Heimilisblaðið - 01.09.1945, Page 25

HEIMILISBLAÐIÐ
185
inu og öllu, sem á því var. Frá þeirri gtuud, er liann
l'eyrði skelfingarópið, var þetta skip bölvað í augurn
*u‘ns. Hann mátti til að finna fasta jörð undir fót-
11 nu Hann óskaði þess eins að komast sem allra lyrst
a bann stað á ströndinni, sem von var á, að lík Mary
^tandish ræki að landi.
En jafnvel Stampade gamli sá lítil merki þeirrar
nþreyju, sem brann í blóði lians. En þegar Alan vai
k°minn í land í Cordova og fjöllin blöstu við bon-
Uln’ blá og fagnandi, var sein hann losnaði úr viðj-
Uln. Hann gekk upp fyrir hafnargarðinn og stóð þar
aleinn í myrkrinu og dró að sér ilminn frá fjöllunum
I löngum sogum. Umbverfis bann var niðamyrkur. Dauf
götuljós brunnu hér og hvar á stangli, en gáfu. aðeins
Unu fáeina metra frá sér. Stormurinn var ekki enn
§enginn lijá, en þó var tekið að kyrra. Þrumuhljóðið
'ar lagb en mjög nálægt.
Alan fetaði sig bægt áfram gegnum myrkrið, en var
;0 ntnggur um leiðina, sem hann ætlaði að fara. Fyr-
II þrem árum síðan bafði bann gengið þessa sömu
eiö að kofa Ólafs gamla Eriksen. Kofinn stóð bálfa
,Uflu vegar frá ströndinni, og Alan vissi, að Ólafur
g;‘Ulli mundi vera þar enn. Hann liafði rjátlað þar um
nstliðin tuttugu ár, og ákveðið að búa þar lífið á
n a< Alan lieyrði þrumu dynja rétt yfir höfði, sér,
jj’ tlaÖ var svo dimmt, að bann sá ekki lianda skil.
ann heyrði þrumuna bergmála í fjöllunum, sem voru
^eð Öllu bulin í myrkrinu. Svo leiftraði elding, og
an sá greinilega, að liann var á réttri leið. Hann sá
Vlta sandrönd fram undan og liraðaði ferð sinni. Ut-
a1^ bafinu barst þungur niður að eyrum hans, og
num fannst það sem óvinaher sækti að til þess að
0pjnia °g eyðileggja.
ding leiftraði aftur, og á eftir lienni dundu þrum-
r’ svo að jörðin skalf undir fótum lians. Svo barst
rMnálið frá fjöllunum til lians, þungt og ógnandi
e,n« °g fallbyssudunur.
j, ann bafði ætíð liaft unun af því, er þrumuinar
rgniáluðu í fjöllunum, og eldingarnar leiftruðu um
óv ^>eirra' i aöir lians liafði sagt lionum, að eitt slíkt
^ "rskvöld liefði móðir lians fætt hann í heiminn.
í ^essum hamförum náttúruaflanna var bonum
°g ° ^ ^oHtt- Þetta var mál fjallanna, sem hann skildi
jj ,nni' Aúna fannst bonum það eins og vinarkveðja.
aU[j,n llorfði bvasst út í myrkrið og reyndi að koma
bofU A ljÓ8lýrulla’ sem bann vissi að ávallt brann í
lafs frá dagsetri til dögunar.
ir hafa aukizt mjög mikið árið sem leið’,
eins og við’ er að búast, því lengur sem
harðindin standa. Svo að þegar öllu er.
á hotninn hvolft, er víða í sveitum
ástandið lítið hetra í ár en í fyrra“.
Islendingur 31. júlí 1862.
★ "
„Veðurátt er alltaf í kaldara lagi ....
Nóttina milli 9. og 10. þ. m. var ákaft
næturfrost niður að sjó, og snjór féll
á fjöll um þá daga........Allir kvarta
um megnan grashrest, en nýting hefur
orðið góð, svo langt sem heyrzt hefur.
Sjávarafli er mjög lítill, og fæstir gefa
sig við honum um þessar mundir. Þil-
skip, sem til fiskjar hafa gengið hér
syðra, hafa aflað í betra lagi.....Það
vitum vér með sanni, að Jón hrepp-
stjóri Jónsson á Hraunprýði við Hafn-
arfjörð hefur tvívegis í sumar farið norð-
ur fyrir Horn, og fékk hann nú í sum-
ar hálft 7. þúsund af fiski, auk lieilag-
fiskis, skötu og annars fiskifangs, sem
ekki er talið. Hefur margur maður í
nágrenni hans haft, í sumar sem oftar,
talsvert gagn af dugnaði lians og lieppni“.
Islendingur 12. sept. 1862.
★
„Tíðarfar hefur verið hið lakasta all-
an októhermánuð, stormur og úrfelli
úr ýmsum áttum, en varla sézt sólbjart-
ur dagur eða lygn frá morgni til kvölds.
Rúmri viku fyrir vetur gerði hart norð-
anveður með mikilli fannkomu til sveita,
svo að sumstaðar var hlindbylur frá því
föstudaginn 17. til þriðjudags liins 21.
okt.; fennti þá fé víða til fjalla, en
náðist flest aftur...... Sjávarbændur
liafa sjaldan getað róið fyrir stormi, og
hefur því mjög lítið aflazt, sem von
er; en án efa er fiskur fyrir í Faxaflóa.
Síldarhlaup mikið kom hér inu á Reykja-
víkurhöfn laugardag 1. nóvemher, og
hefði liér þá verið veiðarfæri og áhöld
til, þá er ekki liægt að segja, hversu mik-
ill afli hefði fengizt. Einn maður átti
hér lítilfjörlega vörpu, og í liana náð-
ist eitthvað um 17 tunnur af síldinni,
og svo var sú veiði á enda. Væri ekki
reynandi fyrir efnamenn í Reykjavík
uð koma sér upp síldarneti, einu eða
r