Heimilisblaðið - 01.03.1958, Blaðsíða 31

^ún von, eða var hún alveg niðurbrotin af
úfvaentingu ?
Vangaveltur hans voru skyndilega stöðv-
aÚar, hann fékk þungt högg á hnakkann,
^ssti meðvitundina og féll um koll.
XV. KAFLI.
Herbergið var á fyrstu hæð með stórum
® ugga, sem sneri út í garðinn. Katrín sá
Sfaen trén fyrir utan gluggann, hún hefði
^ a getað séð grænan grasvöll með gos-
,1'unni, sem sendi frá sér fíngerðan geisla-
a^a, hún hefði getað séð fiðrildin flögra um
. ^blómabeðin, sem fengu á sig bláa slikju
solskininu. Allt þetta var einkennandi fyrir
j.yi-rlátan og friðsaman sumardag í hljóð-
datu og rólegu villuhverfi, þar sem hvers-
aagslífið gekk sinn vana gang, og fólk var
°unum kafið innan veggja heimilisins.
Hún hefði getað séð allt þetta, og fundizt
t leggjast á eitt við að skopast að örlög-
11111 hennar.
■^11 hún sá aðeins lítið eða ekkert. Ef til
vill
sá hún glampann af grænu laufinu fyrir
Utai1 gluggann, en hann náði tæplega til með-
undar hennar, og það var þá aðeins
. aillpi, því að hún var ekki fyrr komin inn
oerbergið en tveimur voldugum hlerum
, 1 skotið fyrir gluggann að innanverðu og
hið aftur með breiðri, flatri járnstöng,
111 var svo aftur kyrfilega læst með traust-
111 hengilás öðrum megin, svo að dagsljósið
g sólskinið kæmist ekki inn.
^■afrnagnsljós var kveikt í loftinu og lýsti
sj Ur á breitt, uppbúið rúm, fomfálegt,
att mahoníborð, sem stóð fyrir framan
i^^ldags legubekk og tvo armstóla. Á gólf-
var þykkt og mjúkt gólfteppi í rauðum
ip K-^Um silkigluggatjöld voru dreg-
Pett fyrir Dg huldu þessa hræðilegu hlera
^ glugganum.
j atrín stóð kyrr á miðju gólfinu, algjör-
jj. a ^íálparvana, eins og hún vissi ekki hvað
vUl1 ®tti af sér að gera og hefði misst síðasta
tarrieistann. Klunnalega vaxin kona með
i^r laglegt en harðneskjulegt andlit gekk
jn^,1 herbergið á eftir henni og lokaði hurð-
j.j l' hlún tók umsvifalaust undir hönd Kat-
j, . f °S setti hana í einn stólinn og tók
1 Paast teppið af rúminu.
I þeim svifum var barið að dyrum og
þessi kraftalega kona gekk fram hægum
skrefum og lauk upp.
Shamer gekk inn.
,,Er það ætlunin, að þessir hlerar eigi allt-
af að vera fyrir?“ spurði hún.
„Hvernig gengur?“ spurði Shamer án þess
að svara spurningu hennar.
„Hún er ennþá undir áhrifum sprautunn-
ar,“ svaraði konan. „Á hún að fá fleiri?“
Hann sneri sér hvatlega að henni. „Þú
ert alltaf síspyrjandi, Mabel. Þú átt ekki að
hugsa um annað en það, sem þér er skipað
að gera. Ég sé um hitt.“
Þau töluðu eins og Katrín væri alls ekki
viðstödd.
HEIMILISBLAÐIÐ — 75