Heimilisblaðið - 01.09.1945, Blaðsíða 32

192
HEIMILISBLAÐIP
FÆREYISKUR SKÁLDSKAPUR
Frli. af. bls. 175.
svo lengi sólin roðar fjöll
um morguntíð,
og skuggi fer um grænan völl
og bratta hlíð.
Guð signi mitt föðurland, Færeyjar.
NÝÁRSSÖNGUR.
Tíðin rennur sem straumur í á,
títt munu bylgjur falla;
litlum báti hrekst eg á,
áralaus að kalla.
Og hver ein tota*) og liver ein stund
að stóra fossinum dregur;
þrengist mitt hjarta, þyngist mín lund
hvar er úr neyðinni vegur?
Hver hefur vinur vilja og mátt
að bjarga mér til landa?
Allir þeir eru á líkan bátt
staddir sem eg í vanda.
Einn hefur vinurinn vilja og mátt
að bjarga mér frá grandi.
Jesús kann færa minn litla bát
tryggt að liimnasandi.
LJÓMURNAR
eitt af helgikvæðum þeim sem Jón bisk-
up Arason orti, liafa snemma borist til Fær-
eyja, að ætlun Færeyinga sjálfra, líklega
skömmu síðar en þær voru ortar; síðan liafi
þær geymzt þar í minnum manna öld eftir
öld. —
Nafnið Ljómur (í eintölu Ljóma), er nú
ekki lengur til í íslenzku máli, en hefur
geymzt í Færeyjum, og er ef til vill fær-
eyskt tilbrigði af íslenzka orðinu Ijómi. Nafn-
ið mun vera dregið af dýrðarljóma þeim,
sem hvíldi yfir efni kvæðisins. Gæti ekki
verið, að biskup hafi ort kvæði þetta, er
rokviðri liins nýja siðar var í aðsigi handa
klerkum sínum hér heima, og ef til vill fær-
eyskum klerkum um leið og þannig sé það
komið til Færeyja til hvatningar í liinu mikla
aðkasti, sem fyrir höndum var. Verður þá
jafnframt skiljanlegt, hví Færeyingar hafi svo
hugfest kvæðið, sem raun liefur á orðið. Fær-
*) Áratog.
eyingar syngja þenna „söng“ enn í dag með
sínu lagi.
Fyrsta erindið í „Ljómum“ er á þessa leið
í fœreyska búningngum:
„Hægstur heilagur andi,
liimmlakongurinn sterki,
so lovliga lít tú á meg!
Signaður á sjóvgi og landi,
eannur í vilja og verki,
lioyr meg, eg heiti á teg:
Forða tú mær fjandans pínu og díki,
hóttur af öllum kvölum frá mær víki!
Mær tú veiti tað, Maríu sonurinn ríkit
mæla eg kundi nakað, sum tær líki ■
Úr ritinu: „Föroyskur skáldskapur í úrval* i
I. liefti, Thorshavn 1934.
B. J■
í MÓNACÓ - Frh. af bls. 171.
Þar var úrskurðað að veita glæpain®0®”
inum sex liundruð franka árlegan styrk t*
að fara úr landi og lifa þar.
Hann tók því.
Hann hefur leigt sér lítinn, afgirtan blett
fimm mínútna spöl frá ríki síns gamla þj° _
höfðingja, lifir þar ánægður á jörð si*1111’
ræktar kálmeti og fyrirlítur höfðingja11®-
En dómsmálastjórnin í Mónacó, er lí®r #
lieldur um. seinan af. þessu dæmi, liefur uu
gert samning við frönsku stjórnina. Nú
hún oss í liendur alla sakamenn sína, geI11
við útvegum samastað fyrir hæfilega þókn1111'
Dóm má sjá í dómskjalasafni furstad®111
isins, þar sem til er tekin árleg fjárveitiu|
til þorpara nokkurs með þeim skildagai f
hann hafist við utan landamæra Mónacó-rík10,
TINTORETTO
— Frli. af bls. 169.
liæfan og heilagan blæ.
ilisgyðjunna’r, Júnó, amc
gleymt og því skrauti,
einir sjá handan rúms og tíma, á því sV1
sem goðsagnir allra þjóða og allra alda ger
ust og eru að gerast.
Heimildarrit:
Hourtieq’s: Eusyclopedia of Art.
Sir William Orpen: The Outline of Art-
Elie Faure: Renaissunce Art.
Shoolman-Slatkin: The Enjoyment of Árt 111
America.
Ástarengluni llC1 .
rini er heldur ek^
sem Iistamennir111