Heimilisblaðið - 01.01.1950, Blaðsíða 26

24
þrótti og fegurð', varirnar rauðar, augun geislandi, rjóð í
vöngum og barmur hennar bifaðist.
Hvort ég trúi því? sagði hún heillandi röddu. Ég skal
segja yður það. Herra de Cocheforét hefst við í kofanum bak
við burknastakkinn, mílufjórðung vegar frá þorpinu á leiðinni
til Aucb. Þcr vitið nú, það sem enginn annar veit, að mér, hon-
um og konu hans undanteknum. Þér hafið líf bans og heiður
minn í liendi vðar, og þér vitið einnig, berra de Berault. livort
ég trúi því, sem sagt var um yður.
Guð minn góður! hrópaði ég. Ég stóð grafkvrr og horfði
á liana, þangað til hiín komst ekki lengur lijá að verða vör skelf-
ingarinnar í augnaráði mínu, og þá fór um bana hrollur, og
hún hörfaði frá mér.
— Hvað er að? Hvað er að? hvíslaði hún og knýtti saman
liendurnar. Kinnar hennar voru allt í einu orðnar náfölar, og
bún litaðist um og til dyranna. Hér er enginn maður.
Ég þröngvaði sjálfum mér til að tala, enda þótt ég titraði
eins og sárkvalinn maður. Nei, ungfrú, liér er enginn maður,
tautaði ég. Hér er engiim maður. Síðan lét ég höfuðið hníga
niður á brjóstið, og stóð 'frammi fyrir benni eins og lifandi íinynd
örvæntingárinnar. Ef nokkur vottur af tortryggni hefði leynzl
í huga hennar, jafnvel bin lítilfjörlegasta grunsemd, mundi
bún strax bafa sannfærzt af uppliti mínu; en hugarfar bennar
var mótað af slíkri göfugmennsku, að það bvarflaði ekki að
henni, að gruna mig um neitt, þar sem hún hafði áður borið
batursbug í brjósti til mín, en látið telja sér hughvarf. Hún
hlaut að treysta öllum til alls. Er hún bafði að nokkru náð
sér af skelfingunni, virti hún mig fvrir sér, steinhissa, en svo
var eins og henni dytti eitthvað í hug.
Þér eruð ekki vel liress, sagði liún allt í einu. Það er gamla
sárið yðar, herra minn. Nú skil ég, hvernig á þessu stóð.
— Já, ungfrú, tautaði ég í hálfum hljóðum, það er það.
— Ég skal kalla á Clon, lirópaði hún með ákefð, en svo fór
hún að snökta. Ó, vesalings Clon! Hann er horfinn! En Louis
hef ég enn eftir. Ég skal kalla á hann, og láta hann útvega yður
eitthvað.
Hún var horfin út úr herberginu áður en ég gat komið í
veg fyrir það, og ég hallaði mér upp að borðinu, loksins kominn
á snoðir um leyndarmálið, sem ég hafði koinið svo langt að til
að uppgötva; ég gat nú á næsta augnabliki lokið upp hurðinni,
gengið út í náttmyrkrið og fært mér það í nyt en samt var
ég óhamingjusamastur allra manna. Enni mitt var baðað svita,
ég litaðist um í herberginu, ég sneri til dyranna, gripinn æðis-
genginni liingun til að flýja - flýja frá henni, frá húsinu, frá
öllu; og ég bafði þegar tekið fyrsta skrefið, þegar allt í einu
lieyrðist barið með svo miklum ofsa á útidyrnar, að taugar mínar
komust allar í uppnám. Ég stóð stundarkorn á miðju gólfi og
glápti til dyranna eins og afturganga. Síðan gekk ég bröðum
heimilisblað^
eina glas, — getið þér þá
gert svo lítið fyrir mig?
Hann sagði þetta við ha11'
í hálfurn hljóðum, og hÍJ11,r
með glösin á lofti og biðu Þef'
að hann drykki þeim til-
— Að þér skulið geta fell^j
af yður að ætlast til.
breyti gegn vilja föður nlI,1‘j
það er ódrengilegt af vður, saí1^1
hún og laut höfði til að d>U‘
tárin, sem brutust fram í aur111’
Hann fleygði frá sér u^r'
glasinu, sneri sér að hópnUl11
lyfti glasi sínu og hrópaði' ^
Skál allra fríðra kvelU1*'
Glösm voru tæmd og að Þ'
loknu hrópað nífalt húrra. t>Cr
ar hann vék sér við aftirr. ' ‘
hún horfin.
Þau komu seint heini.
Hans gekk ekki til náða. Ha,u
lagði leið sína niður að sjuU
um. Þar reikað'i bann um nlC
fram ströndinni í margaf
klukkustundir og Jiélt reik11
ingsskil yfir sjálfum sér.
Að þér skulið geta feJ,f
ið af yður að' ætlast til að Cr
breyti gegn vilja föður in,,,É
Hún stóð ljóslifandi 0r'
hugskotsjónum bans, hin 3
urhnigna móðir hans, Þer‘
bún kvaddi hann og bað halU
um leið: Forðastu áfen?
• oí*
drvkki, drengurinn nnnn.
gleymdu ekki Biblíunni Þ111111.
þú finnur hana í skipskistn1111
þinni. Hún hafði ekki kon11
með neinar aðrar áminninS‘,r
— Forðastu áfenga drykki °f
gleymdu ekki Biblíunni þi,,,,
Biblían hafði fljótlega h’11
á kistubotninum, og þar lá hul
sennilega enn, og glasið, pel,
bann saup úr af félagsly11^1
fyrsta skipti, til þess að 'er
eins og hinir, var nú í Þill,>