Heimilisblaðið - 01.09.1947, Side 38

194
H E T M I LI S B L A ÐIÐ
Sitt
— Heyrðu, vinur, er jólagkaniinturinn of stór?
— Nei, það er bara ég, sem er of lítill.
//
Julian Huxley hitti eitt sinn lítt þekktan stjórn-
málamann í veizlu, og kynnti sig: — Ég er Julian
Huxley, frá Unesco.
— Unesco. Já, einmitt. Ég hef alltaf dáðst að hinni
hctjulegu vörn þessa smáríkis í stríðinu.
//
Kona prófessorsins eignaðist son um svipað leyti
og hók eftir hana kom á markaðinn, og fékk mjög
góða ritdóma. I’rófessorinn var með hugann við hók-
ina, þegar hann gekk inn í fyrirlestrarsalinn og sá
þá, sér til mikillar ánægju, að stúdentaruir höfðu
skrifað stóru letri á töfluna: „Til hamingju“. — Ég
þakka, sagði hann, og hezt er þó það, að hún gerði
þetta að öllu leyti ein. Honum var svarað með skelli-
hlátri. — En ég fullvissa ykkur um það, liélt prófess-
orinn áfram, að hún á allan heiðurinn óskiptan. Þá
litlu aðstoð, sem hún fékk, veitti prófessor Jones
henni". Leslie Stewart.
//
Konu einni gramdisl það, er stórverzlun í nágrenni
hennar neitaði að scnda henni heim eitt tvinnakefli.
Uún hringdi því í verzlunina á hverjnm degi og end-
urtók pöntun sína. Eftir nokkrar vikur gafst verzl-
I---------------------------------------------------------
Gle'Sileg jól og gott farsælt nýtt ár!
Heimilisblaðið.
unarstjórinn loks upp og sagði, að tvinnakeflið skyl®
verða sent. Seinna sama daginn ók stærsti vöruvagi'
verzlunarinnar að gangstéttinni við hús hennar. Nokk'"
ir menn koiiiti plönkum fyrir milli vörupallsins °f>
dyranna og veltu tviniiakcflinu gætilega eftir þein'
til kaupandans. Jack Schtnale■
//
Heildverzlun nokkur átti í miklum erfiðleikuni
fá greiðslur frá einum af þeim verzlunum, sem sknlJ
uðu henni. Heildverzlunin skrifaði henni hvert kröf"
hréfið eftir annað, í fyrstu kurteis og síðar hótu"
arhréf, en árangurslaust. Loks sendi hún einn s,al'
manna sinna til kaupmannsins, og hann spurði:
— Hvers vegna hafið þér ekki scnt okkur nei,ial
greiðslur? Gengtir verzlunin illa?
-— Nei, nei, svaraði kaupmaðurinn glaðlega. Þ'ert
á móti. En þessi hréf ykkar voru svo góð, að ég nfrlt
aði þau og sendi skuldunautum mínum, sein v°rtl
í vanskilum. Nú Iiafa þeir horgað mér hérumhil ni'1'
sem þeir skulduðu. Ég taldi bara, að von '®rl ^
einu eða tveim hréfum enn, og dró þess vegna
greiða ykkur, því ég vildi eiga allan hréfaflokkn'11-
Wall Street Jottrnal-
//
Presturinn (var að þjónusta): „Það er hughreysli11®
fyrir þig, að hinum tnegin hittir þú héðanfarna 'l111
og konuna þína sáluðu“. ^
Ilinn gumli: „Það vantaði nú hara — ef ég a
fara að stríða við liana i annað sinn“.
NÝTT LYF VIÐ KRABBAMElNl?
Frh. af hls. 161.
Hingað til hefnr einungis lieppnazt a
lækna ýinsar tegundir krabbameins á b>’r-l
unarstigi í búðinni. Alla sjúklingana h®*
verið unnt að lækna með uppskurði eða {íel
um. Ennþá er svo umstangsmikið verk
kostnaðarsamt að framleiða biodyn, að þd<
eru aðeins örfáir þeirra tugþúsunda krabb*1
meinssjúklinga í Bandaríkjunum, seni e,r,‘
„Hve langt verður Jiangað lil þær tilra"11
þess kost að njóta lækningar með þein'-
ir, sem Jiegar bafa verið gerðar, verða búr
nýttar svo, að allir krabbasjúkdómar ver
viðráðanlegir? Eins og nú standa sakir, ver<
ur ekkert um Jiað sagt. Samt er ég Jieirrar
skoðunar, að mikils árangurs sé að va'Jlia
af uppgötvunum þeim, sem við liöfum 1)C®
ar gert“.
„Redbook Magazino •