Heimilisblaðið - 01.05.1958, Blaðsíða 34

‘— þér komið ekki upp í bílinn til mín
ek ég hægt á eftir yður.
— Yður er það velkomið, ef þér hafið
ánægju af því, svaraði Nita. — Ég hef ekki
einkarétt á þjóðveginum.
Hún gekk hægt áfram, en Bryce ók á eft-
ir henni. Við hús Evans dómara stóðu nokkr-
ar stúlkur og fægðu gluggarúðurnar. Þær
horfðu forvitnislega á ferðalag skötuhjú-
anna. Frú Mellerton Bryan var að ganga út,
um hliðið á garði sínum. Hún nam staðar
og virti Nitu og fylgdarmann hennar fyrir
sér með nærsýnum, tortryggnum augum.
Þau nálguðust hús frú Harringtons. Hún
hafði frá augu eins og fálki og var mesta
blaðurskjóðan í bænum. Ef hún kæmi auga
á þau mundi hana ekki skorta umræðuefni
fyrst um sinn. Nita nam staðar og sneri
sér við.
— Agætt, sagði hún. — Lofið mér að
setjast inn í bílinn.
Bryce opnaði sigri hrósandi bílhurðina.
En óvíst er, að honum hefði fundizt sigur
sinn mikill, ef hann hefði séð framan í Nitu.
Henni var óneitanlega gramt í geði, en reyndi
samt að láta ekki á neinu bera.
LEWIS STRAUSS
er formaður amerískrar nefndar, sem vinnur að því
að kjarnorka verði hagnýtt i þjónustu friðarins.
— Dásamlegt veður, Bryce, sagði hún
kumpánlegum tón.
Þau voru komin framhjá húsinu. Bryce
hafði ekið inn á mjóan hliðarveg. Þar va
engin umferð.
— Nita, sagði hann og stoppaði bílinn-
Nú verð ég að fá ákveðið svar. Þér eiu
stúlka að mínu skapi ...
— Er ég það? sagði Nita í spurnaft°®
— En ef þér hafið ekkert á móti því, V1
ég helzt að þér ækjuð áfram.
Til allrar óhamingju veitti Bryce ekki a
hygli kuldanum í rödd hennar. Hann hu°s
aði aðeins um orð frænkunnar: Konur e ^
fyrst og fremst sigurvegarann. Her v
tvennt að vinna: Yndislega, unga stúlku
auðæfi gamallar konu. Hann greip utan
mitti Nitu og kyssti hana. ?
— Eruð þér genginn af vitinu,
hrópaði Nita og stökk út úr bílnunn.
Bryce kom á eftir og náði henni.
— Þér eruð dásamleg, Nita, sagði han
og
mín.
faðmaði hana.
Þér skuluð ve
rða
Unga stúlkan barðist um á hæl og hna
til þess að forðast ástríðufulla kossa
hans'
Hvorugt þeirra tók eftir, að maður á m0*-0
hjóli kom brunandi til þeirra. r
— Hvað í ósköpunum gengur her
spurði William og stökk af baki. 0
— Aktu bara áfram, Dale, sagði Bryc^^
sneri sér bálvondur að honum. — Kernu
- AjctA1
kannske til þess að njósna um okkur.
bara áfram. Það hefur enginn gert b°ð e
þér.
ðist
— Jæja, sagði William. — Mér V11 ^
samt, að Nita sé ekki sérlega hrifin a ^
lagsskap þinum. Ef þú sleppir henni og ^
úr jakkanum skal cg veita þér ráðmn»
sem þú átt skilið. .
Bryce gaf sér ekki tíma til þess a° ^
úr jakkanum. Hann réðist á Dale og ieyn ^
að slá hann niður. En Dale tók hraustleía^
móti og sló andstæðing sihn til Jal •
Bryce stóð á fætur, en var ^eikull 1 . ^
I nokkrar mínútur börðust ungu menrn ^
í sólskininu. Svo lá Bryce bölvandi i s
inum hjá veginum. -
— En sú heppni að enginn skyld1 0 .g
sagði Dale. — Fólkið hefði sjálfsagt en^_
nægilegt umræðuefni næstu vikurnar- ^
aðu upp á hjólið fyrir aftan mig, Nita>
122 — HEIMILISBLAÐIÐ