Heimilisblaðið - 01.09.1945, Síða 28

188
— En hún er þar ekki lengur, svaraði Ólafur.
Þeir tóku nú bát Ólafs og reru meðfram ströndinni.
Þannig leið löng stund, og þeir létu augun líða rann-
sakandi yfir livítan sandinn í fjörumii. Allt í einu
komU þeir auga á mjóan reykjarstrók, Sem liðaöist
úpp milli kléttanna á Ströndihni;
— Þarna er kofirin lians McCormicks, sagði Eriksen;
Alan svaraði engu, en liorfði á kofa Skotans. Það
var Sandy Cormick, og Ólafur hafði fullvissað Alari
um það, að ef líkið ræki á land mundi það ekki fara
fram hjá liinum árvökru augum Sandys. Sandy hafði
heldur ekki látið undir höfuð leggja6t að fylgjast með
því sem nú var að gerast þarna við ströndina, því að
um leið og þeir félagar renndu bát sínum að landi,
kom liann skálmandi niður í fjöru til þess að taka á
móti þeim.
Þeir gengu nú allir heim að kofanum, og í dyruni
hans stóð kona og horfði á þá forvitnum augum.
Sandy var unglegur og rjóður í kinnum og eins og strák-
u r í Iireyfingum. Þegar kveðjuathafnirnar voru um
garð gengnar, skýrði Alan frá slysinu, sem orðið hafði
á Nome, og hverra erinda hann væri þar kominn.
Hann reyndi af fremsta megni að tala rólega og blátt
áfram og áleit, að sér liefði tekizt það. Sandy hlust-
aði með áfergju á frásögn lians, og þegar Alan bauð
hoíium fimmtíu dollara, ef hann vildi leita fyrir sig
og þúsund dollara að auki, ef hann fyndi líkið, vott-
aði greinilega fyrir hræðslu í augum hans. Hann var
heiðvirður en bláfátækur maður og hafði aldrei heyrt
nefndar slíkar fjárhæðir í sambandi við sjálfan sig.
En upphæðin skipti Alan engu. Hann liefði alveg
eins getað sagt tíu eða tuttugu þúsund. Hann átti það
að minnsta kosti í Nome-bankanum og hann liefði
glaður viljað láta öll hreindýr sín í viðbót til þess að
finna Mary Standisli. í andliti Ólafs gamla gat Sandy
lesið örlitla skýringu á þessu háttalagi Alans. Hon-
um skildist, að Alan væri ekki geðbilaður, heldur mað-
ur, sem hefði glatað því dýrmætasta, er hann átti í
eigu sinni. Og Sandy gekkst inn á að leita með allri
þeirri ákefð, sem lionum var eiginleg, og liann brosti
glatt til konunnar, sem stóð í dyragættinni.
Alan leit nú fyrst á hana, Það var hæglát og snot-
ur unglingsstúlka. Hún brosti kunnuglega til Ólafs og
rétti Alan höndina. Blá augu hennar urðu. stór af
undrun, er hún lieyrði um það, sem gerzt liafði á Nome.
Alan skildi nú við hin þrjú og rölti ofan í fjöruna, en
á meðan sagði Svíinn heimafólkinu .álit sitt á þessu
HEIMILISBLAÐIP
' v, .c »
þar heimilisvenjur sem eiga við þ*8’
þína vinnu og þína þjóðfélagslegu fl'
stöð'u. Heimili verður alltaf mikið snið
ið eftir staðliáttum, en reyndu sem bez*
þú mátt, að það tapi ekki sínum Per
sónulegá svip.
Með því að húsmóðirin sýni skyld**
rækni við heimili sitt og þyki vænt 111,1
það, vérður hún bezti vörður þess.
BrúSarlau og útsaumur.
Stúlka frá mcðalefnuðu Íteimiíi Þal^
að hafa:
4— 6 ganga á rúm,
2 ullarteppi,
6—12 svæfilsver,
6 stór koddaver,
12 góð baöhandklæði,
6 minni handklæði,
12 cldhúshandklæði,
6 þurrkur,
2— 3 matardúka,
6—12 mundlínur (servíettur). ,
Brúðurinn þarf að hafa 6 ganga
taui, sem er sérstaklega fyrir liana, n®r
föt o. s. frv. Fyrir utan þetta er vcnj1
legt að brúðurin komi með eitthvað
eldhúsáhöldum og ýmislegt sniá'C^1
til skrauts í stofu útsaum o. fl.
Allt til heimilisins á að vera un ’
húið af brúðurinni sjálfri. Þær, sem e- ^
geta vænzt neinnar aðstoðar frá hcrn1
sínu, verða snemma að byrja að 6Paf
til að geta saumað það sem þarf-
Það getur verið nauðsynlegt að h-
á að kaupa saumavél, þar næst er n
að um ferðaföt, ferðatöskur o. tt-i ^
fær liún sér handklæði, o. þ- h-
» t,
næst rúmföt, útsaumsstykki og e.
gluggatjöld.
Sameiginlega sjá þau um kaup n
húsáhölduni. Brúðguminn kaupir
hus-
iiiiim ivu»»r' ýt*
gögn og annað sem krefst mikiH8
gjalda í einu.
Sýning Húsmœ'Srakennaro•
skóla íslands.
Fyrir stuttu síðan stóð yi,r j6.
reiðslusýning hjá Húsmæðraskóla
lands, í háskólakjallaranum.
Sýningin var mjög smekkleg og 1
nýstárlegt að sjá. ,.
Ýmis konar sýnishorn af geymslu l ^
metis, og er þar aldrei „góð vísa 0