Heimilisblaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 10

af hendi. Nú, þegar ég fór að hugsa fyrir
alvöru, varð ég steinhissa á því, hve þetta
starf var miklu umfangsmeira en ég hafði
haldið í fyrstu.
Ég laut niður til að róta í ruslahrúgunni
bak við dyrnar. Þegar ég hreyfði við henni,
skreið út slanga og hnipraði sig við dyrnar.
Mér brá ekki hætis hót. Ég var vanur slöng-
um. Ég lét stein detta niður á höfuð hennar
og bar hana síðan út á haug.
Nú var ég kominn í skot, þar sem kjúk-
lingar höfðu bersýnilega verið einhvern tíma
til húsa. Úrgangur frá þeim var hreint um
allt. Ég tók það ekki hið minnsta nærri mér
að taka þetta upp með berum höndunum,
hvað þá dauðan kjúkling, sem lá þarna Jíka.
Meira af mygluðum tuskum, blettóttar og
bættar buxur, sem voru jafnvel alltof tötra-
legar fyrir mig. Nokkrar spýtur, sem mátti
nota í eldinn. Sérhvern hlut varð ég að losa
frá öllu hinu draslinu, því að þetta var allt
samanþvælt. Það var ekki að furða, að svit-
inn bogaði af mér. Ég varð hvað eftir annað
að strjúka mér um augun með handarbakinu
til að geta séð handa minna skil.
Loks sá ég fyrir endann á þessu, ég hafði
fjarlægt síðasta ruslið, og óhreinindum og
ryki, sem fallið hafði á gólfið úr hrúgunum,
hafði ég sópað vandlega saman og borið út
í garðinn. Ég gekk inn til að sækja frú
Ruffner. ,,Nú hef ég lokið við þetta,“ sagði
ég við hana.
Hún lagði frá sér pennan og kom aftur
út til að athuga árangurinn. Ég stóð kvíða-
fullur og beið, á meðan hún leit þögul rann-
sakandi augum yfir verk mitt: Það kom al-
gjörlega flatt upp á mig, þegar hún sagði:
„Þetta er betra, en það er alls ekki búið.
Þú hefur alls ekki hreyft við köngulóavef-
unum.“
Ég leit upp í loftið og varð á að gapa
af undrun. Þetta var alveg rétt — þarna
héngu þeir, langir og umfangsmiklir. Mér
hafði hreint ekki komið til hugar að lyfta
höfðinu til að leita að köngulóarvef. „Og
hvað finnst þér um gluggann? Sæktu vatns-
fötu og þvoðu hann. Hér eru hreinir klútar.
Þú kemur til með að þvo þennan glugga
oftar.“
Hún gekk aftur inn í húsið, og ég stóð
eftir titrandi á beinunum. Hugur minn fyllt-
ist svo mörgum nýjum hugsunum, að ég
gat varla gert mér grein fyrir þeim. Ég ha )
ekki einu sinni hugsað út í, að þarna vi*rl
gluggi, þykkt ryklag og köngulóavefir hu
hann næstum. Ég hafði aldrei áður ha ,
nokkuð með glerrúðu að gera. Glugg01'
þeim kofum, sem ég hafði búið í um dagana>
voru aðeins göt, sem söguð voru í veggina
í þriðja skipti hófst ég handa og svit>nn
bogaði af andliti mínu. Ef til vill fengi f
nú alls ekki að vinna hjá henni. Þá kseu1
ist
lærð'
ég ekki í Hampton-háskólann. Ef mer
ist nú aldrei að skilja, hvernig hún vildi a
leysa hlutina af hendi, hvað þá? Ég hyrÚ
aftur að moka út úr þessum fjandans e
viðarskúr. Við og við leit ég upp og l®1* ,
skúrinn, eins og ég hefði aldrei fyrr h"1
nokkurn skapaðan hlut. Ég reyndi af oí ^
sálarkröftum að skynja það, sem ég sa-
held, að mér hafi aldrei verið meira 1
að vinna vel, heldur en þegar ég gerði hrel
í þessum litla, gamla eldiviðarskúr. .g
Að lokum fannst mér, að allt vaeri kon1^
í gott horf. Ég leit upp eftir skáhöllu l°^in^
sperrurnar voru ekki aðeins lausar
köngulóavefi heldur líka við ryk. GólfÚ
tárhreint, þar lá ekki svo mikið sem n
spónn eða glerbrot. Meðfram veggiu^^
stóðu staflar af eldiviði. Og glugginn' gn
hafði fægt þennan glugga fimm sinnurU'
hve Ijómaði af honum. Hvernig steik]an
sólskinið flóði inn um hann. Eldiviðars u^
inn var orðinn að herbergi. I mínum aUg ^
líktist hann fallegri stofu. Ég var stoltur ^
honum. Ég hafði aldrei fyrr verið stoltur
nokkru, sem ég hafði framkvæmt. -gg
Ég gekk að nýju inn til frú Ruffnerj^,
var heljar rumur, helmingi stærri en
en hendur mínar skulfu og varirnar titr .
Mér fannst ég vera sjúkur. Hafði ég f ^
þetta almennilega í þetta skipti?
nokkru sinni lært að gera nokkuð alme
lega? jjún
Ég gaf andliti hennar gaum, meðan ^
virti fyrir sér skúrinn. Hún renndi augun^j
gaumgæfilega allt í kringum sig. f*a 'fr,
hún sér að mér, horfði beint í augu
kinkaði kolli og sagði: „Nú er hreint^ e
Enginn hefði getað gert þetta betur. uJjJ
Hún hafði lokið upp fyrir mér dyrUU^u
að algjörlega nýjum heimi — heimi ^ ^
menntuðu manna. Þennan dag hyrJa
nýtt líf.
54 — HEIMILISBLAÐIÐ