Heimilisblaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 3

XLVII. árg.
Reykjavík, nóv.-des. 1958
11.-13. tbl.
sjáið þarna á veggnum." Þar héngu ísaumuð
ritningarorð, en glerið var brotið og um-
gerðin löskuð.
,,Já, Stína missti þetta á gólfið, þegar hún
var að þurrka brott rykið. Hún bauðst .til
að kaupa nýja umgerð, en ég hafnaði því,
• •
Lofa þú Drottin, sála mín,
og allt, sem í mér er, hans heilaga nafn.
Lofa þú Drottin, sála mín,
og gleym eigi neinum velgjörðum hans.
(103. sálmur Davíðs).
Það var á jólaföstunni. Presturinn — það
kalla hann séra Áma — var kominn til
^Jdraðrar ekkju með altarissakramentið.
.ún var orðin fóthrum og gat því ekki sótt
^irkju né aðrar kristilegar samkomur eins
hún var áður vön. Kvöldmáltíðina vildi
, samt ekki missa og hafði því gjört prest-
orð að koma. Henni hafði aldrei kom-
til hugar sú ókristilega hjátrú, ,,að bezt
J^Undi að bíða með þess háttar", unz dauð-
ltlh stæði við rúmgaflinn.
Það var hvítur dúkur á borðinu hennar
þar stóð blómaglas og 2 ljósastjakar. Árni
dafði orð á því, hvað stofan væri vistleg. Þá
^aslti konan: „Hún Stína, sem vinnur hálf-
an daginn hjá hjónunum hérna uppi á loft-
lnU, hefur boðizt til að hjálpa mér, og kveðst
®kki vilja aðra borgun en að ég biðji með
nehni fyrir bræðrum hennar, — þeir munu
Vera óreglumenn. Stína er bezta stúlka, en
er samt stundum dálítið ógætin, eins og þér
hálfgröm. Ég saumaði sjálf þessi orð fyrir
löngu, og þau hafa verið mér oft til bless-
unar.“
t
Isaumsorðin voru á þessa leið:
„Lofa þú Drottin, sála mín, og gleym
eigi ...“ (sjá 103. sálm Davíðs).
„Af hverju hættuð þér þarna í miðri setn-
ingu? Það er svo óvanalegt," sagði séra Árni.
„Það var fyrst og fremst af því,“ svaraði
hún, „að ég átti oft erfitt með á þeim árum
að tala um trúmál að fyrra bragði við gesti
mína, þótt mig langaði til þess. En ég bjóst
við að þeir myndu spyrja, hvað það væri
sem ekki mætti gleymast, og þá gæti ég
lesið þeim sálminn, — og lært hann smám
saman sjálf um leið fyrirhafnarlaust, sem
aftur yrði sjálfri mér til blessunar, ef ég
skyldi einhvem tíma verða sjóndöpur — og
hvorttveggja hefur reynslan sannað. Hitt
datt mér ekki í hug að brotið gler og löskuð
umgerð um þessi orð, yrðu mér nokkurn
tíma á við góða jólahugvekju."
Séra Árni bað hana að segja sér nánar um
það, og þá hélt hún áfram:
„Já, sjáið þér til, séra Árni. Blöðin og
útvarpið flytja manni svo margar raunaleg-
HEIMILISBLAÐIÐ — 215