Heimilisblaðið - 01.09.1958, Blaðsíða 12

með undrunarsvip. „Prestar hafa engin af-
skipti af draumum barna og ekki heldur af
draumum fullorðinna. Fólk dreymir það
sem verkast vill.“
„Hlustaðu bara á áframhaldið," hrópaði
Peppone. „Meðan flugvélin, sem send var
af þessari platínutófu, sem á að heita sendi-
herra hér, var á leiðinni yfir Atlanzhafið,
dreymdi veika barnið draum. Og hvað skyldi
það hafa dreymt? Það dreymdi Maríu mey!
María mey bar það með sér í draumnum til
himnaríkis og kynnti það fyrir Jesú Kristi,
sem sagði, að svo væri Bandaríkjunum og
Klöru Booth Luce fyrir að þakka, að allt
mundi fara vel að lokum.“
„Hvað átti barnið að dreyma, herra borg-
arstjóri?" sagði Don Camillo og baðaði út
höndunum, eins og nú gengi alveg fram af
honum. „Lenin hefði kannske átt að bera
það með sér til Kreml og Stalín að útskýra
fyrir því fimm ára áætlunina."
Einhver í hópnum hló, og Peppone varð
öskuvondur.
„Við skulum ekki fara að blanda pólitik
inn í þetta,“ hrópaði hann. „Við mundum
aldrei bera það upp á börn, að þau dreymi
svona lagaða drauma. I fyrsta lagi af því,
að við notfærum okkur ekki börn í áróð-
ursskyni, og í öðru lagi af því, að við þurf-
um ekki að leita á náðir ævintýra . . .“
,,.... og í þriðja lagi vegna þess, að
enginn mundi trúa þeim ævintýrum, sem
þið kæmuð með,“ sagði Don Camillo og
lauk með því upptalningu Peppones.
„Og hver heldurðu að trúi ykkar ævin-
týrum, ef ég mætti spyrja?“
„Það er til fólk, og meira að segja all-
margt fólk, sem ekki aðeins trúir á himna-
ríki, heldur er einnig fúst til að hegða sér
þannig, að það komist þangað. Það er fólk,
sem lifir góðu og prúðmannlegu lífi og
treystir á guðlega forsjá."
„Guðlega forsjá, já, einmitt það. Af því
að meðalið kom frá Bandaríkjunum! Ef það
hefði komið frá Rússlandi, þá hefði þessi
virðulegi prestur okkar sagt það vera véla-
brögð djöfulsins!"
„Nei, herra borgarstjóri. Hinn virðulegi
prestur, eins og þú kallar hann, notar þá
skynsemi, sem Guð hefur gefið honum.
Hann mundi aldrei láta aðra eins heimsku
eins og það út úr sér, því að hann veit, að
guðleg forsjá gerir hvorki greinarmun a
þjóðum né flokkum.“
„Amen,“ tautaði Smilzo.
„En hvað sem því líður,“ hélt Don Cam
illo áfram, „þá kom guðleg forsjá í þef^a
sinn úr vestri en ekki austri.“
„Og hvers vegna eigum við að hropa
húrra fyrir Ameríku og niður með Russ
land!“ hrópaði Peppone.
„Við getum hrópað húrra fyrir Ameríku,
ef þú endilega vilt. En hvers vegna skyl
um við hrópa: Niður með Rússland? Rúgs
land gerði ekkert illt af sér í þessu máli,
Rússland kom ekki í veg fyrir að barninu
batnaði. Ég á mjög auðvelt með að álykta
með ró og stillingu, herra borgarstjóri, °8
ég er alls ekkert hræddur við að segja, a
þetta sé eitt þeirra tilfella — ef til V1
eina tilfellið — þar sem Rússland vann
engum hið minnsta tjón. En, herra borgar
stjóri, ættum við ekki, í staðinn fyrir a
hrópa húrra fyrir Ameríku, að hrópa huira
fyrir guðlegri forsjá, fyrst það var hún>
sem læknaði barnið?“
Peppone var eins rauður í andliti
októberbyltingin.
„Hvers vegna kom þá guðleg forsjá ekk1
í veg fyrir að barnið veiktist?" spurði hann'
„Guðleg forsjá átti enga sök á veikindura
þess,“ útskýrði Don Camillo. ,,Sjúkdómal
eiga rót sína að rekja til náttúrunnar, u
náttúran stjórnast, sem betur fer, af mj°^
svo óhagganlegum lögmálum. Ef við g00
um þess ekki, að fara eftir þeim, leiðxr P
óhjákvæmilega til vandræða. Þar sem P
veizt góð skil á vélum, herra borgarstj°r|’
þá veizt þú, að vél gengur því aðeins V^J
að allir hlutar hennar séu í góðu lag1-
sé blöndungurinn í ólagi, hvort heldurðu P ^
að guðleg forsjá eigi sök á því eða skítur
inn, sem hefur komizt inn í hann? A >
sem efninu viðkemur, lýtur forsjá náttur^
unnar. Það eru líka til sjúkdómar í -^nsS.
landi, þótt Lenín hafi skapað það en e
Guð‘‘ - 0g
Peppone hafði sefast smám saman, _
þegar Don Camillo hafði lokið ræðustúf sl1^
um, sneri hann sér að Smilzo og sagði bl0S
andi og talaði mjög hægt og skýrt:
„Smilzo, fyrst talið hefur nú borizt a^
blöndungnum, þá vildir þú kannske spy
prestinn, hvort vélamaðurinn se
fulltrlU
188 — HEIMILISBLAÐIÐ