Heimilisblaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 26

ingjatignar sinnar. Þeir slógu þögulir
hring umhverfis hann, hölluðu sér fram á
byssurnar og hlustuðu eftirvæntingarfull-
ir á orð foringjans.
Félagar! Matarbirgðir okkar eru á þrot-
um. Það er -kominn tími til, að við gerum
ráðstafanir til að útvega nýjar birgðir. úr
því getum við bætt innan tíðar með slótt-
ugheitum, en á meðan við bíðum tækifæris,
skipti ég 200 sekínum á milli ykkar.“
„Heill sé foringja okkar,“ hrópuðu allir,
svo að gleðiópin bergmáluðu í fjöllunum.
Þegar hann hafði sett upp höfuðfatið,
sem hann hafði tekið ofan í þakklætisskyni,
hélt hann máli sínu áfram.
„Fyrst í stað reynum við að útvega okk-
ur matvæli fyrir þessa peninga hér í ná-
grenninu. Þeir, sem eru hér kunnugir, geta
tekið að sér þessi innkaup, klæddir skikkj-
um einsetumunkanna. Um þetta skulu þeir
ræða við Altaverde, sem sjá mun um fram-
kvæmdir. Ég mun ræða við ykkur eftir
fimm eða sex daga, og þá vona ég að við
getum lagt út í stórt fyrirtæki. — Á með-
an gæti Eintio haldið inn í skóglendið á
landamærunum ásamt tólf manna sveit og
farið í átt til þjóðvegarins. Ef farið er þar
um með farm af víni, ávöxtum eða öli, þá
veit hann, hvað hann á að gera. Ég fæ
honum hér með peninga til að greiða hin-
um fátæku ökumönnum fyrir það, sem
hann tekur af þeim. Vagnar og múldýr
séu látin ökumönnunum eftir. Ef ríkur
slæpingi, háklerkur eða einhver þeirrar
tegundar verður á ferðinni. þá takið þið
af þeim peninga og annað verðmæti, sem
þeir kunna að hafa. Sýnið vægð fátækum
förumönnum og einsetumönnum. Hvert
rán þeirrar tegundar varðar lífláti, eins og
þið vitið. Farið nú, hver á sinn stað og
sofið vel.“
Hann fór burt, og hávær gleðióp fylgdu
honum eftir.
Þegar hann kom aftur, fann hann Rósu
óttaslegna í hnipri úti í horni.
„Hvað er að þér?“
„Æ, ég skelf öll og nötra. Hvít vera
hefur tvisvar laumazt hérna framhjá. í
annað skiptið leit hún inn í tjaldið og
lyfti höndunum ógnandi. Guði sé lof, að
þú ert kominn aftur.“
Rinaldo gaf merki án þess að segja el
einasta orð og brátt komu nokkrir af mönn
um hans þangað, þar á meðal Eintio.
Rinaldo sagði þeim, hvað Rósa hefði se >
og skipaði að setja varðmenn umhveríis
fjallið þegar í stað. Hann sendi líka Se-
bastiano til Altaverde til að tilkynna hon-
um, hvað fyrir hefði komið, og biðja hann
að sýna fyllstu varúð. .
Menn héldu til varðstöðu. Rinaldo teyg 1
úr sér á beddanum sínum, en áður hat
$
hann kveikt á lampa til viðbótar.
Rósa sat hjá honum og glamraði á gítai'
inn. Hún raulaði mansöng og lék undir.
Þegar hún hafði sungið um hríð og
Rinaldo ætlaði einmitt að fara að ta a
fram í fyrir henni, gekk þessi hvíta veru
inn í tjaldið. Rósa æpti upp yfir sig: mC'11
minn góður! Þarna er hún.“
Rinaldo reis upp og spurði:
„Hver ert þú?“ Hann endurtók spurn-
inguna, þreif til skammbyssunnar þegal
hann fékk ekkert svar, miðaði henni og
sagði: . „
„Bíddu eftir þessu skoti, ef þú ert andn
Veran lyfti hendinni ógnandi. Rinm 0
þrýsti á gikkinn, en skotið hljóp ekki a •
Um leið og hann dró upp bóg byssunnaL
hvarf veran út um tjalddyrnar. Hann ÞaU
út. Hann sá hvorki né heyrði neitt óvenJu
legt. Einmitt í þessu heyrðist skot neðan
úr dalnum, síðan annað skot og það þrið.la’
Rinaldo skundaði niður fjallið til var^
mannanna. Þrír þeirra höfðu séð hvl
klædda veru og skotið á hana. Þessi ÞU
skot komu öllu í uppnám. Lúðrar v0lU
þeyttir, blásið í hljóðpípur, og brátt val
allt liðið saman komið. ._
Greint var frá því, sem við hafði boH ^
en síðan skildu menn, úr því að ekke
frekar gerðist. Hver og einn hafði no
um að hugsa.
Rinaldo drakk glas af víni, þegar hal11
kom aftur til tjaldsins. og Rósa varið a
gera slíkt hið sama. Svo lögðust þau b®
fyrir. Rósa sofnaði þegar í stað, en Rina
sagði við sjálfan sig:
• dse1111
idal°k
„Þessi atburður minnir okkur a
um það, að slíkar sýnir boðuðu enaa ^
frægra manna. Afturganga Brútusar a
aði, en þessi vofa sagði ekki neitt. H
laði®
70
HEIMILISB