Heimilisblaðið - 01.09.1947, Qupperneq 25

HEIMILISBLAÐIÐ
181
ária 1076. Áður en liann dó, liafði hann látið
Pá ósk í ljós, að liann yrði jarðaður í dóm-
írkjunni í Hróarskeldu. Lík konungs hafði
Pegar verið flutt til Sjálands, áður en Vil-
'jálnuir biskup hafði fengið fregn um dauða
onungsins. Undir eins og hann frétti, að lík
(Veins konungs væri komið í námunda við
roarskeldu, skipaði hann sveinum sínum
a,') taLa tvær grafir í kirkjunni. önnur skyldi
'°ra handa Sveini konungi ,en hin lianda hisk-
llPi sjálfum. Sveinar biskups vildu ekki taka
Oeina eina gröf, sögðu, að jarða skyldi að-
01118 þá, sem dauðir væru en ekki hina lifandi.
iskup endurtók þá skipun sína, og kvað
Pa mundu jarða liann á undan konungi.
rðu sveinar hans að hlýða, og tóku þeir
tVi®r grafirnar.
j Liskup hélt nú í skyndi af stað á móti
Myjgdinni. Þegar liann sá, álengdar, að lík-
^ Sm nálgaðist, sté hann lir vagni sínum,
reiddi yfirhöfn sína á veginn og varpaði
til jarðar ofan á hana. Fylgdarmenn hans
to ðu, aÖ hann lægi á bæn. Eftir nokkra
8tund greip kvíðablandinn ótti fylgdarmenn-
jUa’ því þeim fannst biskupinn liggja óeðli-
Sa lengi á bæn. Þeir gengu þá til hans og
'ar hann þá örendur.
til ** ^ans var Uutt, þegar í stað, til baka
1 llróarskeldu og jarðað þar rétt á undan
1 ^ konungsins.
, ‘ a-önimu fyrir dauða sinn liafði Sveinn
Oftungur kvatt menn saman á þing. Hann
10 þingið með því að þakka mönnum tryggð
hollustu honum til handa. Því næst mælti
hann:
e](j Bingað til hef ég stjórnað yður eftir
I Somlum lögum, nú ætla ég að taka mér
ftí an laga. Til þess að mínir mörgu synir1
1 i ekki um ríkið, þegar ég er farinn, ætla
5 sÍáHur að velja mér eftirmann, ef þér
viljið
Veita samþykki yðar til þess. Menn
11 þegar samþykki sitt. — Jæja þá, hélt
e]. 11 a 1 öni konungur áfram. Haraldur er
ztur sona minna, en Knútur skarar fram
• að atgervi og íþróttum. Þess vegna vel
i i .'antl að konungi eftir mig. Menn sam-
þ lu þetta, og þinginu var slitið.
]ia>;ySS1 sem Knúti var þannig sýnd,
1 af föður hans og alþýðu manna, átti
1 H
8lln álli 15 sonu.
vafalaust sinn þátt í hinum sigursælu her-
förum, er Knútur fór bæði gegn Englending-
um og þó einkum heiðingjum bæði fyrir
sunnan og austan Eystrasalt. Sjóræningjar frá
þessum löndum fóru oft ránsferðir til Dan-
merkur og léku Dani illa.
Þrátt fyrir þetta varð Haraldur konung-
ur eftir Svein föður sinn, en ekki Knútur.
Helztu menn landsins báru kvíðboga fyrir
því, að Knútur myndi verða þeim ofjarl,
ef þeir tækju hann fyrir konung. Þeir völdu
því Harald. því hann var þeim auðsveipnari.
Þegar Knútur frétti, að Haraldur hefði
verið tekinn fyrir konung, varð hann afar-
reiður. Setti hann fyrst liljóðan, en síðan
sagði hann:
— Heldur vil ég vera af konungstigninni
en lieyja stríð við bróður minn. — Guð dæmi
milli okkar.
Knútur hélt því næst hrott úr Danmörku
og harðist við lieiðna sjóræningja, til þess
að vernda föðurland sitt fyrir hættunni, sem
af þeim stafaði.
Eftir fjögur ár andaðist Haraldur. Hann
fékk viðurnefnið „heini“, sem þýðir hug-
deigur.
Þjóðaríþrótt.
Embættismaður í Indlandi var látirm taka að sér
stjórn á afskekktu héraði í Bihar, þar sem sumir
ættlrálkar eru hjófar af hefð, ætterni og eðli. Nokkr-
um dögmn eftir komu hans, kom til hans innhorinn
maðtir. „Það er venja, Sahih, að ráða einn okkar
fyrir varðmann. A þann liált getið þér koinizt hjá
því, að iiokkru af eignum yðar verði stolið“, sagði
maðurinn. „Eg þarfnast ekki hjálpar yðar til þess“,
sagði embættismaðurinn stuttur í spuna. „Ég lief niína
eigin þjóna“.
Næsta morgun mælti honum furðuleg sýn, þegar
hann vaknaði. Hann hafði sofið undir tré í garð-
inum vegna hitans. 1 kringum hann var raðað í hring
píanói hans, horðstofuhorði og skrifborði. Allir stólar
hans stóðu í hring þar fyrir utan. I seilingarfjarlægð
lágu peningar hans og vantaði ekki eyri. Loks höfðu
öll frímerki hans verið límd á lága grein, sent slútti
yfir rúniið.
Síðar um daginn kom sami innhorni maðurinn til
hans aftur. — „Hefur yður snúizt hugur, sahih?“
Hann fékk starfið.