Heimilisblaðið - 01.01.1961, Blaðsíða 25

frúr, en ekki borið neinn árangur. Bragða-
refurinn á marga felustaði og svo verst
uunn líka með vopnum. Herinn í Lukka
hefur sína sögu af því að segja. Áttatíu
manna lið undir stjórn Rinaldinis rak her
j*rJ’ú hundruð manna á flótta yfir holt og
u^ðir. Sjötíu voru skildir eftir rauðir á
rigvellinum, og úr þeirri átt hefur aldrei
síðan verið reynt að ráðast gegn ræningj-
^Uum.“ Rinaldo gat með naumindum kom-
lzt hjá að láta bera á stærilæti sínu, með-
an á þessari frásögn stóð.
»Það er hræðilegt, hvað slíkur flækingur
®etur komizt langt,“ sögðu greifafrúrnar.
»Ó, já,“ sagði Rinaldo, „hann er sagð-
r mjög fífldjarfur, og stundum fremur
úann sprenghlægileg brögð aleinn.“
»Mig mundi langa til að sjá eitthvert
slíkt,“ sögðu frúrnar. „Það gæti honum
areiðanlega ekki tekizt hjá okkur ...“
»Gætið ykkur! Þið standið hér alveg
uSglausar, við hlið ykkar stendur stall-
vörðurinn, og allt ykkar lið hefur safnazt
saman umhverfis tjaldið. Með vinstri
úendi miðar Rinaldo skammbyssu á ykkur,
^116^ þeirri hægri miðar hann annarri á
stallvörðinn, á meðan fylgdarmaður hans
miðar á þá, sem standa umhverfis. Svo seg-
lr hann: Ég bið ykkur að láta af hendi
hringa ykkar, úr og eitt hundrað sekínur.
er Rinaldini...“
Líkinguna, sem hánn sagði, framkvæmdi
ann fyrir augum þeirra. Markgreifa-
rúrnar æptu upp yfir sig. Stallvörðurinn
shjögraði aftur á bak.
,Herra fursti! Sleppum þessu spaugi.“
. „Þetta er ekkert spaug, heldur fullkom-
111 alvara, herra stallvörður.“
»Hvað þá?“ spurði stallvörðurinn.
»Verði Guðs vilji,“ sögðu konurnar
snöktandi.
, Hinaldo sagði: „Ykkur langaði til að sjá
ptt af hinum sprenghlægilegu brögðum
lnaldinis. Nú sjáið þið hann.“
»Eruð þér í raun og veru ... ?“
»Ég er Rinaldini. Ég hef uppfyllt ósk
hka,r, og nú uppfyllið þið mína ósk. 1
aðinn fáið þið þessi vegabréf. Ef þið sýn-
þau, þá munu menn mínir ekki skerða
6ltt hár á höfði ykkar alla leið til Flórens."
Hötrandi af hræðslu drógu markgreifa-

frúrnar baugana af fingrum sér og fengu
honum auk þess úr sín og pyngjur.
Um leið og hann hélt burt kallaði hann
til þeirra: „Hafið þið nú lært að þekkja
Rinaldini?“ Enginn dirfðist að veita hon-
um eftirför.
Nú féll nóttin á, og félagar Rinaldos
söfnuðust saman á hinum ákveðna stað.
Þeir höfðu ekki orðið varir við nokkurn
vagn.
Rinaldo varð stúrinn yfir því og lagðist
fyrir undir ösp einni að loknum fátækleg-
um kvöldverði. Hann vafði um sig yfir-
höfninni og sofnaði brátt.
Félagar hans kveiktu eld, sendu út varð-
menn og lögðust einnig til hvíldar, eftir
að Severo hafði sagt þeim frá grikknum
við greifafrúrnar.
Undir morgun voru þeir vaktir af nokkr-
um skothvellum og þutu upp til handa og
fóta. Þeir gripu til vopna og heyrðu um
leið hróp varðmannanna: „Við erum um-
kringdir.“
„Umkringdir?" hrópaði Rinaldo.
Varðmennirnir bentu á nálæga fjalla-
tinda og í dalnum og alls staðar glampaði
á vopnin.
„Foringi," sagði Severo. „Hvað getum
við nú gert?“
„Barizt.“
„Það getur hver sagt sér sjálfur. En
við, lítill flokkur manna, og...“
„Nú verðum við að draga saman eins
mikið af okkar mönnum og við getum.
Alsetto hefur búizt um ásamt þrjátíu
mönnum á fyrra aðsetursstað okkar, og
hér er tólf manna sveit. Blásið í herlúður-
inn og tvíhlaðið byssur ykkar.“
Dalirnir endurómuðu af lúðurhljómi,
og bergmálið skilaði kallinu aftur. Skyndi-
lega hljómaði lúðurhljómur rétt hjá, og
brátt sáu þeir Altaverde nálgast ásamt
fimm félögum.
„Félagar,“ hrópuðu þeir. „Við erum um-
kringdir. Herflokkar sækja að okkur. Tor-
etto og Rispero hafa þegar fallið þeim í
hendur.“
Nokkru síðar heyrðu þeir fjarlægan
herblástur, sem óðum nálgaðist, og loks
sáu þeir Alsetto með herflokk sinn. Nú var
liðsveitin orðin 49 menn samtals. Allir
ILISBLAÐIÐ
25