Heimilisblaðið - 01.05.1956, Page 9

^ Labs
Reimleikar á himinhvolfinu.
Alheimsflakkara mœtti nefna
halastjörnurnar.
Hvaö vitum viö um upphaf
þeirra og hiö dularfulla skin
þeirra?
Það er engu minna um halastjörnur á himn-
'ftum en fiska í sjónum, sagði Jóhannes Kepler
1600. Síðar var su skoðun hans staðfest. Til
amloka 1953 voru skráðar í stjörnufræðiskýrsl-
Urn hvorki meira né minna en 1659 halastjörn-
Ur> sem menn höfðu þá séð. Sú tala eykst ár-
eSa um sex til sjö halastjörnur, án þess að
nem sérstök rekistefna sé gerð út af því. Flest-
ar þeirra eru mjög daufar og yfirleitt ósýni-
egar með berum augum. Þótt þær séu skoðað-
Qy, '
1 sterkum sjónauka, koma þær mönnum að-
ems fyrir sjónir sem óljósir, þokukenndir ljós-
ettir, en í hvert skipti, sem þær nálgast jörð-
ið í fréttum. Fjöldi
g fram um himin-
að fá þó einu sinni
“ með stórfenglega
____ __ x____ ____ verður fyrir von-
ngðum, gefst upp og hypjar sig í bólið, enda
V°ru aldrei neinar líkur til þess, að fyrirhöfn
ess bæri nokkurn árangur. Ef það hefði spurzt
a> er þess sérstaklega get
oihs skyggnist þá aftur o
v°lfið á kvöldin, til þess ;
8* . , 7 X-
s]a ,,nýju halastjörnuna
jóshalarm "Rn fnlk
^etta tákn er uppspretta og grundvöllur stór-
englegs máttar, máttarins til að verða þátt-
^kandi í eilífum prestdómi Jesú Krists. Við
erminguna veitist okkur ennþá ríkulegri þátt-
*a í þessum mætti, og þá veitist sálu okkar
armað tákn til viðbótar. Áhrif þessara sakra-
j^enta eru varanleg. Mætti þeim, sem þau veita,
arm að verða spillt, en hann glatast aldrei að
rm, og við getum aldrei skotið okkur undan
eirri ábyrgð, sem þau leggja okkur á herðar.
Máttur skírnarinnar er mátturinn til að tala
Vl^ Guð föður með rödd sonar hans, og sá
^áttur veitir okkur réttindi til þess að á okk-
Ur verði hlýtt og að okkur verði svarað. Mátt-
Þessi óvenju bjarta halastjarna sást áriS 1948
á austurhimni í Bandaríkjunum.
fyrir hjá stjörnufræðingi, hefði það áreiðan-
lega fengið þær upplýsingar, að ekki væru hin-
ir minnstu möguleikar á því, að sjá fyrirbrigð-
ið með berum augum.
Það skeður mjög sjaldan — um það bil einu
sinni eða tvisvar á heilli öld — að halastjarna
komi svo nálægt jörðinni og sé svo stór, að við
getum dást að henni og halanum hennar á
himinhvolfinu. Við þekkjum hreyfingarlögmál
halastjarnanna nákvæmlega jafn vel nú á dög-
um og hreyfingarlögmál reikistjarnanna. —
ur skírnarinnar er mátturinn til að trúa því,
sem mannlegu eðli einu saman er ekki unnt að
trúa. Hann er mátturinn til að vona eftir því,
sem frá náttúrunnar hendi er vonlaust. Hann
er mátturinn til að elska heitar og óeigingjarn-
ar en mannlegum vilja er unnt af eigin ramm-
leik.
Þetta eru nokkur af þeim atriðum, er felast
í mætti þeim, sem sálin er gædd með skírnar-
tákninu. Það er hið djúpa og óafmáanlega tákn
kærleikans, sem ruddi sér braut inn í innstu
fylgsni sálar okkar, er Kristur fól kirkju sinni
að segja: — Ég skíri þig í nafni Föðurins, Son-
arins og hins Heilaga anda.
97
HEIMILISBLAÐIÐ