Heimilisblaðið - 01.01.1961, Blaðsíða 20

gleði. Og hún leyfði tárunum að fá óhindr-
aða útrás.
horfinn — og við hliðina á henni sat
Bardet.
Hönd var lögð á öxl hennar. Það var
markgreifinn.
„Hvað — eruð þér að gráta, barnið gott?
— Ég hélt þó, að þér væruð orðin ham-
ingjusöm núna?“
„Já, kæri herra,“ stamaði hún. „Ég er
líka hamingjusöm. Haldið ekki, að ég sé
yður vanþakklát. — En hjarta mitt verð-
ur — þar!“ Hún benti yfir að Frakklands-
strönd, og án þess að líta aftur til baka,
hraðaði hún sér niður í farþegarúmið.
Markgreifinn fór á eftir henni og sagði
í hughreistingar-rómi:
„Kæra Denise, — segið mér hvað þjak-
ar yður. Kannske get ég hjálpað yður.“
„Nei — mér getur enginn hjálpað,“
stundi hún, og í stuttu máli, en með löng-
um þögnum, sagði hún honum hug sinn
allan varðandi Bardet — hversu hann hefði
brugðizt bæði ást hennar og trausti. Á
meðan hún sagði honum allt þetta, leit
hún út yfir hafið, og hún lauk tali sínu
með því að segja:
„En hvers vegna? Hvers vegna? Ég skil
það ekki...'“ Svo þagði hún við, en spurði
því næst: „Hvernig stóð annars á því, að
þér frelsuðuð mig?“ Hún sneri sér að mark-
greifanum, sem hafði hlustað á hana án
þess að segja orð. En — markgreifinn var
„Denise — ástin mín!“ hvíslaði hann.
Hún þokaði sér fjær og setti henduma
í varnarafstöðu. ?(í
„Hvað er þetta? Hvar er markgreif m11 •
„Ég er markgreifinn. — En með P
að búast tötrum garðyrkjumannsins to
mér að halda lífi — sömuleiðis bial
yður. Kannske skiljið þér núna framkotf^
mína, — en í gærkvöldi beið ég yðal
þess að segja yður, að við myndum Se
flúið um nóttina, en einn af hermönnu^
um komst á snoðir um innganginn að tu
herberginu og kallaði svo á lagsmenn snn^
Hugur minn varð lamaður af hræðslu,
einkum þegar þér sem sagt lögðuzt un
fallöxina með því að segja, hver þér v,„g
uð. I örvinglan minni greip ég til þesS 1 . _
að segja, að þér mynduð vita, hvar mal
greifinn fæli sig, — svo ég gæti kom
yður burt úr drykkjuveizlunni. Og Pe
tókst, framar öllum vonum. Löng^
Gustaves í vínið varð yfirsterkari Öðia
og mér tókst að lauma í það svefn 5
Og núna, Denise ...?“ Hann leit spyrlal
í augu henni.
Undrandi og hrærð hyíslaði hún:
„Og ég sem hélt, að ...“
„Að hvað, Denise ... ?“ .
„Að aðeins ég, en ekki þú, værl
fangin...-“
< Nýlega var haldin sýning i
Lundúmim á fleiri ])úsundum
af stofufuglum. Myndin sýn-
ir hvernig páfagaukarnir tóku
á móti brezku kvikmyndaleik-
konunni Anne Heywood, er
hún kom á sýninguna.
Fram að ]>essu hafa menn lát-
ið sér nægja að eiga hund
eða kött sem húsdýr, en þessi
stúlka hefur nú brugðið af
gömlum vana. Myndin er frá
Þýzkalandi. >
20