Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 4

við lögin, sem hann orti þá undir. Má þar
nefna „Ættarland þig elskum vér“, „Lýs þú
fáni á friðar vegi“, „Kristnir drengir, áfram
allir“ og „Drottinn, lít þinn drengjaskara“.
Séra Friðrik hafði mætur á þróttmiklum
drengjasöng. Valdi hann jafnan lög við hæfi
drengja og stýrði söng með miklu fjöri og
áhuga. Hann hafði um tíma drengjasöng-
sveit og kenndi henni mörg falleg lög, lét
þá meðal annars syngja á latínu. Hann
samdi mikinn fjölda af sögum, löngum og
stuttum, en þýddi sumar úr öðrum mál-
um.
Hann elskaði málefni Jesú Krists og
varði viti og kröftum í þjónustu þess. Hann
boðaði Krist. Hann var fastheldinn við
Biblíuna sem orð Guðs og snerist andvíg-
ur gegn hvers konar afneitun á kenningum
kirkju vorrar. Hann trúði því, að Jesús
Kristur sé Sonur Guðs, sannur Guð af
sönnum Guði, hafi tekið holdgan af Maríu
mey, liðið og dáið fyrir synduga menn, svo
að vér fengjum fyrirgefningu og eilíft líf,
risið upp frá dauðum á 3. degi, stigið upp
til himna, sitji við hægri hönd Föðurins
og komi þaðan aftur að dæma lifendur og
dauða. Hann trúði á þríeinan Guð: Föður,
Son og Heilagan anda. Þess vegna gat hann
ort:
„Vor GuS, sem þrennur ert og einn,
þú aljíjör dýrðar Ijómi hreinn,
er ljósið daga dregst oss frá,
lát dýrðarljós þitt hjörtun sjá.“
Hann prédikaði iðrun og trú og átti
sjálfur hvort tveggja. Kemur iðrun hans
t. d. fram í sálmi, sem hann orti ungur
stúdent, þar segir meðal annars:
Dimmt er í heimi, eydd er æskan friða,
ávaxtalaus, ég má það hryggur játa,
synd er hún ötuð, má ei bót þess bíða,
brot þín ég aðcins megna sárt að gráta.
Heyr mig, ó, Guð, er hrelldur krýp ég niður,
heyrðu þá stun, er þig um miskunn biður.
Hið sama kom síðar fram, t. d. í því að
honum var einkar kær sálmurinn ,>En» 1
trausti elsku þinnar“ eftir Pál Jónsson. Var
sá sálmur sunginn við útför séra Friðriks.
Trú hans á náð Guðs kemur t. d. vel fraIíl
í sálmi, er hann þýddi úr ensku:
„Ó, kom ei samt með alvalds ofurvald,
í ást og náð mér fær þitt lausnargjald-
Þú tára stillir, hjartans heita þrá,
sem hæli sekra, þannig vert mér hjá.
Sá sálmur var einnig sunginn við útföi
hans.
Prédikun hans var vekjandi. Hann vissn
að dauð trú frelsar engan. Hann ýtti V1
samvizkunni. En hann þekkti einnig þaU
smyrsl, sem græða sárin. Hann notaði oft
orð Páls postula í Rómverjabréfinu:
lættir af trú höfum vér því frið við U°
fyrir Drottinn vom Jesúm Krist, sem vér
höfum aðgang fyrir með trúnni til þessar
ar náðar, sem vér stöndum í, og vér hr°s
um oss af von um dýrð Guðs“. Hann k'lS
venjulega öll versin fimm (Rómv. 5,
Annar texti, sem honum var einkar k#1"’
var Rómv. 12, 1—2: „Svo áminni ég yðlU’
bræður, að þér vegna miskunnar G
bjóðið fram líkami yðar að lifandi,
agri, Guði þóknanlegri fóm, og er
skynsamleg guðsdýrkun af yðar
hendi-
segja.
Versið „Son Guðs ertu með sanni
Hegðið yður eigi eftir öld þessari, heldu
takið háttaskipti með endumýjungu llU^
arfarsins, svo að þér fáið að reyna hvei s
vilji Guðs, hið góða, fagra og fullkomna
Þegar hann prédikaði fyrir æskumönn°lU
út af þessum texta, hafði hann mikið a
^arð
eins konar trúarjátning K.F.U.M*
K.F.U.K., enda full nauðsyn að játa S11
dóm Jesú fyrir þessari vantrúuðu Öld*
Þessi orð séu því eins og kveðja s _
Friðriks til yðar, sem lesið þau, og tnin
yður á hjartansmál hans.
Magnús RunólfsS°
- • £) IP
48
HEIMILIsbLA