Heimilisblaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 9

Skrúðurinn
sannsögulegu gildi þeirra, átti hann samt
^ikinn þátt í því að gera hellisbúann eftir-
^hnnilegan í heimi þjóðsagnanna með því
að yrkja um hann allra manna bezt, sem við
tað hafa fengizt. Var það langt kvæði, sem
hvergi hefur verið prentað, svo að ég viti til,
°S munu fáir kannast við það nú á tímum
°g enn færri kunna.
Fer kvæði þetta hér á eftir. Heiti þess er:
Fyrir Skrúðsbónda-minni
Mjög er reisugt í Skrúð,
þar sig bergrisans búð
inn í brimþveginn hamarinn klýfur.
Hvolfið, berginu mœnt,
þakið guldeplað, grænt,
sést í grisjaðri bjargfugladrífu.
Hann er hrímþurs að ætt,
hann fær hráætið snætt,
hann er hundvís og fullur af galdri.
Sér frá Hólmum á fjöl
— þá rauk fjörður sem mjöl —
seiddi hann fljóðið í norðanátt kaldri.
Ekki dugði það,
að hún daglega kvað
hinar dýrlegu Maríurímur.
Þetta fékk hana ei fest,
er á seiðhjallinn sezt
sá hinn sviplegi töfranna grímur.
Ekki verndaði fljóð,
þó að væri hún jóð
þess hins vígða, sem hökli sig klæddi,
er um hápáskadag
undan heilögum brag
hún úr hlaðinu vitstola æddi.
Þar er hafsúla og már,
þar er haftyrðill smár,
þar eru hrafnar og lundar og skarfar,
þar er æður og örn,
þar sín ótal mörg börn
elur svartfugl og skeglurnar þarfar.
Henni ferðin gekk vel,
henni freyðandi um stél,
henni flugþveitti bláaldan þunga
beint á hellisins vik
— þó að býsn væri rík —
fjölin bugar með prestsdóttur unga.
Meir en steinsnarið hátt
móti hafausturs átt
stendur húmtjaldað eldjötnasmíði.
Nærri teigslengdir tvær
inn í náttmyrkrið nær,
sem ei nema kann sólgeislinn fríði.
Undir berginu blá
stóð þar biðillinn þá,
þursi, blásvartur, sköllóttur, loðinn.
Hann þar skaut henni inn
undir skinnbjálfann sinn
allan skorpinn og begldan og snoðinn.
Sú stóð hátimbruð höll
síðan fyrst risu fjöll,
þar er fámennt og tröllalegt inni.
Gamall bóndi þar býr,
— sá um bakið ei rýr —
meður brúðinni margtrylltu sinni.
,,Þú skalt ganga með mér,“
sá hinn tröllslegi tér
og með töfraða brúðina gengur
inn í afhelli þann,
sem nú enginn sér mann
eða um getur forvitnazt lengur.
HEIMILISBLAÐIÐ — 221