Heimilisblaðið - 01.09.1947, Qupperneq 8

164
HEIMILISBLAÐlÐ
| JÓN VÍDALÍN
i ;
Ort \ið Biskupsbrckku á Kaldadal 3. ág. 1947. j
i !
Upp í heilnœmt himinhvel
hendi ég smáu ljóSi.
Heyrir þú og virðir vel,
Vídalín minn gó8i.
i ;
Kalda drakkst þú dauSaveig
Drottin lofsyngjandi.
HéSan upp til himins steig
holds úr böndum andi.
i :
i Gafst þú menning latnesk IjóS
lífs í ófögnuSi.
ElskaSur af þinni þjóS,
þroskaSur nú hjá GuSi.
ÁkvaS Drottinn ofar rnold
œSri leiS þú kepptir.
GóSa honum liempu og hold
hér þú skildir eft.ir.
; l
Sál þín var á ' skírleik skyggn.
Skörung þjóSin dáir.
Betur sína biskupstign
boriS liafa fáir.
| I
ViS þig kveSjum Vídalín, —
viljum grwSa sárin.
Ennþát blessuS brekkan þín
brosir gegnum tárin.
i
; (
MeSan hreimur hugleikinn
hátt um geiminn messar
eilífstreyminn andi þinn
yfir heiminn blessar.
J. S. H ú n f j ö r S. j
Það er dimmt umhverfis hann. ElduriB®
í ofninum er útdauður. Hann litast ótta sleg'
inn um. Jú — það er stofan hans, sem ha»®
er í. Hann heldur cnnþá á merkilega siuur'
peningnum í liendinni!
Hann fleygir lionum frá sér með hrylhní-1^
Öpkiljanlegur ótti og óróleiki hefur griplU
hann. Hann verður að fara út — verður a
fá hreint loft og ná andanum. Nagandi °r°
leikinn helzt, og innri rödd livíslar að 1>011
um: -— Þú hefur svikið saklaust blóð!
Hann þrífur hattinn sinn og ryðst út. Sval11
næturloftið virðist skýra hugsanir hans. Hallíl
man allt í einu eftir gamla manninum í el11
kennisbúningi Hjálpræðishersins, man e^llJ
loforðinu, sem hann gaf lionum, og þýlur 8
stað um götumar leitandi upp á von og óv°,u
hlustandi við hvert götuliorn; líann veit, a
liann verður að hafa upp á lionum.
Allt í einu heyrir hann hljóðfæraslátt fr3
torgi í úthverfi Lundúnaborgar. IIarðahlallP^
in um göturnar, innvortis ákaft sálaruin
og sjálfsásakanir ollu því, að hann nam sta
ar og þurrkaði svitann af brennheitu enin,ll|
Þá sér liann menn á samkomu, og á r;r
palli í miðri samkomunni þekkir hann galU
manninn æruverða, sem var lijá honum >.
fáum klukkustundum. Hvíta síða liárið ha
flaksaðist léttilega í næturgolunni. Augu 11
horfðu til liimins í bæn. .*
Á svipstundu er Carnowan kominn að »
inni á öldungnum. Hann krýpur og sPeI1f*:
greipar. Hann, sem um langt skeið 11
verið vantrúarmaður og svarinn óvinur *■
innar trúar, hann er nú gersigraður. ,
og Páll frá Tarsus mætti örlögum sínuU1
veginum ti! Damaskus, þannig liefur 6ar
owan nú mætt sínum örlögum.
Gamalmennið, sem nú liefur lokið ^
sinni, lílur niður á hann, þekkir hauU
tekur hann fagnandi í faðm sinn. gj
— Þú ert kominn, Páll bróðir! hrfP’j
liann. Drottinn, ég þakka þér fyrir þa^’ ^
þú lofaðir mér að lifa þessa stund. Láttu
þjón þinn fara burt í friði! j,
Það ljómaði gleðirík hamingja úr aUP ^
hans, er hann liorfði til himins urn lelt ^
liann lmeig í faðnt Carnowans. Hal111 •
farinn til mikla jólafagnaðarins hjá Dr
sínum og meistara. ,.
V. Þ. þýl‘dl'