu við dyrn-
ar hjá lækninum, þegar Alan gekk fram lijá þeim,
og hami lieyrði liurð káetunnar lokast á eftir sér. Skip-
ið titraði á ný undir fótum lians og gaf honum til kynna,
að það héldi áfram ferð sinni eins og ekkert hefði
í skorizt. Hann gekk sem í dvala til klefa Mary Stan-
disli og fór að safna saman smádóti hennar og koma
því fyrir í handtösku hennar. Síðan bar hann tösk-
una til klefa síns og fór að láta niður farangur sinn.
Að því loknu leitaði hann Stampade Smitli uppi og
sagði lionum, að óvæntir atburðir liefðu breytt áætl-
un hans, svo að hann yrði að fara af skipinu í Cordova.
Síðan gekk hann á fund skipstjórans.
Rifle skipstjóri sat í klefa sínum, þegar Alan bar að.
Hann benti þegjandi á stól.
— Við komum til Cordova innan klukkustundar,
sagði hann. — Læknirinn segir, að Rossland muni lifa,
en að sjálfsögðu getum við ekki látið Nome bíða í
liöfn þar til hann verður fær um að skýra frá því fyr-
ir rétti, sem fyrir hann koin. Hann var stunginn með
hníf gegnum gluggann. Ég þori að ábyrgjast það. Höfð-
uð þér nokkuð sérstakt í liuga?
— Ég ætlaði aðeins að segja frá því, að ég er ákveð-
inn í að komast í land svo fljótt sem ég mögulega get.
Ef það er mögulegt, ætla ég að finna lík hennar og
koma því í vígða mold. Hvað Rossland viðvíkur skipt-
ir mig það engu, livort liann kemst lífs af eða ekki.
Mary Standish er áreiðanlega ekkert viðriðinn tilræð-
ið við hann. Það hefur aðeins verið tilviljun að þessa
tvo atburði bar að á sama tíma. Viljið þér segja mér,
livar skipið var slatt, þegar liún fleygði sér útbyrðis.
Hann reyndi af öllum mætti að sýnast kaldur og ró-
legur og leyna skipstjórann því, hve þessi atburður
fékk á liann.
— Við vorum staddir sjö mílur suð-vestur af Eyak-
River. Ef lík hennar rekur á land, mun það verða á
eyjunum eða ströndinni axistan við Eyak-River. Það
rannsókna lá hálfrar aldar þróun ut
varpstækninnar, cr hófst, þegar HeU1
rich Hertz uppgötvaði útvarps- eða raf-
öldurnar árið 1886. Hcrtz sýndi frani á,
að þcssar öldur endurkastast frá ollun1
föstum hlutum.
Á grundvelli þessarar reglu var raf-
öldusjáin fundin upp. Dálitilli raföld"'
orku, sem nefna má rafgeisla, er beiul
að einhverju ákveðnu marki. Þegar hanrt
mætir föstum hlut á leið 6Ínni — landii
verksmiðju, liorg, skipi eða flugvcl
endurkastast hann til þess staðar, sein
hann var sendur frá. Þar eð þessi raf-
geisli fer með hraða ljóssins (300.000
kílómetra á sekúndu) þá cr möguleik*
á því að mæla fjarlægðina og stefnuna
til staðarins', sem geislanum er heint að>
með því að reikna út tímann, sem líður
frá því, er rafgeislinn er sendur af stað
og þar til hann berst til baka.
Þegar geislinn herst til baka, keinUr
liann fram á sérstökum mælitækjuin 1
mynd ljósdepla af mismunandi styrb
leika. Vatn verður dökkleitt, land ljúst
og ákveðin skotmörk svo sein skip,
vélar, kafbátar og borgir eru enn l.i°s
leitari.
Þýðing raföldusjárinnar fyrir styrjald
arreksturinn var mjög stórkostleg, B1Ils
og auðvelt er að sjá. Og á friðartíniu111
kemur hún til með að liafa stórfelld8
hagnýta þýðingu, ekki sízt í samgóng11
niálum. Hún kemur að góðum notu111
til að fullkomna allar veðuratliuganir'
Þá má húast við að niögulegl kunni 8
rynast að fara að nota „micro“ útvarp3
hylgjur. Þetta er þó aðeins liugsanlB8
ur möguleiki. Siglingafræðina verður
liægt að fullkomna þannig, að í fra>n
tiðinni munu skip ekki þurfa að tak°
krók á leið síná til að forðast hafís Bða
þokusælar strendur og ekki munu llflU
heldur þurfa að híða eftir dagsljósi B a
hinkra við þangað til þokunni lBttlf’
til þess að sigla inn á þröngar hafI1,n
Ennfreinur mun öryggi við flug
sjálfsögðu stóraukast, og það verður li®^*
að fljúga í hvernig veðri sem cr og
livaða tíma sem er. Sérhver farþegaflu?
vél verður húin raföldusjá, svo að flu®
inaðurinn geti á hverjum tíma vitað n*
kvæmlega um stöðu flugvélarinnar 0ð
þetta mun algerlega koma í veg fyrlf
það, að flugvélar rekist á fjöll eða nion11
virki og varna öðrum slysuin af því 111 ^1'