Heimilisblaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 6

Bræðurnir Romulus og Remus á bakka Tíberfljóts
og vargynjan, sem tók þá til fósturs, að gæta þeirra.
Þeir urðu síðar stofnendur Rómaborgar, að sögn.
með ærinni fyrirhöfn að koma þeim í föt,
tættu þær þau óðara utan af sér aftur. Auð-
sjáanlega þótti þeim fatnaðurinn þvinga
hreyfingar sínar um of. Ekki voru þær held-
ur fáanlegar til að liggja kyrrar í rúmum
sínum, varð því að binda þær niður í þau.
Báðar voru þær hræddar við dagsbirtuna,
en á nóttunni góluðu þær eða ýlfruðu, og
það svo ömurlega, að úlfarnir, sem þær
höfðu verið hjá, voru þeim að engu leyti
fremri sjálfir í þeirri list. Þær tóku til að
ýlfra á vissum tímum, kl. 22, kl. 1 og kl. 3.
Ekki fengust þær til að drekka úr bollum
eða glösum, heldur löptu mjólkina úr skál,
nákvæmlega eins og hundarnir á barnaheim-
ilinu. Þær sóttust líka eftir félagsskap'þeirra,
fremur en að vera með öðrum börnum. Kjöt-
ið vildu þær fá hrátt, og eitt sinn fór Kam-
ela að rífa í sig innyfli úr kjúklingum, sem
hin næma þefskynjun hennar hafði vísað
henni á í sorpfötunni. Það liðu margir mán-
uðir þar til þær gátu gengið uppréttar, vegna
þess að vöðvar þeirra höfðu lagað sig þannig,
að þær áttu hægara með að skríða.
Amela varð skammlíf. Henni hafði gengið
betur að tileinka sér venjur og hætti manna
en systur hennar, þar eð hún var yngri,
þegar þær komu frá úlfunum. Eftir lát henn-
ar varð ennþá örðugra en áður að kenna °S
venja Kamelu.
Þó fór svo, að Kamela tók smám samarl
að hænast að frú Singh, ef til vill einkum
vegna þess, að hún tók á degi hverjum vl
mat sínum úr höndum hennar. — En seeW*
legum þroska náði hún aldrei. „Hún er ata _
anlega lítil og vanþroska, en ber þó gre&'
lega með sér, að hún er alls ekki fábjáni 3
upplagi." — Þannig var að lokum uras'á^
Singhs kristniboða um telpuna. — Hún l03
að segja einstaka orð — eitthvað um 50 a ’
fékk áhuga á fatnaði — þó því aðeinSi a^
liturinn væri rauður, varð fær um að ann
lítils háttar sendiferðir og smám saman
í Ijós hjá henni hvöt til að leika sér vl
önnur börn. — Hún dó 17 ára gömul,
eins og að líkum lætur.
Mannfræðingur einn í BandaríkjunUU1’
Robert Zingg að nafni, hefur rannsakað 3
hið mikla og margvíslega efni, sem Sin
trúboði dró saman viðkomandi úlfatelpun
um með athugunum sínum. Hefur hann la ^,
svo ummælt, að enda þótt nýfætt barI1
fyrst og fremst mannleg vera, þá sé taus
kerfi þess svo margbrotið og samlöguU,
hæft við umhverfið, að barnið geti því
orðið að venjulegum manni, að það n
samneyti við menn fyrstu ár ævinnar.
bendir ennfremur á það, að þar sem
Ha»u
bör»
læri álíka mikið tvö fyrstu árin eins eg
alla
ævina að þeim liðnum, sé trúlegt, að v°n
tu»
á mannlegu samfélagi á þessum árum
orðið til þess, að það yrði aldrei talandi e
til þess hæft að ganga upprétt. , „
Tveir ríðandi lögregluþjónar í ^u j
Afríku fundu apadrenginn árið 1903. ^
einu varð óvænt á vegi þeirra hópur
bavíanöpum. Þeir lögðu þegar í stað á tl° ^
hver sem betur gat, en lögregluþj°na -f
náðu samt einum þeirra .... Þegaf v
upP
gættu betur að, gerðu þeir þá furðulegu ^
götvun, að „apinn“, sem þeir höfðu kan ,
samað, var maður, en ekki api —- drenS
um það bil 12—14 ára gamall. ^gj,
Drengnum var komið fyrir á sjúkr3 ^
þar sem læknamir athuguðu hann vU
vandlega. Handleggir hans voru óeð
langir, mjaðmirnar sérstaklega miklar ^
sterkar og jafnan skreið hann á höndum
fótum, þegar hann færði sig úr stað.
gretti sig og bretti eins og venjulegui-
buvr
50 — HEIMILISBLAÐIÐ