Heimilisblaðið - 01.09.1958, Blaðsíða 3

MlCHAEL SCUFLY: ytf- ? '
tJtvarpspresturinn í Andesfjöllum
íbúarnir drukku í stað þess að starfa
og heimili þeirra voru í megnustu niðurníðslu —
en kornungur maður breytti öllu.
Fyrir aðeins fáum árum var Sutatenza
ekki svo mjög frábrugðið öðrum smáþorp-
sem leynast í giljum Andesfjallanna í
Vesturhluta Colombíu. Bændurnir í nágrenni
Sutatenza virtust geta haft nægilega mögu-
^eika til að lifa góðu lífi. Þeir voru sterkir
°g hraustir, af spænsk-indíánskum upp-
runa, og dalur þeirra var óvenju frjósamur.
■^u allsstaðar mætti manni sami andi deyfð-
ar og sljóleika. Þöglir og fálátir reikuðu þeir
Urn til daglegra anna, nákvæmlega eins og
i°rfeður þe irra höfðu alltaf gert. Húsin voru
°hrein og í niðurníðslu, og gamla kirkjan
í sorglegri vanhirðu.
I dag er þar allt með öðrum brag. Það
Svifa tónar í loftinu kringum Sutatenza,
°g þorpsbúar eru gripnir stolti, von og fram-
takssemi. Húsin eru hvítkölkuð, kirkjan er
^águð yzt sem innst og hátt yfir þyrpingu
a^ nýjum byggingum gnæfir tilkomumikil
Utvarpsstöng. Dagskrárnar, sem eru sendar
ut á öldum ljósvakans, eru vandlega kann-
aðar af sérfræðingum frá Sameinuðu þjóð-
Ulrum, sem vilja reyna að koma á svipuð-
um útsendingum annars staðar í heimin-
Um. Vegna skarpskygni eins einasta manns
hefur útvarpið þar hafið áhrifaríka tilraun,
sem gefur fyrirheit um innihaldsríkari til-
veru milljóna manna, sem lifa afskekktu
lífi í óteljandi öðrum einangruðum þjóðfé-
lögum víðs vegar í heiminum.
Þessi maður, Jóakim Salcedo, kom til
Sutatenza fyrir sjö árum sem kornungur
prestur. Hann var nývígður og þetta var
hans fyrsta brauð. Hann var sjálfur fædd-
ur í þessum fjöllum, svo að hann þekkti
sljóleika íbúanna, en hann var ekki bara
einkennandi fyrir Sutatenza, heldur öllu
frekar þjóðarvandamál, —- því að suður-
ameríska ríkið Colombía er sannkallað völ-
undarhús af slíkum einangruðum fjallagilj-
um. Öldum saman hefur þetta fólk lifað
þessari fábreyttu tilveru, langt frá sam-
gönguæðum og skólum, og oft á tíðum án
þess að hafa hið minnsta samband við um-
heiminn. Flestir þeirra kunnu hvorki að
lesa né skrifa. Tilveran drattaðist einhvern
veginn áfram, og smám saman nálgaðist al-
gjör stöðnun.
Séra Salcedo íhugaði án afláts, hvernig
hann gæti rifið íbúana upp úr þessum dvala,
og dag nokkurn datt honum í hug, hvort
hann gæti ekki notfærzt við sín gömlu á-
hugaefni. Frá því að hann var drengur hafði
hann haft áhuga fyrir útvarpi. Hann átti
lítið senditæki, sem hann hafði sjálfur smíð-