Heimilisblaðið - 01.05.1950, Blaðsíða 8

80
Kermit Rolland
MAÐURINN,
JÆJA, liafift þér ordið fyrir von-
. brigðum i ástinn, félagi? En þrátt
fyrir það ættuð þér okki að vcra
svona sorgmæiidur og sitja yfir
(irykkju ullan daginn. Jú, jú, ég sé,
livað þér liugsiðl Þér álitið, að ná-
iingi, tekinn að reskjasl eins og ég,
og sem þar að auki er tilægilega
hlár í franian, beri ekki niikið skyn
á ástina. En ég veit meira en þér
baldið. Þegar ástin ber að dyrum,
rýkur lieilbrigð skynsemi út í veður
og vind, um það er mér fullkuiinugt.
En þér megið ekki móðgast, þetta
var bara tilvitnnn í ummæli frægs,
rússnesks ritböfundur.
Nei, hvað yar það nú aftur, sem
ég ætlaði að segja .. . Maður á ekki
að drúpa liöfði, þótt Ainor snúi við
manni hakinu. Herðið upp bugunn,
félagi, og heimsækið stúlkuna. Þér
eigið að koma emarðlega fram yið
hanu. Þér eigið ekki að látu hana
ráða ferðinni. Og munið það svo,
félagi, að bin sanna ást kemur að-
ein6 einu sinni á lífsleið hvers
manns.
Horfið í kringuni yður, ungi niað-
ur. Getið þér liugsað yður, að veit-
inguhús þetta, sem er í einum af
eldri hverfum New York, liafi verið
leikvöllur niikils ástardrama? Lítið
á hana, er stendur yið skenkiho.rðið
og tekur á inóti skipununi þjónanna
o.g sendir l>oð niður í eldhúsið. G.etið'
þér liugsað yður, að hún konii karl-
■nannshjarta til að slá hratt? Þér
hristið höfuðið ...? Jæja, hugsið þér
yður liana tuttugu og fimm árum
yngri og tuttugu kílógrömmum létt-
ari. Hvernig ínundi hún þá líta út?
Ég fyrir mitt leyti sé unga hlóma-
rós rúmiega tvítuga. Augu hennar eru
hlá eins og hafið á vorin, og hárið
tinnusvart. Ég sé grannvaxna, fallega
veru. Húu er hetjan í þessari sögu.
Hún heitir Irina.
Fyrir tuttugu og finini árum var
SEM MÁLAÐI
Irina við afgreiðslu í veitingahúsi
Fjodors l'rænda síns. F’jodor frændi
hafði fengið það á heilann, að hann
gæti ekki þolað lykt af vodka, er
var drukkið í litla, snotra veitinga-
húsinu hans. Þess vegna héll hann
sig lijá hænsnunum sínum, og Irina
félck allan veg og vanda af rekstri
veitingahússins, unz einhver kanp-
andi byðist. Það átti að kosta tvu
þúsund dollara.
Irina var ekki aðeins óvenjulega
falleg stúlka; hún hafði líka bein
í nefinu, og hún hafði hug á að
verða meðeigandi að litla veitinga-
húsinu hans Fjodors frænda. En þar
sem húu átti ekki grænan eyri, varð
hún að svipast um eftir manui, er
gæti lagt tvö þúsund dollara á horðið.
Eins og sagt hefur verið, var Irina
fögur, en hún var ekki öll þar sem
hún var séð í ástamálum. Hún gaf
karlmönnunuiu liýrt augu og daðr-
aði yið þá, e» hún beitti klónuin,
ef þeir gerðust of nærgöngulir.
Meðal gesta þeirra, er koinu að
staðaldri í veitingahús Fjodors
frænda, Stúlkan frá Karpatafjöllun-
Úm, var liiiin liái, geðfelldi náungi,
Vassily, e.r naut niikils álits i rúss-
neska hverfinu. Haiin var í fyr6tu
lugi álitlegur niaður og gekk í aug-
un á kvenfólkinu, en auk þess hafði
hann uæga peninga, án þess að þurfa
uð yimia með höndunuin, eins og
flestir aðrir þurftu ,þó að gera. Vass-
ily var umboðsniaður fyrir vátrygg-
ingarfélag, og Irina hafði sérstakan
áhuga fyrir honuin. Hmi gat ekki
hetur séð en hann væri sá eini í
hverfinu, er væri líklegur til þess að
snara út tvö þúsund dolluriim einn
góðan veðurdag, ef hann drykki þá
ekki peningana upp jafnóðum og
hann ynni sér þá inn.
Sannast að segja voru geysimiklar
líkur fvrir því, að Vassily tækist að
vinna hug Irinu. Eini keppinautur
HEIMILISBLAÐl^
^Eimilisblaðið
hann gæti orðið rómántískur og
spennandi.
Grisha liafði aðeins þekkt tvo menn
á ævinni, er hægt var að segja, að
hefðu vukið ulniennu athygli. Annar
þessara manna var Vassily. En gat
hann þolað samjöfnuð við Vassily?
Alls ekki! Vassily drakk eins og
herserkur, en þegar Grishu hafði hellt
i sig tveim glösum af vodka, íekk
hann vanlíðan í magunn og hausverk.
En svo var það annað, sem var miklu
verra viðfangs: Hann gat aldrei orðið
jafnmyndarlegur maður og Vassily!
Hinn maðurinn var faðir lians!
Þegar liann veiktist, og húð lians fékk
þennan undarlega hláa lit, virtist öll-
um í hverfinu það vera umtalsvert.
Enginn hafði nokkru sinni séð inann,
er var hlár í framan.
Grisha stóð upp og gekk að spegl-
inum. Hann athugaði gaumgæfilega
andlit sitt, augun, er voru áþekk og
á grís, og útstæð eyrun. En það, sem
var verst af öllu, var hinn venjulegi
Ijósrauði litur á kinnunuin.
— Ef ég liti ekki svona hversdags-
lega út, hugsaði liann, kynni að veru,
að Irinu fyndist eitthvað' rómantiskt
við i'nig!
Og allt í einu kom honum í hug,
livað hanu ætti að gera. Káðið kom
í liuga lians alveg ósjálfrátt, eins og
þegar skáld verður fyrir iunhlæstri.
Og fimm mínútum seinna var hann
hyrjaður að lramkvænia hugniynd
sína.
Hann tók eitt málningarhoxið sitt,
en í því var litur, er þoldi hæði Ijós
og n:gn. Þetta var dökkhlár litur.
Þá náði hunn einnig í kúst, og síðan
hyrjaði iiann nieð tækni kunnáttu-
mannsins uð mála sjálfan sig. Andlit,
liáls og hundleggir, já, allur líkaminn
var niáiaður. Grisha gat hreykinn á
svip sagt við sjálfan sig, þegar verk-
inu var lokið, að liann vekti athygli
hvar sem væri, og auk þess væri
haiiu sjálfsagt rómantískiir að dómi
Irinu!
Grishu heið i viku, unz liann hélt
í veitingahús Fjodors frænda og sýndi
fólki þá dásamlegu hreytingu, er orð-
in vur á honinn. En í rauninni varð
ekki minni hreyting á Grisha hið
innra en í ytra útliti. Hann öðlaðist
trú á sjálfan sig, varð hugrukkur og
fullur af sjálfstrausti.
81
A laugardaginn dró hann út skúffu
í gömlu dragskistunni, og tók þaðan
rauð, háleggjuð stígvél og útsaumuða
silkiskyrtu, er faðir hans hafði átt.
Ilann tók einnig fram karakulhatl,
og klæddur þessuni skrúða hélt hann
áleiðis til Stúlkiinnur frá Karpata-
fjöllunum.
Getið þér ímyndað yður hvernig
það gekk til, félagi? Veitingasulurinn
var hér um hil eins og liann er í
dag, að því undnnskildu, að þar sem
útvarpið er núna, var graniniófónn.
tíjarnar-Grisha hélt heina leið að
harniun í skrúða sínuni, en þar stóð
Irina á sama stað og hoidugu, grá-
hærða konan stendur á þessari stundu.
Grisha henti einuni dollar á horðið.
—- Viskí! sagði hann. Tvöfaldan
skamnit!
Irina starði orðiaus á hann og flýtti
sér að afgreiða það, er hann bað
um. Grisha svolgraði í sig drykkiiin,
án þess uð láta það fá á sig, þótt
hann logsviði í hálsimi.
— Einn til! sagði hann og ýtti
glasinu til Irinu, er setti upp stór
augu.
Grisha leit í kringum sig. Hjá
granimófóniniun stóð Vassily og glotti
lyni8kulega.
— Hæ, gamli vinur, sagði Grisha
og deplaði augunum til Vassily. —
Eigum við' ekki að lilusta á niúsík?
Gríptu þennan og settu fóninn al'
stað .. .
Og svo henti hann peningi með
ýktu láthragði til Vassily, er greip
hann ósjálfrátt og sp.tti hann í rif-
una.
Það hafði ekki skeð fyrr, uð nokk-
ur þyrði að gefa Vassily fyrirskipun!
Jrina gat ekki þolað þetta til
lengdar.
— En, Grisha .. . þvað hefur kom-
ið fyrir? stamaði hún.
Grisha leit kæruleysislega á hana.
— Maður deyr aðeins einu sinni,
dúfan mín, sagði hann i dularfulluni
róm.
Smátt og smátt beindist athygli
allra gestanna að hláa litnum á
Grisha. Einstaka maður kom með
athugaseindir.
Ó, það' er ekkcrt til að ræða
iim, sagði (írisha kuldalega. Þannig
leit faðir niinn út undir það síðasta.
Frh. á hls. 96,
\’ajl
einn góAnn veðurdag og i'élli

SIG BLÁAN
liaus var í rauninni Grisha,
un?ur
niálaranemi, er gekk undir
Bjarnur-Grishu í liverfinu.
nafni"11
Bjarnar- Grisha var á líkuni ai
og Irina. Það var ómögulegt ao
uð hann væri laglegur. Þvert a 11
Hunn gat með engu móti þ°*a j_j,j
jöfnuð við Vassily. Hann veðjað*^^
á veðreiðum eins og Vassily>
drakk aldrei meira en hann Þ°
og hann átti það ekki til,
raupsamur.
erö
C risílU
SÍÐUEGIS hvern dag, þcg“r u
átti frí, kom hann inn * ’ tt.
una frá Karpatafjöllunum. Hann
ist að jafnuði á einn uf báu ^
um við harinn. Þegar niaður 68 , j
sitja þar, stakk hann ekki ,llJ|ia)1n
stúf við aðra gesti, en strax aj
hoppaði niður af stólnunl, B8Sjntjjr.
fætur hans voru hlægileg8 “ ^t
Þegar hann stikaði yfir gólf*ð> a
hann óneitanlega hirni, er ge nll
afturfótunum, og þess veg»8 '8r
auðvitað kallaður tíjarnar-Gri»1
Vesalings Grislia. Hann var rll.
aður af ást til Irinu hinnar ^t)r
En þegar hunn, dag nokkiu"' ^
mikinn undirhúning, stai"8 ^j,t.
bónorðinu, rak hún upp diUal1 fpar,
ur. Grislia laumaðist út tun ‘' jl0iii>
og það liðu þrír mánuðir, llllZ
þorði að koma aftur í veitinf?8
Allan þennan tínia var ha»n ,jjr
hjá sér. Hunn var aleinn, P'*
foreldrar hans voru dánir. ía
hafði verið málari ei»s op. .j.Jón"’
og hann dó úr undurlegum sju
er. ekki var hægt uð lækna * r en
Hann leið ekki iniklar ÞjaJ11^|11ion<
það var lurðulegt við i ngsi"e
uð andlit og liendur Ó" rauðf
skiptu um lit. I stað heilbrilÓ8’ jjt
litarliáttar fékk húðin dökkb a ^
Kftir dauða föðurins rann !•
fyrir Grisha, að lianii haf' ejd>i
tryggingu fyrir þyí, að hann >
cii ha mun<I' ■nióðir hans verða
tá(. °R yfirgefin og húa við sárustu
Si *^|> Hann flýtti sér að tryggja
/.* *1Ja Vassily fyrir tvö þúsund og
^,lrn hundruS dollara. Þá \ issi hanu,
j 'uóðir hans mundi ekki líða skort.
a||' h’risila hefði gptað sparað sér
ah'K^Jnr keiinar vegna, því ta-pu
I 11 ári seinna dó hún.
i.. fórú í hönd mjög erfiðir tímai
1 Jý l
"Onuin, þegar Irinu hrygghraul
^1"1' Laugardagurinn og sunniidag-
k 1111 Urðu erfiðastir, því þá réði
(, nn ®kkert við hugsanir sínar. Þegar
•uánuðir voru liðnir, varð hon-
j( J°8t> að það varð að konia hreyt-
(ni Þatnaðar. Hann varð að tala
ái'a 6111,1 sinni v'ið Irinu, og yrði
j . ®llr*nn sá sami og síðasl, nú,
,' Ja’ Þá var þó alltaf fljótið siðasta
Urr«iðið
h'ina hegðaði sér nákvæinlegu
p . eins og í fyrra skiptið', þegar
. r*8hi
'nu
‘•ing
"Úli
11 hað hennar. Hún kippti höfð-
**ftur á bak og hló, en svo var
Ur. hún sæi el’tir því, og hlát-
111 hreyttist í hros.
^etla þýðir ekkert, Grislia, sugði
Vej ,°S hristi hlíðlega höfuðið. Jafn-
ij^ll 0,1 þú sparir saman tvöhundruð
tú Ura Ufí surt líftryggður fyrir tvö
l*nð * fi'H’nhundruð dollara, nei,
lr býðingarlaust með öllu.
(Vj,.Hv'ers vegna? spurði Grislia von-
',ln Honuni lá við örvinglun, því
Úllt'i hafði suð n**fi* saumað á livíta
t*ssu Irinu, en þar stóð með
V,snni stöfum þvert yfir hjartastað:
SILY.
^i' hvers vegna? endurtók Irina
iu ’ e*ns og hún væri að velta spurn-
tg , n* fvrir sér. Jú, Grisha, nú veit
vjg að: Það er ekkerl rómantískt
Pig
Éiiis
og er við Vassily
ii. nimitt! svaraði hún áköf og
*auk . ,,,,
°sJulfrátt yfir nafnið á hlúss-
tni
!n- Kó
Hi
uinantískt og spcniiandi
ieRlja,ln tæmdi glas sitt, kvuddi alvar-
fyr 1 liragði og gekk til dyra. I
iki. a skipti í langan tíma leit hann
“Utlð I •
þ ujartari auguni á tilveruna.
sjt 5ar hann kom heim, kveikti hann
fjjg^1 f'jPU) er hann hafði erft eftir
Ú61' 81,1,1 °8 settist í gamla ruggu-
n' Hann ætlaði að íliuga, hvernig