Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 24

RINALDO RINALDINI
FraLmlialdssaéa
„Þakka yður fyrir. Ég bið yður einnig
að taka við þessu vegaskírteini hjá mér,
þar sem þér þurfið mikið að ferðast. Mín-
ir menn munu alls staðar taka fullkomið
tillit til þess.“
„Ég tek einnig við þessari gjöf yðar. —
En í sannleika sagt hve liðsterkur eruð
þér, Rinaldini?"
„Ég? Ég er eins liðsterkur og aðrir.
Um 800 manna lið er undir stjórn minni
hér á Italíu. Tíu foringjar stjórna liðinu
á svæðinu frá Savoyen til Neapel, en ég
er yfirboðari þeirra.“
„Það hlýtur þá mikil ábyrgð að hvíla á
herðum yðar, Rinaldini!“
„Ég ber aðeins ábyrgð á fyrirskipun-
um mínum. — Ég óska yður alls góðs.“
Rinaldo hélt af stað. Hann lét undireins
spenna fyrir vagninn og fór af ásettu ráði
hvorki til Feneyja né Urbino, heldur aðra
leið til baka.
í þetta sinn kom hann ekki við hjá
Donato gamla. Þegar hann var búinn að
selja múldýrin, lét hann Sebastiano fara
á undan, faldi peningana aftur á hinum
fyrri stöðum og hélt í fylgd með Rósu til
Appennínaf j alla.
Þar rakst hann á tóman kofa, sem virtist
fyrir stuttu vera yfirgefinn eftir allný-
legum ritlingi að dæma, sem lá þar á borði,
þar sem meðal annars gaf að lesa: „Hver
sem þú annars ert, sem gerir þennan kofa
að bústað þínum á eftir mér, þá óska ég
þér, að þú yfirgefir hann jafn hamingju-
samur og ég.“
Rinaldo var varla búinn að lesa þessa
klausu, þegar honum datt í hug að vera
hér um sinn í einveru. Kofinn var fljótt
tekinn til íbúðar og Rósa tók matseldina
að sér, en þarna var miklu betur búið í
mat og drykk en hjá venjulegu einsetu-
fólki...
Þarna hafði hann haldið til í nokkra
daga, þegar hann á morgungöngu rakst a
mann, sem sat á hæð einni og var
teikna. Hann hélt þangað, heilsaði honun1
og spurði, hvað hann væri að teikna.
Ég er að draga upp mynd af þessaij
sveit,“ svaraði aðkomumaðurinn, „af P
að hún er orðin fræg á okkar dögum.
„Hví þá?“
„Vitið þér það ekki? Hérna var Þf ’
sem Rinaldini féll. Undir þessu tré hefu1
hann legið með klofið höfuð og gefið UPP
andann. Hermaður einn, sem tók þutt;
bardaganum, hefur lýst staðnum nákv®111
lega fyrir mér. Undireins og ég er bulU
að gera teikningu af staðnum, læt ég dragu
hana upp á gler, lita hana og sel han
síðan með góðum hagnaði, að ég vona-
Næsta mynd sýnir svo bardagann, og hu
verður líka keypt. Á fyrstu myndinni
ég dalinn vera auðan. Svo set ég hér ga &
við hliðina á trénu, þar sem Rinaldini °>
og þá verður þetta allt táknrænt." .
Rinaldo kinkaði kolli brosandi. Svo sag
hann þurrlega: „Þetta er ágætt g1'0
bragð'“ * hér
„Já, þannig verða menn að fara ao 1
í heimi. Með þessum hætti er hægt
leggja stund á listina, sem menn vilja am1
ars svo lítið gera fyrir. Svona eru mel1
nú einu sinni gerðir. Þeir vilja ógjalU
sjá ræningjaforingjana sjálfa, en Þe^r,Y1Ía
óðir og uppvægir sjá þá teiknaða, maia
og gegnumstungna.“
Þegar listamaðurinn hafði lokið ma
sínu, hélt Rinaldo skjótt leiðar sinna1 0
óskaði honum góðrar sölu á listaverku
um. Hann var þó dálítið gramur yf11' £a
anum, sem átti að verða hið talandi ta
á gröf hans.
Hávaði barst honum til eyrna, er han
heimilisblaðI0
68