Heimilisblaðið - 01.03.1958, Síða 17

bris slóst í fylgd með honum. Hann sagði:
etta sómafólk drap Sam Helfinger í Sen-
nel hérna um daginn.“
’>Hafa þeir játað?“
nTsepast! En þeir voru með búpening hans,
a & ekkert staðfestingarskjal fyrir kaupun-
Utll> og Sam er dauður. Það gefur auga leið.“
^hris kinkaði kolli. „Það lítur út fyrir það.
Ve margir eru þeir?“
^Unkle hikaði eitt andartak. ,,Þrír.“ Hann
^eri sér við í hnakknum og horfði þung-
á Chris. „Aftaka án dóms og laga
^dur ávallt uppnámi, og þvi meiru sem
rri eru viðstaddir.“ Rödd hans var al-
®erlega róleg. ,,Þess vegna vil ég að þú sért
^eð. Þú getur séð að allt verður framkvæmt
. rimilegan hátt. „Glettnisglampa brá fyrir
1 augum hans.
^bris strauk sér um hökuna. „Ætlarðu
? ki með þá til Sentinel og láta þá mæta
fyrir dómi?“
>iÞað borgar sig ekki. Við reyndum það
j e° tvo náunga í fyrra og þeir voru algjör-
e8a sýknaðir. Borgarbúar hafa ekki sömu
.. aPgerð og við — þeir hafa ekki orðið fyrir
Xj°Pinu.“
r, "-^eir verða hengdir fyrir að drepa Sam
Helfinger."
nEf vi3 gætum sannað það. En enginn
tá gera það.“ Hann hristi stórt höfuð
. 1 nVið munum sjálfir annast þetta og þá
við að það verður gert.“
^ 6m fóru niður hæðardrag og komu nú
a-wnee-sléttuna. Búgarður stóð á miðju
^ u svæði í skóginum, og er þeir komu að
U^nUm, var Ed Fuller í dyrunum, rengluleg-
P^aður dökkhærður og svarteygður. —
: Ullkle sveiflaði sér af hestbaki og lét taum-
^etta til að tjóðra hestinn. „Er nokkuð
ki
»0.
nei. Þau hafa ekki farið út.“ Fuller
^lPkaði kæruleysislega kolli til Chris. „Ertu
0rninn til að sjá sjónleikinn?“
k 4Urrs lét augabrúnirnar síga. „Kallar þú
bví nafni?“
Pller muldraði eitthvað í barminn. Hann
emn þeirra manna, sem aldrei brosa eða
hin minnstu svipbrigði.
; e8ar Chris steig af baki kom Stumpy
gaf 3 bersvæðið °£ hélt á vatnsfötu. Dunkle
konum merki með fingrinum og setti
UrtlPy þá fötuna niður fyrir framan hann.
Stumpy var stuttur, hjólbeinóttur fáráð-
lingur með freknótt, rautt andlit, sem aldrei
virtist hafa komizt i snertingu við vatn.
Hann flissaði snöggvast framan í Chris, og
Dunkle lyfti upp ausunni, drakk ákaft og
fleygði henni aftur í fötuna.
„Ekkert jafnast á við vatn, þegar maður
er þyrstur.“ Dunkle þurrkaði varirnar á
erminni sinni.
Stumpy leit á gálgann, sem stóð þar
skammt frá, en horfði fljótt undan. „Whisky
er betra við sum störf.“
„Allt og sumt sem þú þarfnast, er dálítill
sandur,“ sagði Dunkle hranalega.
Það hreyfðist ekki hár á höfði á þessu
bersvæði, sem var umlukt dásamlegum furu-
trjám, og heitir sólargeislarnir féllu lóðrétt
til jarðar. Chris batt hestinn sinn við hré í
skugga þess og gekk aftur til félaga sinna.
„Hvar er búpeningurinn?“
Ed Fuller starði á hann með svörtu aug-
unum sínum. „Þarna út frá í lautinni. Þarftu
að sjá allt?“
„Hvers vegna ekki?“ Það var skarpur
tónn í rödd Chris.
Og þá greip Dunkle fram í. „Farðu með
hann þangað, Stumpy. Ég vil að hann sjái
dýrin.“
Þeir gengu niður litla brekku og Stumpy
benti upp. „Nóg er af beinum greinum
hérna.“ Röddin skalf. Það var auðheyrt að
hengingin, sem fram átti að fara, lá eins og
þung mara á huga litla fábjánans.
Búpeningur stóð í hnappi í laut, þar
sem lækur rann í gegn. Þetta voru aðal-
lega kýr, sem voru merktar á mismunandi
hátt. Til viðbótar hafði hver þeirra ný-
lega verið merkt með S-i. Meðal þeirra voru
eitthvað tíu stykki, sem tilheyrðu Dunkle,
og einu dýrin, er ekki báru S-merkið.
Er þeir héldu burt aftur sagði Chris: „Ég
geri ráð fyrir að flestar þeirra hafi tilheyrt
útigangshjörð, nema þær, sem Dunkle á.“
„Sniðugt getur þetta ekki kallazt.“ —
Stumpy hristi höfuðið. „Þau hefðu getað
sloppið, ef þau hefðu ekki hrifsað til sín af
hans búpening. Hin merkin eru ekki frá
þessum slóðum.“
Dunkle snerist á hæl er þeir komu aftur
á bersvæðið. „Ánægður?“
Chris kinkaði kolli. „Lítur út fyrir að
HEIMILISBLAÐIÐ — 61