Heimilisblaðið - 01.09.1945, Síða 24

184
HEIMILISBLAÐIP
sjálfum okkur það, sem við vitum um hana. Ég vona
að þér finnið liana, og þá — —.
— Skal ég senda yður orð.
Þeir tókust í hendur, og skipstjórinn liélt enn í liönd
41ans, er þeir gengu að dyrunum og opnuðu hurðina.
Himinninn var nú gerbreyttur. Stjörnurnar voru horfn-
ar og þoka huldi alla útsýn, og napur vindur gnauð-
aði við súðina.
— Hann er að ganga í rok, sagði skipstjórinn.
Það var kvíði í rómnum, og hann var lotinn í herð-
um. Svo bætti hann við: — Rossland verður sendur
á sjúkrahús í Cordova, ef hann lifir.
Alan svaraði engu. Dyrnar lokuðust hægt á eftir
honum, og hann gékk þungum skrefum gegnum liúm-
ið út að borðstokknum og staðnæmdist þar, og gust-
urinn utan af myrku hafinu næddi um liann. í fjar-
lægð lieyrði liann dauft þrumuliljóð.
Hann átti erfitt með að vera rólegur eftir að hanu
kom í klefa sinn. Stampade Smitli beið þar eftir hon-
um með allan farangur sinn í seglpoka. Alan fór að
reyna að skýra fyrir honum ástæðurnar fyrir liinni
snöggu breytingu á ferðaáætlun sinni. Það voru alls
konar viðskiptamál í Cordova, sem hann þurfti að
ljúka og neyddu liann til þess að fara þar af skipinu,
og mundu seinka lieimkomu lians um mánuð að minnsta
kosti. Stampade mundi verða að fara þangað einn síns
liðs. Hann skyldi fara með stjórnarjárnbrautinni til
Tanama, en þaðan yrði hann að ganga til Allakakat
og þaðan norður í Endicott-fjöll. Það mundi verða
auðvelt fyrir mann eins og Stampade að finna stað-
inn. Alan dró upp landabréf, sýndi honum staðinn og
gaf honum nokkrar bendingar, síðan lét hann liann
liafa peninga og varaði hann við að lenda í slarki og
þjarki eða láta tæla sig til gullleitar á leiðinni. Hann
sagðist verða að fara af skipinu strax um kvöldið, en
Stampade gæti beðið rólegur til morguns. Og Stampade
lofaði að bregðast lionum í engu.
Alan gaf enga skýringu á því, livers vegna honum
lá svo mjög á að komast í land, og lionum þótti vænt
um, að skipstjórinn spurði liann einskis. Hann gat
lieldur ekki skýrt það fullkomlega fyrir sjálfum sér,
livers vegna lionum lá svo mjög á. Hann vissi það að-
eins, að hann mátti til að liefjast lxanda þegar í stað.
Fyrir liugskotssjónum hans sveif stöðugt hið föla and-
lit Mary Standish, sem var að sökkva í djúpið. Hann
reyndi að hrinda þessari sýn frá sér, en tókst það ekki.
Hann var líka búinn að fá ósjálfráða andúð á skip-
o
í byggð'um. Um Jónsmessu-leytið var
eða 3 gráðu frost um nætur í KjósinW)
er því engi furða, þótt grasvöxtur 6C
með minnsta móti. Kál- og kartöfl®’
garðar eru ekki betri nú í byrjun júl*'
mánaðar en um fardagaleytið í fyir11
suinar. Fiskafli varð einhver hinn rýr'
asti liér syðra þessa vorvertíð, og niiklu
meiri urðu vorhlutir í fyrra en nú. Þ‘*
er öllu til skila haldið', ef meðalhluhr
á þessari vertíð ná 2 hndr., og eftir ÞV1
er fiskurinn smár hjá flestum. Þilsk'P
eru nú 6 talsins í Gullbringusýslu, gein
innlendir menn eiga, og hafa 3 þeiria
verið fremur heppin með þorskafla. El11
þeirra, sem Jón hreppstjóri Jónsson 11
Hraunprýði við Hafnarfjörð er forniað
ur fyrir, kom fyrir skemmstu vestan
frá Hornströndum .... Litlu fyrir Júlls
messu koin þilskip þetta að landi vestur
við Snæfjallaströnd, og sagði Jón °9®’
að þar hefði þá enginn vottur sest
gróðurs, en snjór hefði legið á
og mannhæðar liáir skaflar niðn
fl.æðarmál. Er eigi furða þótt laná*
sé fótkalt þar norður, þegar svo viðraf
hér syðra sem nú er reynd á orðin •
íslwxdingur 4. júlí 1862-
„Veðuráttin hefur um langan tínia 'er
ið mjög þurr og köld, með þokum
svækjum nyrðra, en hér syðra er
og tíðum sólskin, þótt vindurinn ®e
kaldur. Til fjalla er sagt, að frost sé 8
liverri nóttu. Alstaðar er grasbrestur
mesta lagi, og út lítur fyrir, að keý
skapur verði rýr um allt land. K011>
nú votviðrakafli, þegar á líður 8Uinal
ið, þá er skepnufellir vís. Vorharðin ^
og skepnufellir er sagður úr Múlasý
um, einkum úr Vopnafirði. Vart 11
orðið við liafís fyrir ÞingeyjarsýslU)
víst munu lítil brögð að honum
rði
Sé
Það er sagt, að um þessar mundir vC1
fluttir utan .... allt að 400 liestar
nú hver hestur til jafnaðar fyrir 10 sPeS
ur, þá verður andvirði þeirra, sem 11111
landið berst, 4000 spesíur, og keuiur þ11
annar
eftir
sér vel á þessum árum, þegar
vöruafli er heldur í minna laS1
hörðu árin. Þó verður því eigi nella
að miklu nieiri vara kemur nú í s,n ^
ar til kaupstaða en tvö undanfarin
en gætu má þess á hinn bóginn, að
ð,
ár,
skutf'