Heimilisblaðið - 01.05.1958, Blaðsíða 20
HÆTTULEGUR LEIKUR
Frænka Nitu, ungfrú Marlow, bar mikla
umhyggju fyrir henni á öllum sviðum. Unga
stúlkan hafði að venju setið hljóð undir
fyrirlestri hennar. En þegar ungfrú Marlow
gerði loks hlé á ræðu sinni til þess að ná and-
anum, horfði hún spurnaraugum á bróður-
dóttur sína og sagði:
— Hvað segirðp um þetta, Nita?
— Hvað viltu svo sem að ég segi? svaraði
Nita. — Ég hef heyrt álit þitt á Bryce, og
þú hefur sagt mér meiningu þína um William
Dale.
— Þú ert svo skynsöm, að þér er ljóst,
hvers vegna ég hef gert þetta, sagði frænk-
an. — Ég er nú einu sinni þannig gerð, að
ég verð að tala hreint út um það, sem liggur
mér á hjarta. Þeir eru báðir vitlausir í þér,
og ef þú ert skynsöm, þá velurðu Bryce.
William er laglegur og röskur. Mér kæmi
ekki til hugar að tala niðrandi um frænda
þinn. En hann er ekki maður fyrir þig. Bryce
er aftur á móti glæsilegur og fjölhæfur mað-
ur. Þú átt að taka honum, ef þú ætlar þér á
annað borð að giftast öðrum hvorum þeirra.
— Þú hefur ekki hingað til verið svo hrif-
in af Bryce, sagði Nita. — Ef ég man rétt,
kallaðir þú hann heimskan oflátung!
— Þvaður, maður segir svo margt, svar-
aði ungfrú Marlow. — Ég met hann mjög
Smásaga eftir ROBERT STENG
mikils eftir þau kynni, sem ég hef haft af
honum. Hann er elskulegur og kurteis mað-
ur. Ég hygg, að þú getir ekki valið þér betri
mann. Hreint út sagt, Nita mín, þá óska ég
þess, að þú takir honum.
— Þú hefur verið mér ákaflega góð,
frænka, sagði Nita. — Þú hefur alið mig upp
og annazt mig. Auðvitað mun ég ávallt vera
se
7
þér þakklát. En heldurðu ekki, að þa^ y
heppilegast, að ég velji sjálf mannsefni n11
— Þegar ég var ung, tóku ungar stu*
óskir ættingja sinna til greina, sagði unfí
Marlow dálítið örg í skapi og leit á frsen
sína. — Annars voru þær gerðar arflaU®^
Ég ætla bara að segja þér það, að ef? 1
ekki einn eyri af peningum mínum í hen.,
urnar á William. Hann hefur ekki hunds ^
á verðgildi peninga. Hann er vís til a^ ® ■
allar eigur mínar, svo að þið standið UP
allslaus. Bryce er aftUr á móti hygginn Tlal
málamaður.
— Þú sagðir einhvern tíma, að fyrU’
■tsek1
unn>’
ið,
hans væru ekki rekin á traustum gr
skaut Nita inn í. — Þú bættir því líka vl^j
að þú kærðir þig ekki um ilmvatnsangan
okurkarl í þínum húsum.
— O, ég hef verið í slæmu skapi Þant
daginn, mælti ungfrú Marlow. — í*u ve
nú, hvernig ég er! William er viðkunnan
ur maður, en ef þú velur hann, mun ég e
ánafna þér einn eyri af peningum nnn ^
Ég ætla ekki að láta hann sóa þeino-
veiztu það, stúlka mín.
— Mér geðjast vel að Bryce, sagði
— Og ég hef ekkert út á William að se \
En ef ég gifti mig einhvern tíma, þá £el1 .
það ekki vegna peninganna. Ég er þér Pa ^
lát, frænka, og vil ógjarna særa þig, en
skalt ekki nota auðæfi þín sem beitu.
Hún reis á fætur og stóð með eldrau^
kinnar fyrir framan frænku sína. Hun
grannvaxin, en glampinn í gráu augun
gaf til kynna, að hún héfði til að bera traUfr^
skapgerð, eins og frænka hennar. En un® .
Marlow var hörð í horn að taka, og Þa
ekki gott að segja, hvað hefði gerzt, ef gran.g
ur, svarthærður maður hefði ekki kon
gangandi yfir grasflötina.
— Góðan daginn, Bryce, sagði un^ur
Marlow. — Gjörið þér svo vel og fá1^ y
sæti og drekkið með okkur tesopa.
108 — HEIMILISBLAÐIÐ